Archiwum filmów
LEGEND
Oparta na faktach opowieść o narodzinach i upadku gangsterskiego imperium braci bliźniaków Rona i Reggie’go Kray, którzy w barwnych latach 60-tych terroryzowali Londyn. W walce o miejsce na szczycie byli zawsze bezlitośni i nierozłączni, ich brutalność przeszła do legendy. Jednak gdy pojawiły się wielkie pieniądze, władza i kobiety, ich drogi zaczęły się rozchodzić. Pojawiły się odmienne pomysły na prowadzenie "biznesu", a w konsekwencji konflikty, na które tylko czekali ich wrogowie.
LEGENDA OCHI
"Ostatnia podróż" (The Legend of Ochi)
Reż. Isaiah Saxon
USA, 2025, 96 minut
Ten przywodzący na myśl klasykę przygodowych produkcji fantasy jak „E.T.” czy „Niekończąca się opowieść” film, został napisany i wyreżyserowany przez Isaiaha Saxona. Pracował on przy stworzeniu wielu niesamowitych teledysków, w tym baśniowego klipu do piosenki „Wanderlust” popularnej islandzkiej wokalistki Björk. W odległej wiosce na wyspie Karpatia mieszka młoda, skryta dziewczyna o imieniu Yuri. W jej okolicy panuje przekonanie, że w leżących nieopodal lasach kryją się niebezpieczne mityczne stworzenia znane jako Ochi. W obawie przed nimi, mieszkańców przestrzega się przed wychodzeniem z domu po zmroku. Kiedy jednak pewnego dnia dziewczyna znajduje oderwane od swojej rodziny i zagubione małe Ochi, bez zastanowienia postanawia mu pomóc. Między tą dwójką nawiązuje się nieprawdopodobna więź i wspólnie wyruszają w pełną przygód i niebezpieczeństw podróż do serca lasu, aby sprowadzić małą istotę do jej prawdziwego domu.
Reż. Isaiah Saxon
USA, 2025, 96 minut
Ten przywodzący na myśl klasykę przygodowych produkcji fantasy jak „E.T.” czy „Niekończąca się opowieść” film, został napisany i wyreżyserowany przez Isaiaha Saxona. Pracował on przy stworzeniu wielu niesamowitych teledysków, w tym baśniowego klipu do piosenki „Wanderlust” popularnej islandzkiej wokalistki Björk. W odległej wiosce na wyspie Karpatia mieszka młoda, skryta dziewczyna o imieniu Yuri. W jej okolicy panuje przekonanie, że w leżących nieopodal lasach kryją się niebezpieczne mityczne stworzenia znane jako Ochi. W obawie przed nimi, mieszkańców przestrzega się przed wychodzeniem z domu po zmroku. Kiedy jednak pewnego dnia dziewczyna znajduje oderwane od swojej rodziny i zagubione małe Ochi, bez zastanowienia postanawia mu pomóc. Między tą dwójką nawiązuje się nieprawdopodobna więź i wspólnie wyruszają w pełną przygód i niebezpieczeństw podróż do serca lasu, aby sprowadzić małą istotę do jej prawdziwego domu.
LEGIONY
„Legiony” to uniwersalna opowieść o przyjaźni, marzeniach, gorącym uczuciu i dorastaniu w trudnych czasach. Wielka historia w filmie jest tłem dla rozgrywającej się na pierwszym planie love story, w którą uwikłani są: Józek – dezerter z carskiego wojska, agentka wywiadu I Brygady – Ola z Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego oraz Tadek, narzeczony Oli, ułan i członek Drużyn Strzeleckich. Ich spotkanie rozpocznie burzliwy romans, który wystawi relacje bohaterów na wielką próbę. Obok postaci fikcyjnych, których historie wzorowano na życiorysach prawdziwych legionistów, w filmie pojawia się szereg osobistości znanych z kart historii. Wśród nich: brygadier Józef Piłsudski, porucznik Stanisław Kaszubski ps. „Król”, rotmistrz Zbigniew Dunin-Wąsowicz, porucznik Jerzy Topór-Kisielnicki i wielu innych.
LEGO. PRZYGODA
Zwykły ludzik Lego, zostaje przez pomyłkę wzięty za legendarnego Budowniczego i musi wziąć udział w wyprawie, która ma na celu powstrzymanie złego tyrana.
LEONARDO DA VINCI - MALARZ NA MEDIOLAŃSKIM DWORZE
To było absolutnie wyjątkowe wydarzenie w londyńskiej National Gallery. W jednym muzeum można było obejrzeć największy zbiór zachowanych malowideł i szkiców Leonarda. Wszystko to podczas wystawy „Leonardo da Vinci: malarz na mediolańskim dworze”. Dzięki filmowi mamy wyjątkową okazję nie tylko – niczym na ekskluzywnym wernisażu – okiem kamery zobaczyć fascynujące arcydzieła Leonarda, ale także wniknąć w ich historię i tajemnice. Historyk sztuki i narrator Tim Marlow przedstawia analizę jego wielkich dzieł i prezentuje opinie kuratorów, konserwatorów i innych zaproszonych gości. W dokument wpleciona została wnikliwa biografia artysty, wzbogacona o ujęcia nakręcone w miejscach, w których żył i pracował Leonardo. Za pośrednictwem kamery otrzymujemy także obraz przygotowań do wystawy, na której znalazły się dzieła z różnych kolekcji, na co dzień niedostępne dla turystów i zwiedzających, a w Londynie wystawione na widok publiczny po raz pierwszy od ponad wieku.
LEONARDO DA VINCI. NOC W LUWRZE
W październiku 2019 roku, z okazji 500-lecia śmierci Leonarda da Vinci, otwarto w Luwrze potężną, przygotowywaną przez ponad dekadę retrospektywną wystawę jego prac. Ekspozycja stulecia, jak pisały o niej francuskie media, a zagraniczna prasa prześcigała się w entuzjastycznych recenzjach, była dla organizatorów wyzwaniem konserwatorskim, logistycznym, dyplomatycznym.
Leonardo da Vinci. Noc w Luwrze, zgodnie z intencją wystawy, stawia w centrum malarstwo; z uwagą bada znaczenie tej dyscypliny dla twórczych działań i odkryć Leonarda, w zajmujący sposób analizuje jego techniki malarskie i praktyki artystyczne.
Ponieważ wystawa cieszyła się szaloną popularnością, zdjęcia realizowano w nocy, co pozwoliło stworzyć kameralną, intymną wręcz atmosferę, tak cenną dla kontemplacji dzieł.
Leonardo da Vinci. Noc w Luwrze, zgodnie z intencją wystawy, stawia w centrum malarstwo; z uwagą bada znaczenie tej dyscypliny dla twórczych działań i odkryć Leonarda, w zajmujący sposób analizuje jego techniki malarskie i praktyki artystyczne.
Ponieważ wystawa cieszyła się szaloną popularnością, zdjęcia realizowano w nocy, co pozwoliło stworzyć kameralną, intymną wręcz atmosferę, tak cenną dla kontemplacji dzieł.
LEONARDO. DZIEŁA WSZYSTKIE
Tym razem w ramach międzynarodowego cyklu reportaży kinowych pod tytułem „Wystawa na Ekranie” do kin trafia nasza krakowska „Dama z łasiczką”. Ten i wszystkie inne ocalałe obrazy i rysunki Leonarda da Vinci obejrzymy w najnowszym filmie pod tytułem „Leonardo. Dzieła wszystkie”, zrealizowanym z okazji 500. rocznicy śmierci tego jednego z trzech wielkich twórców włoskiego renesansu (2 maja 1519 roku).
Leonardo da Vinci to bez wątpienia najbardziej znany artysta, teoretyk sztuki, pisarz, architekt i uczony wszech czasów. Jego geniuszowi poświęcono już niezliczone ilości dokumentów, programów telewizyjnych, reportaży i filmów fabularnych. Nadal jednak nie zbadano wystarczająco dokładnie najważniejszego elementu, który składa się na fenomen Leonarda – jego sztuki.
Phil Grabsky już po raz drugi zajmuje się Leonardem. Jego pierwszy film z 2011 roku (inaugurujący cykl „Exhibition on Screen” jego pomysłu) omawiał tylko dzieła artysty z okresu mediolańskiego. Teraz widzowie zobaczą „Monę Lisę”, „Ostatnią Wieczerzę”, „Damę z łasiczką” i wszystkie inne ocalałe dzieła. Niektóre z nich nigdy przedtem nie były prezentowane szerokiej publiczności. Część została niedawno poddana renowacji.
Film „Leonardo. Dzieła wszystkie” skupia się również na życiu Leonarda, jego wynalazkach, umiejętnościach rzeźbiarskich, militarnym doświadczeniu i talencie do polityki. To dokument, który w pełni przedstawia jego historię. Zdjęcia realizowano na całym świecie, również w Muzeum Narodowym w Krakowie.
Leonardo da Vinci to bez wątpienia najbardziej znany artysta, teoretyk sztuki, pisarz, architekt i uczony wszech czasów. Jego geniuszowi poświęcono już niezliczone ilości dokumentów, programów telewizyjnych, reportaży i filmów fabularnych. Nadal jednak nie zbadano wystarczająco dokładnie najważniejszego elementu, który składa się na fenomen Leonarda – jego sztuki.
Phil Grabsky już po raz drugi zajmuje się Leonardem. Jego pierwszy film z 2011 roku (inaugurujący cykl „Exhibition on Screen” jego pomysłu) omawiał tylko dzieła artysty z okresu mediolańskiego. Teraz widzowie zobaczą „Monę Lisę”, „Ostatnią Wieczerzę”, „Damę z łasiczką” i wszystkie inne ocalałe dzieła. Niektóre z nich nigdy przedtem nie były prezentowane szerokiej publiczności. Część została niedawno poddana renowacji.
Film „Leonardo. Dzieła wszystkie” skupia się również na życiu Leonarda, jego wynalazkach, umiejętnościach rzeźbiarskich, militarnym doświadczeniu i talencie do polityki. To dokument, który w pełni przedstawia jego historię. Zdjęcia realizowano na całym świecie, również w Muzeum Narodowym w Krakowie.
LEONARDO. ODKRYWCA
"Leonardo. Odkrywca" (The Inventor)
Reż. Jim Capobianco, Pierre-Luc Granjon Francja,
USA, Irlandia, Luksemburg, 2023, 100 minut, polski dubbing
Przepiękna, lalkowa animacja poklatkowa, nawiązująca do życia szesnastowiecznego odkrywcy Leonarda da Vinci. Forma opowieści jest minimalistyczna, a zarazem bardzo interesująca dla młodego widza. Nie bombarduje go atrakcjami i nie przebodźcowuje, lecz w spokojny i przyjazny sposób opowiada o końcowym etapie kariery słynnego wynalazcy i artysty. Film oparty jest na prawdziwych dziełach mistrza – szkicach i rysunkach – co dodaje mu autentyczności. Głównego bohatera poznajemy u kresu życia, jednak mimo dojrzałego wieku, Leonardo nie rezygnuje z dziecięcej ciekawości i zadawania przenikliwych pytań. Nie boi się popełniania błędów i podejmowania eksperymentalnych przedsięwzięć. Zwłaszcza, że przyszło mu istnieć w czasach, gdy dominujący dogmat religijny ścierał się z wiedzą i prawdą, bo nie traktował ich jako mechanizmy tłumaczące relacje między człowiekiem a otaczającym go światem. Postać Leonarda pokazuje, że pomimo niesprzyjających okoliczności nie powinniśmy rezygnować z naszych marzeń, a wytrwałość i dążenie raz wybraną drogą przybliża nas do odkrywania nowych przestrzeni w poznawaniu samego siebie, drugiego człowieka i sensu życia. Główny bohater jest uosobieniem cech prawdziwego naukowca, który mimo przeciwności nie poddaje się i wciąż dąży do zwiększenia swojej wiedzy o świecie. Leonardo. Odkrywca to fantastyczna pozycja dla nauczycieli, która przekonuje, że nauka jest super! Film może stać się inspiracją do przeprowadzania własnych badań czy eksperymentów. Pokazuje, że nauka i wiedza nie są nudnymi kategoriami szkolnymi, lecz pobudzają kreatywność, poszerzają światopogląd i mogą stać się prawdziwą pasją.
Reż. Jim Capobianco, Pierre-Luc Granjon Francja,
USA, Irlandia, Luksemburg, 2023, 100 minut, polski dubbing
Przepiękna, lalkowa animacja poklatkowa, nawiązująca do życia szesnastowiecznego odkrywcy Leonarda da Vinci. Forma opowieści jest minimalistyczna, a zarazem bardzo interesująca dla młodego widza. Nie bombarduje go atrakcjami i nie przebodźcowuje, lecz w spokojny i przyjazny sposób opowiada o końcowym etapie kariery słynnego wynalazcy i artysty. Film oparty jest na prawdziwych dziełach mistrza – szkicach i rysunkach – co dodaje mu autentyczności. Głównego bohatera poznajemy u kresu życia, jednak mimo dojrzałego wieku, Leonardo nie rezygnuje z dziecięcej ciekawości i zadawania przenikliwych pytań. Nie boi się popełniania błędów i podejmowania eksperymentalnych przedsięwzięć. Zwłaszcza, że przyszło mu istnieć w czasach, gdy dominujący dogmat religijny ścierał się z wiedzą i prawdą, bo nie traktował ich jako mechanizmy tłumaczące relacje między człowiekiem a otaczającym go światem. Postać Leonarda pokazuje, że pomimo niesprzyjających okoliczności nie powinniśmy rezygnować z naszych marzeń, a wytrwałość i dążenie raz wybraną drogą przybliża nas do odkrywania nowych przestrzeni w poznawaniu samego siebie, drugiego człowieka i sensu życia. Główny bohater jest uosobieniem cech prawdziwego naukowca, który mimo przeciwności nie poddaje się i wciąż dąży do zwiększenia swojej wiedzy o świecie. Leonardo. Odkrywca to fantastyczna pozycja dla nauczycieli, która przekonuje, że nauka jest super! Film może stać się inspiracją do przeprowadzania własnych badań czy eksperymentów. Pokazuje, że nauka i wiedza nie są nudnymi kategoriami szkolnymi, lecz pobudzają kreatywność, poszerzają światopogląd i mogą stać się prawdziwą pasją.
LETNIE PRZESILENIE
Romek i Guido mają po siedemnaście lat i przed sobą całe życie. Ich marzenia nie różnią się od marzeń innych nastolatków – chcą słuchać muzyki, tańczyć swinga, umawiać się z dziewczynami. Gdyby nie okoliczności, mogliby być najlepszymi kumplami. Niestety, spotykają się w 1943 roku. Guido służy w oddziale niemieckiej żandarmerii, stacjonującym na polskiej prowincji. W wolnych chwilach słucha zakazanych anglojęzycznych rozgłośni radiowych, nadających jazz i ukradkiem podkochuje się w pięknej France. Tymczasem Romek pomaga matce, pracując jako pomocnik maszynisty. Podobnie, jak Guido, interesuje się Franką. Pewnego dnia, chcąc zaimponować dziewczynie, kradnie walizkę z płytami i patefonem. Wydarzenie to sprawi, że drogi Romka i Guido przetną się, zmuszając chłopców do podjęcia decyzji, która na zawsze odmieni ich życie.
LEWIATAN
Kola mieszka z młodą żona Lilą i nastoletnim synem Romą w małym miasteczku nad morzem w północnej Rosji. Ma stary drewniany dom, położony nad zatoką, który odziedziczył po ojcu. Mer miasteczka Wadim Szelewiat, w którego gabinecie wisi na ścianie portret Władimira Putina, wygrał z Kolą sprawę sądową i zamierza wyrzucić go z domu. Na pomoc przybywa Dimitri – znajomy prawnik z Moskwy, który wie jak uratować majątek Koli. Rozpoczyna się walka o przetrwanie ze skorumpowaną strukturą władzy, która zaczyna być coraz bardziej agresywna.
LICORICE PIZZA
"Licorice Pizza"
Reżyseria: Paul Thomas Anderson
Produkcja: USA, 2021
Po obejrzeniu tego trailera niewątpliwie uśmiech na Waszej twarzy zagości od uch a do ucha:) „Licorice Pizza” to najnowszy film wybitnego Paula Thomasa Andersona, reżysera takich produkcji jak „"Magnolia", Nić widmo”, „Boogie Nights” "Aż poleje się krew" czy „Mistrz”. Historia toczy się na początku lat siedemdziesiątych w dobie wolności, eklektycznej mody i rewolucyjnej muzyki. Ukazane z ogromną czułością i sentymentem do epoki, szczenięce zauroczenie dorastających w Los Angeles Alany i Gary’ego rozwija się na tle powstawania pierwszych filmowych mega produkcji w Fabryce Snów i wielkich przemian kulturowych czasu wolnej miłości. Oprócz debiutujących Alany Haim i Coopera Hoffmana (syna nieodżałowanego Philipa Seymoura Hoffmana) w filmie występują również: Bradley Cooper, Sean Penn, Tom Waits, John C. Reilly, Maya Rudolph i inni.
Reżyseria: Paul Thomas Anderson
Produkcja: USA, 2021
Po obejrzeniu tego trailera niewątpliwie uśmiech na Waszej twarzy zagości od uch a do ucha:) „Licorice Pizza” to najnowszy film wybitnego Paula Thomasa Andersona, reżysera takich produkcji jak „"Magnolia", Nić widmo”, „Boogie Nights” "Aż poleje się krew" czy „Mistrz”. Historia toczy się na początku lat siedemdziesiątych w dobie wolności, eklektycznej mody i rewolucyjnej muzyki. Ukazane z ogromną czułością i sentymentem do epoki, szczenięce zauroczenie dorastających w Los Angeles Alany i Gary’ego rozwija się na tle powstawania pierwszych filmowych mega produkcji w Fabryce Snów i wielkich przemian kulturowych czasu wolnej miłości. Oprócz debiutujących Alany Haim i Coopera Hoffmana (syna nieodżałowanego Philipa Seymoura Hoffmana) w filmie występują również: Bradley Cooper, Sean Penn, Tom Waits, John C. Reilly, Maya Rudolph i inni.
LICZBA DOSKONAŁA
"Liczba doskonała"
Reż. Krzysztof Zanussi
Polska, Włochy, Izrael, 2022
Joachim (Andrzej Seweryn) to dojrzały mężczyzna, który już nic nikomu nie musi udowadniać. Jest zamożny, a jego życie było pasmem sukcesów. Kaprys losu stawia na jego drodze trzydziestoletniego Davida (Jan Marczewski), geniusza matematycznego, który porzuca obiecującą karierę biznesową zagranicą i szuka właściwego pola dla swoich talentów w Polsce. Sprawy komplikują się, kiedy w życie Davida wkracza Ola (Julia Latosińska). Joachim i David to dwaj mężczyźni na zupełnie innych etapach życia. Czego każdy z nich może nauczyć się od drugiego? Jak wybrać pomiędzy intelektem, wiarą i miłością? W „Liczbie doskonałej” Krzysztof Zanussi powraca do najważniejszych tematów swojej twórczości i prezentuje je w nieoczekiwanej formie intelektualnego thrillera.
Reż. Krzysztof Zanussi
Polska, Włochy, Izrael, 2022
Joachim (Andrzej Seweryn) to dojrzały mężczyzna, który już nic nikomu nie musi udowadniać. Jest zamożny, a jego życie było pasmem sukcesów. Kaprys losu stawia na jego drodze trzydziestoletniego Davida (Jan Marczewski), geniusza matematycznego, który porzuca obiecującą karierę biznesową zagranicą i szuka właściwego pola dla swoich talentów w Polsce. Sprawy komplikują się, kiedy w życie Davida wkracza Ola (Julia Latosińska). Joachim i David to dwaj mężczyźni na zupełnie innych etapach życia. Czego każdy z nich może nauczyć się od drugiego? Jak wybrać pomiędzy intelektem, wiarą i miłością? W „Liczbie doskonałej” Krzysztof Zanussi powraca do najważniejszych tematów swojej twórczości i prezentuje je w nieoczekiwanej formie intelektualnego thrillera.
LIGHTHOUSE
Robert Eggers, wizjonerski reżyser arcydzielnego horroru „The Witch”, powraca z hipnotyzującą, halucynującą opowieścią o dwóch latarnikach, pracujących na tajemniczej, odległej wyspie w Nowej Anglii, w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku. Obaj latarnicy (Willem Dafoe i Robert Pattinson) mierzą się z samotnością i odosobnieniem podczas wielkiego sztormu, który wydaje się nie mieć końca. Są skazani na walkę z własną silną wolą, potrzebami oraz – przede wszystkim – z tajemniczą siłą, która nad nimi krąży, ale której istnienie może im się tylko wydawać… Film jest przerażającą, pełną tajemnic podróżą w nieznane.
LILO & STITCH
"Lilo & Stitch"
Reż. Dean Fleischer-Camp
USA, 2025, 108 minut, dubbing
Nowa aktorska wersja klasycznego animowanego hitu Disneya z 2002 roku, „Lilo i Stich”, to pełna humoru i wzruszeń historia o samotnej dziewczynce i fascynującym przybyszu z odległej galaktyki, który pomaga jej odbudować rozbitą rodzinę. Film wyreżyserował Dean Fleischer Camp, nominowany do Oscara® twórca uznanego animowanego dzieła „Marcel the Shell with Shoes On”. W obsadzie znaleźli się Maia Kealoha, Sydney Elizabeth Agudong, Billy Magnussen, Tia Carrere, Hannah Waddingham, Chris Sanders, a także Courtney B. Vance i Zach Galifianakis. Producentami są Jonathan Eirich i Dan Lin, a funkcję producentów wykonawczych pełnią Tom Peitzman i Ryan Halprin.
Reż. Dean Fleischer-Camp
USA, 2025, 108 minut, dubbing
Nowa aktorska wersja klasycznego animowanego hitu Disneya z 2002 roku, „Lilo i Stich”, to pełna humoru i wzruszeń historia o samotnej dziewczynce i fascynującym przybyszu z odległej galaktyki, który pomaga jej odbudować rozbitą rodzinę. Film wyreżyserował Dean Fleischer Camp, nominowany do Oscara® twórca uznanego animowanego dzieła „Marcel the Shell with Shoes On”. W obsadzie znaleźli się Maia Kealoha, Sydney Elizabeth Agudong, Billy Magnussen, Tia Carrere, Hannah Waddingham, Chris Sanders, a także Courtney B. Vance i Zach Galifianakis. Producentami są Jonathan Eirich i Dan Lin, a funkcję producentów wykonawczych pełnią Tom Peitzman i Ryan Halprin.
LIMBO
"Limbo"
Reż. Ivan Sen
Australia, 2023
Travis Hurley (w tej roli Simon Baker) to wypalony zawodowo detektyw, zmagający się z własnymi demonami. Mężczyzna przybywa do odległego górniczego miasteczka w południowej Australii, by raz jeszcze przyjrzeć się nierozwikłanej sprawie, która wstrząsnęła mieszkańcami tego osobliwego miejsca przed dwudziestoma laty. Doszło wtedy do tajemniczego morderstwa aborygeńskiej dziewczynki Charlotte Hayes. Sprawcy nie złapano, a pobieżnie prowadzone śledztwo szybko zakończono. Travis nie daje jednak za wygraną, choć dla miejscowych udzielanie jakichkolwiek informacji białemu policjantowi nie jest tak oczywiste. Bohater dociera do rozbitej rodziny ofiary, żyjących świadków oraz samotnego brata głównego podejrzanego, zyskując nową perspektywę spojrzenia na wydarzenia sprzed lat. Prawda powoli zaczyna wychodzić na jaw w tej intymnej opowieści o próbie radzenia sobie ze stratą oraz podejściu wymiaru sprawiedliwości do rdzennych mieszkańców Australii.
Reż. Ivan Sen
Australia, 2023
Travis Hurley (w tej roli Simon Baker) to wypalony zawodowo detektyw, zmagający się z własnymi demonami. Mężczyzna przybywa do odległego górniczego miasteczka w południowej Australii, by raz jeszcze przyjrzeć się nierozwikłanej sprawie, która wstrząsnęła mieszkańcami tego osobliwego miejsca przed dwudziestoma laty. Doszło wtedy do tajemniczego morderstwa aborygeńskiej dziewczynki Charlotte Hayes. Sprawcy nie złapano, a pobieżnie prowadzone śledztwo szybko zakończono. Travis nie daje jednak za wygraną, choć dla miejscowych udzielanie jakichkolwiek informacji białemu policjantowi nie jest tak oczywiste. Bohater dociera do rozbitej rodziny ofiary, żyjących świadków oraz samotnego brata głównego podejrzanego, zyskując nową perspektywę spojrzenia na wydarzenia sprzed lat. Prawda powoli zaczyna wychodzić na jaw w tej intymnej opowieści o próbie radzenia sobie ze stratą oraz podejściu wymiaru sprawiedliwości do rdzennych mieszkańców Australii.
LION. DROGA DO DOMU
Film został zainspirowany prawdziwą historią o nadzwyczajnej odwadze i wielkiej sile miłości. Pięcioletni chłopiec gubi się na ulicach Kalkuty, tysiące kilometrów od domu. Napotkanym ludziom nie jest w stanie powiedzieć o sobie wiele. Nie zna nazwiska ani adresu rodziny. Zdany wyłącznie na siebie, musi stawić czoła zagrożeniom czekającym na ulicach wielomilionowego miasta. W najmniej oczekiwanym momencie jego los odmienia para Australijczyków. 25 lat później, już jako mężczyzna, wyrusza na poszukiwanie utraconego domu i rodziny.
LISTA SCHINDLERA
Mija 25 lat od premiery jednego z najważniejszych filmów w historii kina. Z okazji tej rocznicy poruszająca, wstrząsająca „Lista Schindlera” Stevena Spielberga wraca do kin.
„Lista Schindlera” otrzymała aż 7 Oscarów®, m.in. za najlepszy film, dla najlepszego reżysera, za najlepszy scenariusz adaptowany oraz za muzykę. Film został wyróżniony również 7 statuetkami BAFTA, trzema Złotymi Globami i kilkudziesięcioma innymi filmowymi wyróżnieniami. Dziś obraz Spielberga uchodzi za dzieło kultowe. W 2007 r. Amerykański Instytut Filmowy umieścił „Listę Schindlera” na ósmym miejscu pośród stu najlepszych amerykańskich filmów w historii.
W filmie niezapomniane kreacje stworzyli Liam Neeson, który wcielił się w postać Oskara Schindlera, Ralph Fiennes w roli bezwzględnego nazisty Amona Götha, Ben Kingsley w roli Izaaka Sterna. Na ekranie zobaczymy także polskich aktorów, m.in. Andrzeja Seweryna, Annę Muchę i Piotra Polka.
„Lista Schindlera” otrzymała aż 7 Oscarów®, m.in. za najlepszy film, dla najlepszego reżysera, za najlepszy scenariusz adaptowany oraz za muzykę. Film został wyróżniony również 7 statuetkami BAFTA, trzema Złotymi Globami i kilkudziesięcioma innymi filmowymi wyróżnieniami. Dziś obraz Spielberga uchodzi za dzieło kultowe. W 2007 r. Amerykański Instytut Filmowy umieścił „Listę Schindlera” na ósmym miejscu pośród stu najlepszych amerykańskich filmów w historii.
W filmie niezapomniane kreacje stworzyli Liam Neeson, który wcielił się w postać Oskara Schindlera, Ralph Fiennes w roli bezwzględnego nazisty Amona Götha, Ben Kingsley w roli Izaaka Sterna. Na ekranie zobaczymy także polskich aktorów, m.in. Andrzeja Seweryna, Annę Muchę i Piotra Polka.
LISTONOSZ PAT I WIELKI ŚWIAT
Sympatyczny listonosz Pat z małego spokojnego miasteczka zapragnie wziąć udział w niezwykle popularnym telewizyjnym show „Gwiazdą być!”. Czeka go więc wyprawa do wielkiego miasta w zwariowany świat gwiazd i telewizyjnych osobowości. Będzie to dla niego wielka i niebezpieczna przygoda. Na szczęście jak zwykle może liczyć na swoich starych przyjaciół z rodzinnego miasteczka oraz swawolnego kota Jessa, dzięki którym odkryje, że od sławy, kariery i świateł wielkiej metropolii stokroć cenniejsza jest grupa bliskich osób, z którymi nigdy nie można się nudzić.
LISTOPAD
Zapraszamy na przedpremierowy pokaz "Listopada", estońskiego kandydata do Oscara i największego estońskiego przeboju ostatniego roku, który był pokazywany i nagradzany na prestiżowych festiwalach, między innymi w Tribece. "Listopad" to jednocześnie mroczna baśń, poetycki horror i historia miłosna, ale film Rainera Sarneta trudno byłoby zamknąć w jakiejkolwiek dobrze znanej szufladce. Bazując na estońskim bestsellerze reżyser stworzył jedyną w swoim rodzaju filmową miksturę przywołującą średniowieczny folklor w sposób niezwykle oryginalny i niemożliwy do podrobienia.
Sarnet opowiada historię mieszkańców wsi, którzy starają się przetrwać zimę, i pary młodych ludzi borykających się z problemami miłosnymi. Historia zanurzona jest w lokalnych wierzeniach, które przenikają każdą sferę życia postaci – zmarli powracają do świata żywych, by spotkać się z członkami swoich rodzin, bohaterowie zawierają pakty z diabłem, przygotowują eliksiry i budują kratty, czyli złożone z drewna i metalu stwory pozostające na usługach swoich twórców. A ponieważ wszystko to okraszone zostało przepięknymi, czarno-białymi zdjęciami Marta Taniela i obłędną muzyką Jacaszka, "Listopad" jest filmowym przeżyciem, o którym nie da się zapomnieć.
Sarnet opowiada historię mieszkańców wsi, którzy starają się przetrwać zimę, i pary młodych ludzi borykających się z problemami miłosnymi. Historia zanurzona jest w lokalnych wierzeniach, które przenikają każdą sferę życia postaci – zmarli powracają do świata żywych, by spotkać się z członkami swoich rodzin, bohaterowie zawierają pakty z diabłem, przygotowują eliksiry i budują kratty, czyli złożone z drewna i metalu stwory pozostające na usługach swoich twórców. A ponieważ wszystko to okraszone zostało przepięknymi, czarno-białymi zdjęciami Marta Taniela i obłędną muzyką Jacaszka, "Listopad" jest filmowym przeżyciem, o którym nie da się zapomnieć.
LISTY DO M 5
"Listy do M. 5"
REŻYSERIA: Łukasz Jaworski
Polska 2022
„Listy do M.” powracają z piątą częścią wigilijnej opowieści. W najnowszej odsłonie zobaczymy świąteczne perypetie ulubionych bohaterów. Z czym zmierzą się tym razem? Szczepan i Karina uwikłają się w bitwę o spadek, który może poróżnić nawet najbliższych. A przy okazji, na własnej skórze, sprawdzą czy „z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach”. Nie zawsze kryształowy Mel stanie na drodze innego, niekoniecznie „świętego” Mikołaja, a wydarzenia z jego udziałem staną się medialną sensacją. Natomiast słabo znoszący samotność Wojciech, całkiem przypadkowo, pozna sympatycznego wigilijnego oszusta. To oczywiście nie wszystko! W tej części pojawią się też nowi bohaterowie i ich zaskakujące historie. „Listy do M. 5” skupią się na uniwersalnych wartościach, takich jak: miłość, bliskość i życzliwość, które, szczególnie teraz, są najważniejsze.
REŻYSERIA: Łukasz Jaworski
Polska 2022
„Listy do M.” powracają z piątą częścią wigilijnej opowieści. W najnowszej odsłonie zobaczymy świąteczne perypetie ulubionych bohaterów. Z czym zmierzą się tym razem? Szczepan i Karina uwikłają się w bitwę o spadek, który może poróżnić nawet najbliższych. A przy okazji, na własnej skórze, sprawdzą czy „z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach”. Nie zawsze kryształowy Mel stanie na drodze innego, niekoniecznie „świętego” Mikołaja, a wydarzenia z jego udziałem staną się medialną sensacją. Natomiast słabo znoszący samotność Wojciech, całkiem przypadkowo, pozna sympatycznego wigilijnego oszusta. To oczywiście nie wszystko! W tej części pojawią się też nowi bohaterowie i ich zaskakujące historie. „Listy do M. 5” skupią się na uniwersalnych wartościach, takich jak: miłość, bliskość i życzliwość, które, szczególnie teraz, są najważniejsze.
LISTY DO M. 2
Od wydarzeń znanych z „Listów do M.” minęły równo cztery lata i wszyscy bohaterowie przygotowują się do kolejnej Wigilii. Mikołaj, który znalazł szczęście u boku Doris , wciąż nie może zdecydować się na oświadczyny, co prowokuje jego syna Kostka do obmyślenia sprytnej, świątecznej intrygi z pierścionkiem zaręczynowym w tle. Małgosia i Wojtek adoptowali Tosię, ale teraz, tuż przed Bożym Narodzeniem, ich rodzina musi zmierzyć się wspólnie z nową, trudną sytuacją, związaną ze zdrowiem Małgosi. Karina - obecnie wzięta pisarka i Szczepan - teraz taksówkarz, rozstali się, lecz ich ścieżki nieustannie się przecinają. Związek Betty i „niegrzecznego” Mikołaja Mela nie przetrwał próby czasu, Betty wychowuje ich synka Kazika z nowym partnerem Karolem. Czy Mel zdoła udowodnić, że zasługuje na miłość syna i stać się dla Kazika prawdziwym superbohaterem? Wladi wciąż kieruje Agencją Mikołajów, wspierany przez niezawodną Larwę i nową pracownicę - Magdę, która mocno namiesza w związku popularnego muzyka Redo i Moniki. Rodzice zmagają się ze zbuntowanym nastoletnim synem, kontestującym Wigilię
LISTY DO M. POŻEGNANIA I POWROTY
"Listy do M. Pożegnania i powroty"
Reż. Łukasz Jaworski
Polska, 2024, 123 minuty
Zbliżają się kolejne Święta Bożego Narodzenia. Wszyscy szykują się do Wigilii i rodzinnego biesiadowania. Padają obietnice i deklaracje, których niełatwo dotrzymać… Ale w Święta wszystko jest możliwe! Mel stara się rozkręcić własny biznes po tym, jak po 15 latach został zwolniony z firmy. Okazuje się jednak, że bycie przedsiębiorcą wcale nie jest takie łatwe. Zwłaszcza gdy ma się wśród pracowników kopię dawnego siebie (Kirył Pietruczuk). Szef postanawia więc uczynić wszystko, co w jego mocy, by sprowadzić podopiecznego na dobrą drogę. W tym samym czasie Szczepan i Karina starają się zorganizować normalną, spokojną wigilię. I może by im się to udało, gdyby nie rura w kuchni, która pęka i doprowadza do zalania całego piętra. A że znalezienie dostępnego hydraulika w taki dzień jest niemożliwe, muszą prosić o pomoc dawnego sąsiada Lucka (Janusz Chabior). Mężczyzna wpada do nich z nieoczekiwanym gościem. Poza tym Wojtek przygotowuje się do kolejnych samotnych świąt w wielkim domu. I gdy wydaje się już, że życie wdowca straciło sens, na jego drodze pojawia się piękna nieznajoma (Magdalena Walach). Pojawienie się w kinach kolejnej części Listów do M. to już tradycja, a ta najnowsza idealnie wpisuje się w świąteczny klimat. Ma wiele zabawnych i wzruszających momentów. Na pewno poczujecie w sercu ciepełko.
Reż. Łukasz Jaworski
Polska, 2024, 123 minuty
Zbliżają się kolejne Święta Bożego Narodzenia. Wszyscy szykują się do Wigilii i rodzinnego biesiadowania. Padają obietnice i deklaracje, których niełatwo dotrzymać… Ale w Święta wszystko jest możliwe! Mel stara się rozkręcić własny biznes po tym, jak po 15 latach został zwolniony z firmy. Okazuje się jednak, że bycie przedsiębiorcą wcale nie jest takie łatwe. Zwłaszcza gdy ma się wśród pracowników kopię dawnego siebie (Kirył Pietruczuk). Szef postanawia więc uczynić wszystko, co w jego mocy, by sprowadzić podopiecznego na dobrą drogę. W tym samym czasie Szczepan i Karina starają się zorganizować normalną, spokojną wigilię. I może by im się to udało, gdyby nie rura w kuchni, która pęka i doprowadza do zalania całego piętra. A że znalezienie dostępnego hydraulika w taki dzień jest niemożliwe, muszą prosić o pomoc dawnego sąsiada Lucka (Janusz Chabior). Mężczyzna wpada do nich z nieoczekiwanym gościem. Poza tym Wojtek przygotowuje się do kolejnych samotnych świąt w wielkim domu. I gdy wydaje się już, że życie wdowca straciło sens, na jego drodze pojawia się piękna nieznajoma (Magdalena Walach). Pojawienie się w kinach kolejnej części Listów do M. to już tradycja, a ta najnowsza idealnie wpisuje się w świąteczny klimat. Ma wiele zabawnych i wzruszających momentów. Na pewno poczujecie w sercu ciepełko.
LOCKE
Historia Ivana Locke'a, w którego życiu wszystko układa się doskonale. Jednak jeden telefon zmusi go do podjęcia decyzji, która postawi to wszystko na szali.
LOKATORKA
Rzekomy właściciel kamienicy rozpoczyna bezpardonową walkę, by pozbyć się lokatorów. Gdy jeden z nich tajemniczo znika, do akcji wkracza policja.
LOLO
Wioletta jest po czterdziestce i właśnie przeżywa drugą młodość, spędzając wakacje życia na południu Francji u boku nowego partnera. Jean-René może nie jest typem eleganta, za to charakteryzują go nieprzeciętne poczucie humoru i spontaniczność, które udzielają się nieco sztywnej i pedantycznej Wioletcie. Kłopoty zaczynają się, gdy zakochana para wraca razem do Paryża. Tam następuje brutalne zderzenie z rzeczywistością, a dokładnie z zaborczym, nastoletnim synem Wioletty, który zrobi wszystko, by zniechęcić kochanka matki i pozbyć się go raz na zawsze.
LOMBARD
Poruszająca, pełna szalonego humoru opowieść o ludziach, którzy walczą o przetrwanie, pomagając jednocześnie bardziej potrzebującym.
Jola i Wiesiek to para w życiu i biznesie z Bytomia. Wraz z trójką swoich pracowników prowadzą prawdopodobnie największy lombard w Europie. Czas jego świetności minął jednak wraz z zamknięciem okolicznych kopalni i szerzącym się w mieście bezrobociem. Pozbawieni środków do życia mieszkańcy „polskiego Detroit” znoszą pod zastaw coraz bardziej absurdalne i bezużyteczne przedmioty. Upadającemu biznesowi nie pomagają ani szalone, marketingowe pomysły Wieśka, ani tym bardziej czułe serce Joli, która klientów wspiera nie tylko dobrym słowem, ale i gorącą zupą czy ciepłym kożuchem. Choć lombard przynosi straty, to staje się ważnym centrum życia lokalnej społeczności. Wkrótce jednak znajduje się na krawędzi bankructwa, a związek Joli i Wieśka zostaje wystawiony na próbę. W obliczu nadciągającej katastrofy, właściciele podejmą ostatnią próbę ratowania biznesu i miłości.
Jola i Wiesiek to para w życiu i biznesie z Bytomia. Wraz z trójką swoich pracowników prowadzą prawdopodobnie największy lombard w Europie. Czas jego świetności minął jednak wraz z zamknięciem okolicznych kopalni i szerzącym się w mieście bezrobociem. Pozbawieni środków do życia mieszkańcy „polskiego Detroit” znoszą pod zastaw coraz bardziej absurdalne i bezużyteczne przedmioty. Upadającemu biznesowi nie pomagają ani szalone, marketingowe pomysły Wieśka, ani tym bardziej czułe serce Joli, która klientów wspiera nie tylko dobrym słowem, ale i gorącą zupą czy ciepłym kożuchem. Choć lombard przynosi straty, to staje się ważnym centrum życia lokalnej społeczności. Wkrótce jednak znajduje się na krawędzi bankructwa, a związek Joli i Wieśka zostaje wystawiony na próbę. W obliczu nadciągającej katastrofy, właściciele podejmą ostatnią próbę ratowania biznesu i miłości.
LOUISE NAD MORZEM
Louise, starsza pani, nie zdąża na ostatni pociąg, który w okresie wakacyjnym opuścił stację. Nie poddając się panice, nieustraszona Louise decyduje się zostać, niezależnie od tego co ją czeka. A jest to wiele niebezpiecznych czynników: złe warunki pogodowe, obfite opady, wysokie fale. Czy w tych niesprzyjających okolicznościach pani Louise uda się przetrwać?
LOVE LIES BLEEDING
"Love Lies Bleeding"
Reż. Rose Glass
Wielka Brytania, USA, 2024, 104 minuty
„Love Lies Bleeding” w reżyserii Rose Glass to romans na sterydach, który zamiast łez wyciska siódme poty. To również kino zemsty, w zaskakujący sposób łączące brutalność z uwodzicielską vintage’ową estetyką. W prowincjonalnym amerykańskim miasteczku lat 80. managerka siłowni Lou (Kristen Stewart) traci głowę dla tajemniczej Jackie (Katy O’Brian) – hiperambitnej kulturystki, marzącej o wygraniu zawodów w Las Vegas. Landrynkowe kolory i szelest ortalionowych dresów nie maskują wszechobecnej przemocy, której sprawcami są lokalni gangsterzy, na czele z ojcem Lou (Ed Harris). Kiedy rodzinne szambo wybije, dziewczyny wezmą się za sprzątanie. Ale plamy z krwi wywabia się równie trudno, jak kłamstwa i złe wspomnienia. Krwawe, seksowne i nieobliczalne „Love Lies Bleeding” od A24 podbiło publiczność Sundance i Berlinale. Rose Glass, znana ze świetnie przyjętej „Saint Maud”, dowodzi nim, że tworzy kino zaskakujące i rozwalające wszelkie scenariuszowe prawidła, i że potrafi bawić się filmem niczym Tarantino. Napisane wspólnie z Polką Weroniką Tofilską (reżyserką netfliksowego przeboju „Reniferek”) jest hipnotyzującym thrillerem pełnym pożądania i fascynacji muskularnym ciałem, pięknym i jednocześnie niebezpiecznym. „Love Lies Bleeding” to podszyta czarnym humorem opowieści o wielkiej miłości i jeszcze większych bicepsach, która stawia prowokacyjne pytanie o to, ile siły potrzebuje kobieta, żeby wywalczyć sobie wolność.
Reż. Rose Glass
Wielka Brytania, USA, 2024, 104 minuty
„Love Lies Bleeding” w reżyserii Rose Glass to romans na sterydach, który zamiast łez wyciska siódme poty. To również kino zemsty, w zaskakujący sposób łączące brutalność z uwodzicielską vintage’ową estetyką. W prowincjonalnym amerykańskim miasteczku lat 80. managerka siłowni Lou (Kristen Stewart) traci głowę dla tajemniczej Jackie (Katy O’Brian) – hiperambitnej kulturystki, marzącej o wygraniu zawodów w Las Vegas. Landrynkowe kolory i szelest ortalionowych dresów nie maskują wszechobecnej przemocy, której sprawcami są lokalni gangsterzy, na czele z ojcem Lou (Ed Harris). Kiedy rodzinne szambo wybije, dziewczyny wezmą się za sprzątanie. Ale plamy z krwi wywabia się równie trudno, jak kłamstwa i złe wspomnienia. Krwawe, seksowne i nieobliczalne „Love Lies Bleeding” od A24 podbiło publiczność Sundance i Berlinale. Rose Glass, znana ze świetnie przyjętej „Saint Maud”, dowodzi nim, że tworzy kino zaskakujące i rozwalające wszelkie scenariuszowe prawidła, i że potrafi bawić się filmem niczym Tarantino. Napisane wspólnie z Polką Weroniką Tofilską (reżyserką netfliksowego przeboju „Reniferek”) jest hipnotyzującym thrillerem pełnym pożądania i fascynacji muskularnym ciałem, pięknym i jednocześnie niebezpiecznym. „Love Lies Bleeding” to podszyta czarnym humorem opowieści o wielkiej miłości i jeszcze większych bicepsach, która stawia prowokacyjne pytanie o to, ile siły potrzebuje kobieta, żeby wywalczyć sobie wolność.
LOVE, ROSIE
Rosie i Alex są najlepszymi przyjaciółmi, wszystko się zmienia kiedy chłopak wyjeżdża na na studia z Dublina do Ameryki. Czy ich znajomość przetrwa taką rozłąkę?
LOVELING
Irene wraz z mężem i czwórką dzieci mieszka w małym miasteczku na obrzeżach Rio de Janeiro. Jej najstarszy syn Fernando jest utalentowanym graczem w piłkę ręczną. Pewnego dnia chłopak zostaje zaproszony do profesjonalnej drużyny w Niemczech. Rodzina musi podjąć szybką decyzję o wyjeździe, od którego zależy jego dalsza kariera. Zaskoczona obrotem spraw Irene, stara się poradzić sobie z wizją nagłego rozstania z synem, pokonać własny niepokój i odkryć w sobie nowe siły, by przyzwyczaić się do życia bez ukochanego dziecka.
LUCA
Reżyseria - Enrico Casarosa
USA 2021
"Luca" to najnowsza animacja studia Disney/Pixar, której akcja rozgrywa się w pięknym nadmorskim miasteczku na Riwierze Włoskiej. Pełen niezwykłych przygód film opowiada o dorastaniu dwójki przyjaciół. Chłopcy wspólnie przeżywają niezapomniany letni czas, który upływa im na niekończących się przejażdżkach na skuterze i delektowaniu się lodami. Jednak ich beztroską zabawę może w każdej chwili zepsuć ujawnienie głęboko skrywanego sekretu. Obaj są potworami morskimi z innego świata znajdującego się tuż pod powierzchnią wody.
USA 2021
"Luca" to najnowsza animacja studia Disney/Pixar, której akcja rozgrywa się w pięknym nadmorskim miasteczku na Riwierze Włoskiej. Pełen niezwykłych przygód film opowiada o dorastaniu dwójki przyjaciół. Chłopcy wspólnie przeżywają niezapomniany letni czas, który upływa im na niekończących się przejażdżkach na skuterze i delektowaniu się lodami. Jednak ich beztroską zabawę może w każdej chwili zepsuć ujawnienie głęboko skrywanego sekretu. Obaj są potworami morskimi z innego świata znajdującego się tuż pod powierzchnią wody.
LUCIAN FREUD. AUTOPORTRET
Po raz pierwszy w swej historii londyńska Royal Academy of Arts, we współpracy z Museum of Fine Arts w Bostonie, zaprezentuje autoportrety Luciana Freuda, jednego z najbardziej znanych malarzy naszych czasów, wnuka Sigmunda Freuda, twórcy psychoanalizy.
Na wystawie pokazanych zostanie ponad 50 obrazów, grafik i rysunków, w których Lucian Freud, mistrz brytyjskiej sztuki współczesnej, malarz realista, skierował swoje przenikliwe spojrzenie na własną sylwetkę.
Tworzone przez prawie siedem dekad autoportrety Freuda dają fascynujący wgląd zarówno w jego psychikę, jak i w jego rozwój jako malarza. Od pierwszego portretu, namalowanego w 1939 roku, do ostatniego, wykonanego 64 lata później, widziane razem obrazy przedstawiają wciągające studium autoprezentacji i procesu starzenia się. To wyjątkowo okazja, by poznać dzieło życia Luciana Freuda.
Twórczość Freuda określana jest mianem radykalnego realizmu, a jego obrazy sprzedają się na aukcjach za milionowe kwoty.
Na wystawie pokazanych zostanie ponad 50 obrazów, grafik i rysunków, w których Lucian Freud, mistrz brytyjskiej sztuki współczesnej, malarz realista, skierował swoje przenikliwe spojrzenie na własną sylwetkę.
Tworzone przez prawie siedem dekad autoportrety Freuda dają fascynujący wgląd zarówno w jego psychikę, jak i w jego rozwój jako malarza. Od pierwszego portretu, namalowanego w 1939 roku, do ostatniego, wykonanego 64 lata później, widziane razem obrazy przedstawiają wciągające studium autoprezentacji i procesu starzenia się. To wyjątkowo okazja, by poznać dzieło życia Luciana Freuda.
Twórczość Freuda określana jest mianem radykalnego realizmu, a jego obrazy sprzedają się na aukcjach za milionowe kwoty.
LUDZIE GÓR - ALEKSANDER LWOW - spotkanie
Aleksander Lwow
Urodził się 18 września 1953 r. w Krakowie. W 1973 r. ukończył Lotnicze Zakłady Naukowe we Wrocławiu z dyplomem technika mechanika osprzętu lotniczego, rozpoczynając jednocześnie studia na kierunku Maszyny i Urządzenia Górnicze, na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. W 1983 r. – po 10,5 latach studiów, przedłużonych o 5,5 roku z powodu aktywnej działalności alpinistycznej – obronił pracę dyplomową na temat „Wymagania wytrzymałościowe i technika asekuracji jako podstawowe problemy zastosowania lin alpinistycznych", uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.
Wspina się od 1970 roku. W 2014 r. Walny Zjazd Polskiego Związku Alpinizmu nadał mu godność Członka Honorowego PZA.
W latach 1972-75 w Tatrach przeszedł szereg trudnych dróg latem i zimą. W 1974 i 1975 r. był mistrzem Polski we wspinaczce na czas oraz uczestniczył w międzynarodowych zawodach wspinaczkowych w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i na Węgrzech. W latach 1975-79 wspinał się w Alpach (latem i zimą), Norwegii, Pamirze i Hindukuszu Afgańskim. Czterokrotnie był w Kaukazie (1981, 1987, 2013 i 2015). Wyprawa do Afganistanu (1977), w czasie której wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonał pierwszego przejścia nową drogą lewego filara (3000 m wysokości) szczytu Kohe Szachaur (7116 m n.p.m.), a potem (1978) wejście na Pik Rewolucji (6954 m n.p.m.), były wstępem do jego kariery himalajskiej. W 1979 r. został uczestnikiem wyprawy Andrzeja Zawady, która w sezonie 1979/80 zdobyła po raz pierwszy w zimie najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m n.p.m.).
W latach następnych uczestniczył w wielu ekspedycjach w Himalaje i Karakorum, biorąc udział w zdobywaniu szczytów: K2 (8611 m n.p.m.) – dwa razy, w tym raz w zimie, 1982 i 1987/88; Dhaulagiri (8167 m n.p.m.) – dwa razy, w 1983 i solo w 1985; Yalung Kang (8505 m n.p.m.) – w zimie 1988/89; Broad Peak (8047 m n.p.m.) – w zimie 1988; i Mt. Everest (8848 n.p.m.) – dwa razy, 1986 i 1991. Zdobył cztery ośmiotysięczniki: Manaslu (8163 m n.p.m.) w 1984 z Krzysztofem Wielickim; Lhotse (8516 m n.p.m.) w 1986 z Tadeuszem Karolczakiem; Cho Oyu (8203 m n.p.m.) w 1987 z Tadeuszem Karolczakiem; i Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) w 1993 z Piotrem Snopczyńskim i Larym Hallem z USA. Wśród gór niższych ma na koncie pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie, w 1990) wejście na Pumori (7165 m n.p.m.). Jesienią 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą na zachodnią grań Mount Everestu (Polish Jack Wolfskin Everest Expedition 91). Uczestniczył także w wyprawach na: Latok III (1984, wyprawa jeleniogórsko-wrocławska), Rakaposhi (1990), 2 razy na Diran (1991, 2004), Aconcaguę (był 6 razy na szczycie), Khan Tengri (2000) i Mount McKinley (2005). Łącznie 22 razy – w Hindukuszu, Pamirze, Himalajach, Karakorum, Andach i Tien Shan – wchodził na szczyty przekraczające 6000 m n.p.m.
Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitne osiągnięcia sportowe”: za zimowy Everest 1979/80 i za wytyczenie (razem z Krzysztofem Wielickim) nowej drogi na wschodniej ścianie Manaslu w 1984 r.
W 1994 r. stworzył pierwszy w Polsce miesięcznik wspinaczkowy pt. GÓRY i ALPINIZM, który redagował i wydawał do 2005 r. publikując w sumie 98 numerów w ramach dziesięciu roczników. W związku z wydawaniem czasopisma od 1995 r. – zawsze w ostatni weekend września – organizuje Spotkania Czytelników i Miłośników GiA, które odbywają się do dziś. Uczestniczyło w nich od 100 do 550 osób. Jak dotąd odbyło się 26 spotkań.
Jest autorem licznych artykułów i notatek prasowych o tematyce alpinistycznej (pisanych od 1977 r.) do dzienników (np. 120-odcinkowy cykl w Wieczorze Wrocławia) i czasopism, także zagranicznych. Wydał książki wspomnieniowe: „Wybrałem góry" (1990), trzykrotnie wznawianą „Zwyciężyć znaczy przeżyć", „Zwyciężyć znaczy przeżyć – 20 lat później” (2014) i „Zwyciężyć znaczy przeżyć – ćwierć wieku później” (2018), oraz podręcznik pt. „Liny alpinistyczne" (1991). W 1998 r. zebrał, opracował i wydał „Wielką Księgę Humoru Rysunkowego GiA”. Do kilku innych książek napisał wstępy lub rozdziały.
Urodził się 18 września 1953 r. w Krakowie. W 1973 r. ukończył Lotnicze Zakłady Naukowe we Wrocławiu z dyplomem technika mechanika osprzętu lotniczego, rozpoczynając jednocześnie studia na kierunku Maszyny i Urządzenia Górnicze, na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. W 1983 r. – po 10,5 latach studiów, przedłużonych o 5,5 roku z powodu aktywnej działalności alpinistycznej – obronił pracę dyplomową na temat „Wymagania wytrzymałościowe i technika asekuracji jako podstawowe problemy zastosowania lin alpinistycznych", uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.
Wspina się od 1970 roku. W 2014 r. Walny Zjazd Polskiego Związku Alpinizmu nadał mu godność Członka Honorowego PZA.
W latach 1972-75 w Tatrach przeszedł szereg trudnych dróg latem i zimą. W 1974 i 1975 r. był mistrzem Polski we wspinaczce na czas oraz uczestniczył w międzynarodowych zawodach wspinaczkowych w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i na Węgrzech. W latach 1975-79 wspinał się w Alpach (latem i zimą), Norwegii, Pamirze i Hindukuszu Afgańskim. Czterokrotnie był w Kaukazie (1981, 1987, 2013 i 2015). Wyprawa do Afganistanu (1977), w czasie której wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonał pierwszego przejścia nową drogą lewego filara (3000 m wysokości) szczytu Kohe Szachaur (7116 m n.p.m.), a potem (1978) wejście na Pik Rewolucji (6954 m n.p.m.), były wstępem do jego kariery himalajskiej. W 1979 r. został uczestnikiem wyprawy Andrzeja Zawady, która w sezonie 1979/80 zdobyła po raz pierwszy w zimie najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m n.p.m.).
W latach następnych uczestniczył w wielu ekspedycjach w Himalaje i Karakorum, biorąc udział w zdobywaniu szczytów: K2 (8611 m n.p.m.) – dwa razy, w tym raz w zimie, 1982 i 1987/88; Dhaulagiri (8167 m n.p.m.) – dwa razy, w 1983 i solo w 1985; Yalung Kang (8505 m n.p.m.) – w zimie 1988/89; Broad Peak (8047 m n.p.m.) – w zimie 1988; i Mt. Everest (8848 n.p.m.) – dwa razy, 1986 i 1991. Zdobył cztery ośmiotysięczniki: Manaslu (8163 m n.p.m.) w 1984 z Krzysztofem Wielickim; Lhotse (8516 m n.p.m.) w 1986 z Tadeuszem Karolczakiem; Cho Oyu (8203 m n.p.m.) w 1987 z Tadeuszem Karolczakiem; i Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) w 1993 z Piotrem Snopczyńskim i Larym Hallem z USA. Wśród gór niższych ma na koncie pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie, w 1990) wejście na Pumori (7165 m n.p.m.). Jesienią 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą na zachodnią grań Mount Everestu (Polish Jack Wolfskin Everest Expedition 91). Uczestniczył także w wyprawach na: Latok III (1984, wyprawa jeleniogórsko-wrocławska), Rakaposhi (1990), 2 razy na Diran (1991, 2004), Aconcaguę (był 6 razy na szczycie), Khan Tengri (2000) i Mount McKinley (2005). Łącznie 22 razy – w Hindukuszu, Pamirze, Himalajach, Karakorum, Andach i Tien Shan – wchodził na szczyty przekraczające 6000 m n.p.m.
Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitne osiągnięcia sportowe”: za zimowy Everest 1979/80 i za wytyczenie (razem z Krzysztofem Wielickim) nowej drogi na wschodniej ścianie Manaslu w 1984 r.
W 1994 r. stworzył pierwszy w Polsce miesięcznik wspinaczkowy pt. GÓRY i ALPINIZM, który redagował i wydawał do 2005 r. publikując w sumie 98 numerów w ramach dziesięciu roczników. W związku z wydawaniem czasopisma od 1995 r. – zawsze w ostatni weekend września – organizuje Spotkania Czytelników i Miłośników GiA, które odbywają się do dziś. Uczestniczyło w nich od 100 do 550 osób. Jak dotąd odbyło się 26 spotkań.
Jest autorem licznych artykułów i notatek prasowych o tematyce alpinistycznej (pisanych od 1977 r.) do dzienników (np. 120-odcinkowy cykl w Wieczorze Wrocławia) i czasopism, także zagranicznych. Wydał książki wspomnieniowe: „Wybrałem góry" (1990), trzykrotnie wznawianą „Zwyciężyć znaczy przeżyć", „Zwyciężyć znaczy przeżyć – 20 lat później” (2014) i „Zwyciężyć znaczy przeżyć – ćwierć wieku później” (2018), oraz podręcznik pt. „Liny alpinistyczne" (1991). W 1998 r. zebrał, opracował i wydał „Wielką Księgę Humoru Rysunkowego GiA”. Do kilku innych książek napisał wstępy lub rozdziały.
LUDZIE GÓR | DOROTA RASIŃSKA - SAMOĆKO | Ku Koronie Himalajskich Marzeń
„Ku Koronie Himalajskich Marzeń”
— ֍ —
W S T Ę P
Dorota Rasińska-Samoćko, wchodząc 9 października 2024 roku na Shishapangmę, dokonała historycznego osiągnięcia i stała się pierwszą oraz jedyną Polką z Koroną Himalajów i Karakorum, pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej, a także piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego i komercyjnego.
— ֍ —
Dorota opowie o swojej pasji, motywacji, marzeniach, filozofii życia oraz o tym, jak można połączyć romantyzm z wysokogórskimi realiami. Jej droga ku osiągnięciu Korony Himalajów i Karakorum w rekordowe 3 lata (2021-2024) nie była ani łatwa i ani prosta, ale pełna wyzwań fizycznych, psychicznych, jak również tych, które wiązały się z przełamywaniem stereotypów. Najpierw osiągała szczyty dyplomacji jako zawodowy dyplomata, a potem udowodniła, że można przebijać skalne sufity, ustanawiając rekordy i wchodząc w 2022 roku na 7 ośmiotysięczników w 3 miesiące (w tym te najtrudniejsze, jak K2, Nanga Parbat, Annapurna, Kangchengzonga).
— ֍ —
Jej ostatnie wyprawy w lipcu 2024 r. na Gasherbrum I i II (dwa szczyty zdobyte w ciągu 7 dni) pełne były wyzwań: zmagania się z huraganowym wiatrem, „białą ciemnością”, oblodzeniem, 22-godzinnym atakiem szczytowym i wypadkiem partnera wspinaczkowego. Mimo wszystkich tych trudności, to Dorota otwierała drogi i dokonywała pierwszych wejść w sezonie.
— ֍ —
B I O G R A M
Dorota Rasińska-Samoćko – himalaistka, podróżniczka, prawnik, dyplomata
— ֍ —
Pierwsza i jedyna Polka, która zdobyła Koronę Himalajów i Karakorum, a dokonała tego w rekordowym czasie 3 lat (2021-2024). Jednocześnie jest pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej z takim tytułem, piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego oraz wielkiego komercyjnego zaplecza, który wszedł na wszystkie szczyty Korony Himalajów i Karakorum w 3 lata.
— ֍ —
W 2022 roku ustanowiła światowy rekord – w zaledwie 3 miesiące weszła na 7 ośmiotysięczników bez wsparcia zespołowego i bez sponsorów. Były to tak wymagające ośmiotysięczniki jak: Annapurna, Kangchengzonga, Lhotse, Makalu (w Nepalu od 28 kwietnia do 28 maja), a następnie w Pakistanie: Nanga Parbat, Broad Peak, K2 (od 1 lipca do 28 sierpnia). Nazywana jest przez Szerpów i w środowisku Speed Lady albo Iron Lady. Ma w swoim dorobku 9 ośmiotysięczników osiągniętych w 1 rok, a w sumie stanęła 16 razy na ośmiotysięcznych szczytach (2 razy na Manaslu, drugie wejście w 5 dni bez aklimatyzacji oraz 2 razy na Makalu). Od 2021 roku realizuje projekt Podwójna Korona, mający na celu osiągnięcie Korony Himalajów i Karakorum oraz Korony Ziemi.
— ֍ —
Z zawodu jest prawnikiem i dyplomatą, a z zamiłowania pasjonatką natury, podróży i sportów ekstremalnych. Poza himalaizmem uprawia m.in. nurkowanie, jazdę na nartach i aktywnie podróżuje, odbywając liczne trekkingi oraz wspinaczki na wszystkich kontynentach Planety. Zwiedziła z plecakiem 140 krajów (głównie samotnie). Otrzymała liczne nagrody: dwa razy Kolosy, Orła oraz Primus Inter Pares. Napisała dwie książki.
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY OŚMIOTYSIĘCZNIKÓW (16)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m.)
2021.09.25 – Manaslu (8163 m n.p.m.)
2022 04.28 – Annapurna I (8091 m n.p.m.)
2022.05.12 – Kangchengzonga (8586 m n.p.m.)
2022.05.22 – Lhotse (8516 m n.p.m.)
2022.05.28 – Makalu (8484 m n.p.m.)
2022.07.01 – Nanga Parbat (8126 m n.p.m.)
2022.07.20 – Broad Peak (8051 m n.p.m.)
2022.07.28 – K2 (8611 m n.p.m.)
2023.05.18 – Dhaulagiri (8167 m n.p.m.)
2023.09.20 – Manaslu (8163 m n.p.m.), po raz drugi, w 5 dni bez aklimatyzacji
2023.10.06 – Cho Oyu (8201 m n.p.m.), w 4 dni
2024.05.12 – Makalu (8484 m n.p.m.), po raz drugi
2024.07.21 – Gasherbrum II (8035 m n.p.m.)
2024.07.28 – Gasherbrum I (8080 m n.p.m.), dwa szczyty w 7 dni
2024.10.09 – Shishapangma (8027 m)
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY KORONY ZIEMI (7)
2017.12.26 – Mt. Kościuszko (2228 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii)
2019.03.13 – Kilimanjaro (5895 m n.p.m., najwyższy szczyt Afryki)
2019.12.26 – Mt. Vinson (4892 m n.p.m., najwyższy szczyt Antarktydy)
2020.01.20 – Aconcagua (6961 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Południowej)
2020.09.01 – Mt. Blanc (4810 m n.p.m., najwyższy szczyt Europy)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m., najwyższy szczyt Azji i Planety)
2023.06.04 – Denali (6190 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Północnej)
Do skompletowania pozostają (2):
Elbrus (5642 m n.p.m., wliczany do Korony Ziemi jako najwyższy szczyt graniczny Europy i Azji);
Piramida Carstensz (4884 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii i Oceanii).
— ֍ —
INNE OSIĄGNIĘCIA I DOKONANIA
— ֍ —
Nagrody
1. Kolos za Wyczyn Roku 2022 – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
2. Orzeł za 2022 rok, nagroda Klubu Wysokogórskiego Warszawa – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
3. Primus Inter Pares w 2023 roku – za osiągnięcia wysokogórskie;
4. Kolos za Wyczyn Roku 2023 – wyróżnienie za dokonania w 2023 roku.
— ֍ —
Wspinaczki, eksploracje, podróże i inne wyczyny
1. Weszła na Mauna Kea i Mauna Loa w 2015, Mount Fuji w 2017, Wulkan Bromo w 2017, dokonała 60 godzinnego przejścia Northern Circut na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii w 2018, przeszła trekking po 5 wulkanach na Reunionie Francuskim w 2019, weszła na Pico del Teide na Teneryfie, Grossglockner w 2020, Pik Lenina w 2021, Khala Pattar i Lobuche East w 2021.
2. Przeszła samotnie i jednocześnie Tour du Mont Blanc oraz Haute Route (od Chamonix do Zermatt) w 2020 (ponad 360 km w dwa tygodnie), pokonała Alta Via II we Włoszech w 15 dni (185 km, wspinając się po drodze na bocznych ferratach).
3. Eksplorowała Amerykę Południową i w niecałe 3 miesiące zwiedziła Ekwador (w tym Wyspy Galapagos), Peru, Boliwię, Chile w 2002.
4. Zwiedziła Stany Zjednoczone Ameryki Północnej w niecałe 3 miesiące w 2006, pokonując autem ponad 30.000 km, a potem USA i Kanadę w 2015, odwiedzając też każdy stan USA i pokonując autem 45.700 km, a na przełomie 2017 i 2018 przez 2 miesiące eksplorowała Australię, pokonując 13.500 km oraz Nową Zelandię w 2018 roku (5.000 km w miesiąc).
5. Samotnie podróżowała Koleją Transsyberyjską z Moskwy do Irkucka, eksplorując potem okolice Jeziora Bajkał oraz wchodząc w 2017 na Pik Czekanowskiego i Czerskiego (w ramach rocznej podróży dookoła świata 2017-2018).
6. Zwiedziła 140 krajów na wszystkich kontynentach, głównie samotnie, indywidualnie, tylko z plecakiem. Odwiedzała również regiony bardzo egzotyczne i odległe, np. położone w Oceanii, czy też Australię, Nową Zelandię, Falklandy/Malwiny, Ziemię Ognistą.
7. Aktywnie nurkuje (m.in. w Malezji, Indonezji, Filipinach), jeździ na nartach i rowerze.
8. Napisała dwie książki: „Moja Azja. Dora na szlaku” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2019) o podróży po Azji oraz „Australia i coś więcej” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2024) o samotnej wyprawie backpackerskiej dookoła świata.
— ֍ —
Podczas spotkania będzie można kupić najnowszą książkę Doroty i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
— ֍ —
O NAJNOWSZEJ KSIĄŻCE
„Australia i coś więcej” Dora Rasińska, to niezwykła backpackerska wędrówka samotnej kobiety dookoła świata – 40 krajów w 385 dni, w tym tysiące przejechanych mil po Australii i Nowej Zelandii. Podróż zaczyna się w Rosji i odbywa się przez Mongolię, Japonię aż po odległe zakątki świata – jak Polinezja Francuska, Fidżi, Vanuatu, Papua Nowa Gwinea, Nowa Zelandia, Palau. Wraz z autorką odkrywamy nie tylko ciekawe miejsca, ale też ludzi, zwyczaje, odmienną kulturę. Wspólnie nurkujemy z mantami, uciekamy przed wężami morskimi na Wyspie Niue, przeżywamy tropikalny klimat w Mikronezji, jemy ryżowe słodkości w Kioto. Dowiemy się też, czy warto wejść na Fudżi, jak wyglądają smoki z Komodo, czy szarańcza w przyprawach jest smaczna, co to jest ceremonia kava kava i gdzie jest się traktowanym jak prawdziwa „biała” królowa. Świat jest przecież zbyt fascynujący, by pozostawać w jednym miejscu, a podróż czeka tuż za rogiem. Bo najważniejszy w naszym życiu jest bagaż przeżyć i doświadczeń, który pozostaje na zawsze. Nie bójmy się marzyć i chciejmy realizować własne marzenia, nawet te najbardziej nierealne.
— ֍ —
W S T Ę P
Dorota Rasińska-Samoćko, wchodząc 9 października 2024 roku na Shishapangmę, dokonała historycznego osiągnięcia i stała się pierwszą oraz jedyną Polką z Koroną Himalajów i Karakorum, pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej, a także piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego i komercyjnego.
— ֍ —
Dorota opowie o swojej pasji, motywacji, marzeniach, filozofii życia oraz o tym, jak można połączyć romantyzm z wysokogórskimi realiami. Jej droga ku osiągnięciu Korony Himalajów i Karakorum w rekordowe 3 lata (2021-2024) nie była ani łatwa i ani prosta, ale pełna wyzwań fizycznych, psychicznych, jak również tych, które wiązały się z przełamywaniem stereotypów. Najpierw osiągała szczyty dyplomacji jako zawodowy dyplomata, a potem udowodniła, że można przebijać skalne sufity, ustanawiając rekordy i wchodząc w 2022 roku na 7 ośmiotysięczników w 3 miesiące (w tym te najtrudniejsze, jak K2, Nanga Parbat, Annapurna, Kangchengzonga).
— ֍ —
Jej ostatnie wyprawy w lipcu 2024 r. na Gasherbrum I i II (dwa szczyty zdobyte w ciągu 7 dni) pełne były wyzwań: zmagania się z huraganowym wiatrem, „białą ciemnością”, oblodzeniem, 22-godzinnym atakiem szczytowym i wypadkiem partnera wspinaczkowego. Mimo wszystkich tych trudności, to Dorota otwierała drogi i dokonywała pierwszych wejść w sezonie.
— ֍ —
B I O G R A M
Dorota Rasińska-Samoćko – himalaistka, podróżniczka, prawnik, dyplomata
— ֍ —
Pierwsza i jedyna Polka, która zdobyła Koronę Himalajów i Karakorum, a dokonała tego w rekordowym czasie 3 lat (2021-2024). Jednocześnie jest pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej z takim tytułem, piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego oraz wielkiego komercyjnego zaplecza, który wszedł na wszystkie szczyty Korony Himalajów i Karakorum w 3 lata.
— ֍ —
W 2022 roku ustanowiła światowy rekord – w zaledwie 3 miesiące weszła na 7 ośmiotysięczników bez wsparcia zespołowego i bez sponsorów. Były to tak wymagające ośmiotysięczniki jak: Annapurna, Kangchengzonga, Lhotse, Makalu (w Nepalu od 28 kwietnia do 28 maja), a następnie w Pakistanie: Nanga Parbat, Broad Peak, K2 (od 1 lipca do 28 sierpnia). Nazywana jest przez Szerpów i w środowisku Speed Lady albo Iron Lady. Ma w swoim dorobku 9 ośmiotysięczników osiągniętych w 1 rok, a w sumie stanęła 16 razy na ośmiotysięcznych szczytach (2 razy na Manaslu, drugie wejście w 5 dni bez aklimatyzacji oraz 2 razy na Makalu). Od 2021 roku realizuje projekt Podwójna Korona, mający na celu osiągnięcie Korony Himalajów i Karakorum oraz Korony Ziemi.
— ֍ —
Z zawodu jest prawnikiem i dyplomatą, a z zamiłowania pasjonatką natury, podróży i sportów ekstremalnych. Poza himalaizmem uprawia m.in. nurkowanie, jazdę na nartach i aktywnie podróżuje, odbywając liczne trekkingi oraz wspinaczki na wszystkich kontynentach Planety. Zwiedziła z plecakiem 140 krajów (głównie samotnie). Otrzymała liczne nagrody: dwa razy Kolosy, Orła oraz Primus Inter Pares. Napisała dwie książki.
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY OŚMIOTYSIĘCZNIKÓW (16)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m.)
2021.09.25 – Manaslu (8163 m n.p.m.)
2022 04.28 – Annapurna I (8091 m n.p.m.)
2022.05.12 – Kangchengzonga (8586 m n.p.m.)
2022.05.22 – Lhotse (8516 m n.p.m.)
2022.05.28 – Makalu (8484 m n.p.m.)
2022.07.01 – Nanga Parbat (8126 m n.p.m.)
2022.07.20 – Broad Peak (8051 m n.p.m.)
2022.07.28 – K2 (8611 m n.p.m.)
2023.05.18 – Dhaulagiri (8167 m n.p.m.)
2023.09.20 – Manaslu (8163 m n.p.m.), po raz drugi, w 5 dni bez aklimatyzacji
2023.10.06 – Cho Oyu (8201 m n.p.m.), w 4 dni
2024.05.12 – Makalu (8484 m n.p.m.), po raz drugi
2024.07.21 – Gasherbrum II (8035 m n.p.m.)
2024.07.28 – Gasherbrum I (8080 m n.p.m.), dwa szczyty w 7 dni
2024.10.09 – Shishapangma (8027 m)
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY KORONY ZIEMI (7)
2017.12.26 – Mt. Kościuszko (2228 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii)
2019.03.13 – Kilimanjaro (5895 m n.p.m., najwyższy szczyt Afryki)
2019.12.26 – Mt. Vinson (4892 m n.p.m., najwyższy szczyt Antarktydy)
2020.01.20 – Aconcagua (6961 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Południowej)
2020.09.01 – Mt. Blanc (4810 m n.p.m., najwyższy szczyt Europy)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m., najwyższy szczyt Azji i Planety)
2023.06.04 – Denali (6190 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Północnej)
Do skompletowania pozostają (2):
Elbrus (5642 m n.p.m., wliczany do Korony Ziemi jako najwyższy szczyt graniczny Europy i Azji);
Piramida Carstensz (4884 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii i Oceanii).
— ֍ —
INNE OSIĄGNIĘCIA I DOKONANIA
— ֍ —
Nagrody
1. Kolos za Wyczyn Roku 2022 – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
2. Orzeł za 2022 rok, nagroda Klubu Wysokogórskiego Warszawa – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
3. Primus Inter Pares w 2023 roku – za osiągnięcia wysokogórskie;
4. Kolos za Wyczyn Roku 2023 – wyróżnienie za dokonania w 2023 roku.
— ֍ —
Wspinaczki, eksploracje, podróże i inne wyczyny
1. Weszła na Mauna Kea i Mauna Loa w 2015, Mount Fuji w 2017, Wulkan Bromo w 2017, dokonała 60 godzinnego przejścia Northern Circut na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii w 2018, przeszła trekking po 5 wulkanach na Reunionie Francuskim w 2019, weszła na Pico del Teide na Teneryfie, Grossglockner w 2020, Pik Lenina w 2021, Khala Pattar i Lobuche East w 2021.
2. Przeszła samotnie i jednocześnie Tour du Mont Blanc oraz Haute Route (od Chamonix do Zermatt) w 2020 (ponad 360 km w dwa tygodnie), pokonała Alta Via II we Włoszech w 15 dni (185 km, wspinając się po drodze na bocznych ferratach).
3. Eksplorowała Amerykę Południową i w niecałe 3 miesiące zwiedziła Ekwador (w tym Wyspy Galapagos), Peru, Boliwię, Chile w 2002.
4. Zwiedziła Stany Zjednoczone Ameryki Północnej w niecałe 3 miesiące w 2006, pokonując autem ponad 30.000 km, a potem USA i Kanadę w 2015, odwiedzając też każdy stan USA i pokonując autem 45.700 km, a na przełomie 2017 i 2018 przez 2 miesiące eksplorowała Australię, pokonując 13.500 km oraz Nową Zelandię w 2018 roku (5.000 km w miesiąc).
5. Samotnie podróżowała Koleją Transsyberyjską z Moskwy do Irkucka, eksplorując potem okolice Jeziora Bajkał oraz wchodząc w 2017 na Pik Czekanowskiego i Czerskiego (w ramach rocznej podróży dookoła świata 2017-2018).
6. Zwiedziła 140 krajów na wszystkich kontynentach, głównie samotnie, indywidualnie, tylko z plecakiem. Odwiedzała również regiony bardzo egzotyczne i odległe, np. położone w Oceanii, czy też Australię, Nową Zelandię, Falklandy/Malwiny, Ziemię Ognistą.
7. Aktywnie nurkuje (m.in. w Malezji, Indonezji, Filipinach), jeździ na nartach i rowerze.
8. Napisała dwie książki: „Moja Azja. Dora na szlaku” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2019) o podróży po Azji oraz „Australia i coś więcej” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2024) o samotnej wyprawie backpackerskiej dookoła świata.
— ֍ —
Podczas spotkania będzie można kupić najnowszą książkę Doroty i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
— ֍ —
O NAJNOWSZEJ KSIĄŻCE
„Australia i coś więcej” Dora Rasińska, to niezwykła backpackerska wędrówka samotnej kobiety dookoła świata – 40 krajów w 385 dni, w tym tysiące przejechanych mil po Australii i Nowej Zelandii. Podróż zaczyna się w Rosji i odbywa się przez Mongolię, Japonię aż po odległe zakątki świata – jak Polinezja Francuska, Fidżi, Vanuatu, Papua Nowa Gwinea, Nowa Zelandia, Palau. Wraz z autorką odkrywamy nie tylko ciekawe miejsca, ale też ludzi, zwyczaje, odmienną kulturę. Wspólnie nurkujemy z mantami, uciekamy przed wężami morskimi na Wyspie Niue, przeżywamy tropikalny klimat w Mikronezji, jemy ryżowe słodkości w Kioto. Dowiemy się też, czy warto wejść na Fudżi, jak wyglądają smoki z Komodo, czy szarańcza w przyprawach jest smaczna, co to jest ceremonia kava kava i gdzie jest się traktowanym jak prawdziwa „biała” królowa. Świat jest przecież zbyt fascynujący, by pozostawać w jednym miejscu, a podróż czeka tuż za rogiem. Bo najważniejszy w naszym życiu jest bagaż przeżyć i doświadczeń, który pozostaje na zawsze. Nie bójmy się marzyć i chciejmy realizować własne marzenia, nawet te najbardziej nierealne.
LUDZKI GŁOS
Sensacja festiwalu w Wenecji, hołd złożony największej europejskiej aktorce przez ikonę europejskiego kina. „Ludzki głos” to pierwszy wspólny film Pedra Almodóvara i Tildy Swinton, a zarazem pierwszy zrealizowany po angielsku tytuł w dorobku hiszpańskiego reżysera. Ten na wskroś almodovarowski, kipiący kolorami i buzujący od emocji melodramat z powodzeniem łączy dwa temperamenty, wrażliwości i kinowe żywioły. Niepodrabialny styl twórcy „Porozmawiaj z nią” wydaje się być skrojony na miarę gwiazdy Jarmuscha czy Guadagnino, jak obłędna czerwona suknia Balenciagi, w której blada Tilda Swinton przemierza plan filmu Almodóvara.
Jej bohaterka – zakochana, poniżona, zdesperowana – prowadzi swoją ostatnią telefoniczną rozmowę z mężczyzną, który od niej odszedł. W mieszkaniu w towarzystwie spakowanych walizek kochanka i jego osieroconego psa, miotając się od wściekłości do smutku, trawi miłosną katastrofę. Sięga po pigułki, chwyta za siekierę, rozlewa benzynę: chciałaby zabić siebie, chciałaby zniszczyć jego, chce zagrać rolę życia w dramacie zwanym rozstaniem. Zmienia kostiumy i maski, przymierza konwencje, błaga, krzyczy i szepcze: sprawdza, czy ta historia powinna skończyć się tragedią czy może jednak... happy endem?
Nakręcony w czasie pandemii, średniometrażowy, luźno inspirowany sztuką Jeana Cocteau „Ludzki głos” to esencja almodovarowskiego świata: bo tekst Cocteau Hiszpan wykorzystał już w „Kobietach na skraju załamania nerwowego” i „Prawie pożądania”. Bo zarówno muzyka, jak i elementy ekstrawaganckiej scenografii w nowym filmie pochodzą z poprzednich dzieł Almodóvara. Bo jego kino to namiętna miłosna opowieść, w której pierwszoplanową rolę grały niemal zawsze wyraziste, niezwykłe bohaterki. Swinton jest jedną z nich, ale zarazem przychodzi z innego świata („Klienci kochają moją bladość. Ową mieszankę szaleństwa i melancholii” – pozwala sobie w filmie na autoironię). Wnosi do almodovarowskiego mikrokosmosu kobiecą niezależność i siłę przetrwania. Ta kobieta nigdy nie będzie ofiarą. „Ludzki głos” wypowiada więc słowa pożegnania dla pewnego etapu twórczości Pedra Almodóvara i zapowiada jej nowy rozdział.
Filmowi towarzyszy arcyciekawa rozmowa, w której reżyser i jego nowa muza dopowiadają ten wątek. Rozdzieleni przez pandemię, ze swoich domów mówią o pracy nad filmem, miłości do kina, inspiracjach i – wspólnych! – planach na niedaleką przyszłość.
Jej bohaterka – zakochana, poniżona, zdesperowana – prowadzi swoją ostatnią telefoniczną rozmowę z mężczyzną, który od niej odszedł. W mieszkaniu w towarzystwie spakowanych walizek kochanka i jego osieroconego psa, miotając się od wściekłości do smutku, trawi miłosną katastrofę. Sięga po pigułki, chwyta za siekierę, rozlewa benzynę: chciałaby zabić siebie, chciałaby zniszczyć jego, chce zagrać rolę życia w dramacie zwanym rozstaniem. Zmienia kostiumy i maski, przymierza konwencje, błaga, krzyczy i szepcze: sprawdza, czy ta historia powinna skończyć się tragedią czy może jednak... happy endem?
Nakręcony w czasie pandemii, średniometrażowy, luźno inspirowany sztuką Jeana Cocteau „Ludzki głos” to esencja almodovarowskiego świata: bo tekst Cocteau Hiszpan wykorzystał już w „Kobietach na skraju załamania nerwowego” i „Prawie pożądania”. Bo zarówno muzyka, jak i elementy ekstrawaganckiej scenografii w nowym filmie pochodzą z poprzednich dzieł Almodóvara. Bo jego kino to namiętna miłosna opowieść, w której pierwszoplanową rolę grały niemal zawsze wyraziste, niezwykłe bohaterki. Swinton jest jedną z nich, ale zarazem przychodzi z innego świata („Klienci kochają moją bladość. Ową mieszankę szaleństwa i melancholii” – pozwala sobie w filmie na autoironię). Wnosi do almodovarowskiego mikrokosmosu kobiecą niezależność i siłę przetrwania. Ta kobieta nigdy nie będzie ofiarą. „Ludzki głos” wypowiada więc słowa pożegnania dla pewnego etapu twórczości Pedra Almodóvara i zapowiada jej nowy rozdział.
Filmowi towarzyszy arcyciekawa rozmowa, w której reżyser i jego nowa muza dopowiadają ten wątek. Rozdzieleni przez pandemię, ze swoich domów mówią o pracy nad filmem, miłości do kina, inspiracjach i – wspólnych! – planach na niedaleką przyszłość.
LUIS I OBCY
12-letni Luis czuje się samotny. Nie ma żadnych przyjaciół, a jego ojciec – ufolog Armin – całe noce spędza przy teleskopie, szukając śladów życia w kosmosie. Na domiar złego, dyrektor ze szkoły Luisa chce wysłać chłopca do internatu poza miastem. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy na podwórku Luisa rozbija się UFO, pilotowane przez trójkę wesołych kosmitów. Chłopiec szybko zaprzyjaźnia się z obcymi i ukrywa ich przed swoim tatą, który jest przekonany, że kosmici są niebezpieczni. Próbując pomóc ufoludkom w powrocie na macierzystą planetę, Luis sam nabiera ochoty na wielką kosmiczną podróż.
LUNANA. SZKOŁA NA KOŃCU ŚWIATA
"Lunana. Szkoła na końcu świata” to pierwsza produkcja z Bhutanu nominowana do Oscara. Reżyser Pawo Choyning Dorji nakręcił film będący afirmacją prostego życia w zgodzie z prawami natury.
Mieszkający w stolicy Bhutanu Ugyen ma jasno sprecyzowany plan na życie. Mężczyzna marzy o karierze piosenkarza i w tym celu planuje wyjechać do Australii. Zanim jednak będzie mógł to zrobić, musi odbyć ostatni rok rządowej służby nauczycielskiej.
Decyzją przełożonych trafia do najbardziej odległej wiejskiej szkoły. Położone na wysokości pięciu tysięcy metrów miejsce nie ma nic wspólnego z wygodnym życiem, jakie do tej pory prowadził. Nie ma tam elektryczności, brakuje jakichkolwiek materiałów edukacyjnych, a w klasie, w której ma prowadzić zajęcia, obok swoich podopiecznych spotkać może… yaka.
Choć początkowo Ugyen chce jak najszybciej stamtąd uciec, zaangażowanie młodych uczniów, ale też serdeczność i niesamowita siła mieszkańców wioski sprawiają, że zaczyna zmieniać opinie o tym wyjątkowym miejscu...
"Lunana. Szkoła na końcu świata" jest przepiękną i poruszającą opowieścią o sile człowieczeństwa i zaskakujących scenariuszach, jakie potrafi pisać życie, a piękne górskie krajobrazy, muzyka i subtelne poczucie humoru dodają filmowi niesamowitego klimatu.
Mieszkający w stolicy Bhutanu Ugyen ma jasno sprecyzowany plan na życie. Mężczyzna marzy o karierze piosenkarza i w tym celu planuje wyjechać do Australii. Zanim jednak będzie mógł to zrobić, musi odbyć ostatni rok rządowej służby nauczycielskiej.
Decyzją przełożonych trafia do najbardziej odległej wiejskiej szkoły. Położone na wysokości pięciu tysięcy metrów miejsce nie ma nic wspólnego z wygodnym życiem, jakie do tej pory prowadził. Nie ma tam elektryczności, brakuje jakichkolwiek materiałów edukacyjnych, a w klasie, w której ma prowadzić zajęcia, obok swoich podopiecznych spotkać może… yaka.
Choć początkowo Ugyen chce jak najszybciej stamtąd uciec, zaangażowanie młodych uczniów, ale też serdeczność i niesamowita siła mieszkańców wioski sprawiają, że zaczyna zmieniać opinie o tym wyjątkowym miejscu...
"Lunana. Szkoła na końcu świata" jest przepiękną i poruszającą opowieścią o sile człowieczeństwa i zaskakujących scenariuszach, jakie potrafi pisać życie, a piękne górskie krajobrazy, muzyka i subtelne poczucie humoru dodają filmowi niesamowitego klimatu.
Labirynt Fauna
Historia Ofelii, 12-letniej dziewczynki obdarzonej niezwykłą wyobraźnią. Ofelia wraz z matką wprowadza się do wiejskiej posiadłości ojczyma. Dom położony jest w pobliżu starego, zrujnowanego labiryntu. Szybko staje się on ulubionym miejscem pobytu dziewczynki, która nie mogąc poradzić sobie z samotnością i brutalnością otaczającej rzeczywistości, wymyśla swój własny, wyimaginowany świat. Jest on pełny fantastycznych stworów i tajemniczych miejsc, do którego ucieka przy każdej możliwej okazji. Ową krainą włada niejaki Faun...
Lassie, wróć!
LASSIE, WRÓĆ!
Niemcy 2020
REŻYSERIA: Hanno Olderdissen
„Lassie, wróć!” to chwytająca za serce historia nierozerwalnej przyjaźni chłopca i jego wiernego owczarka collie, oparta na bestsellerowej książce Erica Knighta, do dziś uchodzącej za najpiękniejszą tego typu opowieść, jaką kiedykolwiek napisano.
Dwunastolatek Flo i suczka Lassie są parą nierozłącznych przyjaciół. Niestety tata chłopca traci pracę i cała rodzina musi przenieść się do małego mieszkania, gdzie psy nie są akceptowane. Zrozpaczony Flo, chcąc nie chcąc, musi rozstać się z Lassie. Pies zostaje oddany w ręce rozpieszczonej dziewczynki – Priscilli, która zawozi go do swojego domu nad morzem. Jednak gdy tylko nadarza się okazja, Lassie wykorzystuje szansę i ucieka. Dając popis niezwykłego sprytu i mądrości, przemierza cały kraj, by odnaleźć Flo. Ale nie tylko ona wpada na podobny pomysł. Również Flo, nie mogąc znieść samotności, zaczyna szukać suczki. Chociaż dwójkę przyjaciół dzielą setki kilometrów, chłopiec i zwierzę zrobią wszystko, żeby znów być razem.
Niemcy 2020
REŻYSERIA: Hanno Olderdissen
„Lassie, wróć!” to chwytająca za serce historia nierozerwalnej przyjaźni chłopca i jego wiernego owczarka collie, oparta na bestsellerowej książce Erica Knighta, do dziś uchodzącej za najpiękniejszą tego typu opowieść, jaką kiedykolwiek napisano.
Dwunastolatek Flo i suczka Lassie są parą nierozłącznych przyjaciół. Niestety tata chłopca traci pracę i cała rodzina musi przenieść się do małego mieszkania, gdzie psy nie są akceptowane. Zrozpaczony Flo, chcąc nie chcąc, musi rozstać się z Lassie. Pies zostaje oddany w ręce rozpieszczonej dziewczynki – Priscilli, która zawozi go do swojego domu nad morzem. Jednak gdy tylko nadarza się okazja, Lassie wykorzystuje szansę i ucieka. Dając popis niezwykłego sprytu i mądrości, przemierza cały kraj, by odnaleźć Flo. Ale nie tylko ona wpada na podobny pomysł. Również Flo, nie mogąc znieść samotności, zaczyna szukać suczki. Chociaż dwójkę przyjaciół dzielą setki kilometrów, chłopiec i zwierzę zrobią wszystko, żeby znów być razem.
Lato Muminków
Spokojny letni dzień w Dolinie Muminków zostaje nagle przerwany przez wybuch wulkanu, który wywołuje powódź.Wody wzrastają coraz wyżej, a Rodzina Muminków odnajduje schronienie w pływającym domu. Okazuje się, że nie jest to zwykły dom, a wspaniały teatr, zamieszkiwany przez wielbicielkę tego rodzaju sztuki - Emmę, która z początku niechętnie nastawiona do nowych towarzyszy, z czasem jednak godzi się im pomóc.
Listy do M. 3
Bohaterowie Listów do M. powracają! Listy do M. 3 to komedia świąteczno-romantyczna, której akcja dzieje się w dniu Wigilii Świąt Bożego Narodzenia.Gwiazdorska obsada, wysokobudżetowa realizacja filmowa, humor, wzruszenia, przebojowa muzyka oraz bohaterowie, których nie da się nie lubić. Listy do M. 3 opowie historię kilku osób, którym w jeden magiczny dzień przydarzają się wyjątkowe chwile. Bohaterowie przekonają się o potędze miłości, rodziny, wybaczenia i wiary w to, że ten niezwykły świąteczny czas pełen jest niespodzianek.Do obsady dołączyli: Magdalena Różczka, Borys Szyc, Danuta Stenka, Iza Kuna, Filip Pławiak, Katarzyna Zawadzka, Andrzej Grabowski, Zbigniew Zamachowski, Stanisława Celińska, Marcin Kwaśny i Grażyna Szapołowska. Na ekranie zobaczymy ponownie m.in. Wojciecha Malajkata, Agnieszkę Dygant, Piotra Adamczyka oraz Tomasza Karolaka jako niegrzecznego Mikołaja Mela.
Lorax
Opowieść o strażniku lasu i pewnym
dwunastolatku, który wyrusza na poszukiwanie prawdziwego drzewa
Truffula - jedynej rzeczy, która może pomóc mu w zdobyciu serca
dziewczyny marzeń. Aby odnaleźć drzewo, chłopiec musi poznać historię
Loraxa, zgryźliwego acz niezwykle czarującego stworzenia. Pewnego dnia
w lesie Loraxa pojawia się Once-ler i zaczyna wycinać drzewa. Chciwość
i ambicja powodują, że nic nie jest w stanie go powstrzymać w
realizacji planów - nawet jeśli miałoby to oznaczać zniszczenie doliny.
Wiele lat później, kiedy na świecie nie ma już drzew, mały Ted opuszcza
swoje idealnie uprzemysłowione miasto Thneedville, aby odszukać
Once-lera i dowiedzieć się, jak zdobyć drzewo. Początkowo niechętny
chłopcu Once-ler opowiada mu historię swojego pierwszego spotkania z
Loraxem. Ted postanawia sprowadzić do miasta drzewa z Doliny Truffula.
Ludzie Gór - Marek Kamiński - Moje góry, moje bieguny
Zapraszamy na spotkanie z MARKIEM KAMIŃSKIM, polarnikiem, podróżnikiem, zdobywcą, odkrywcą, przedsiębiorcą i mentorem.
— ֍ —
„Moje Bieguny, moje Góry”
— ֍ —
Marek – słowem, fotografią i filmem – opowie nie tylko o biegunach gór i górach biegunów, ale również o doświadczeniach ekstremalnych wypraw i wyprawowych ekstremów.
— ֍ —
BIOGRAM
Marek Kamiński – zdobywca biegunów oraz założyciel Kaminski Foundation i Kaminski Academy, czyli organizacji wspomagających odporność psychiczną dzieci i dorosłych.
— ֍ —
Mentor, przedsiębiorca i odkrywca ludzkiego potencjału. Odbył ponad 80 ekstremalnych wypraw. Jako pierwszy na świecie zdobył oba bieguny Ziemi w ciągu jednego roku bez pomocy z zewnątrz, za co został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. Między innymi dotarł na Bieguny z niepełnosprawnym, wówczas 15 letnim Jaśkiem Melą, udowadniając, że nie ma rzeczy niemożliwych.
— ֍ —
Inspiruje setki tysięcy ludzi w Polsce i na świecie poprzez książki, filmy, podcasty, webinaria oraz programy trenerskie.
— ֍ —
„Moje Bieguny, moje Góry”
— ֍ —
Marek – słowem, fotografią i filmem – opowie nie tylko o biegunach gór i górach biegunów, ale również o doświadczeniach ekstremalnych wypraw i wyprawowych ekstremów.
— ֍ —
BIOGRAM
Marek Kamiński – zdobywca biegunów oraz założyciel Kaminski Foundation i Kaminski Academy, czyli organizacji wspomagających odporność psychiczną dzieci i dorosłych.
— ֍ —
Mentor, przedsiębiorca i odkrywca ludzkiego potencjału. Odbył ponad 80 ekstremalnych wypraw. Jako pierwszy na świecie zdobył oba bieguny Ziemi w ciągu jednego roku bez pomocy z zewnątrz, za co został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. Między innymi dotarł na Bieguny z niepełnosprawnym, wówczas 15 letnim Jaśkiem Melą, udowadniając, że nie ma rzeczy niemożliwych.
— ֍ —
Inspiruje setki tysięcy ludzi w Polsce i na świecie poprzez książki, filmy, podcasty, webinaria oraz programy trenerskie.
Ludzie Gór | Dariusz Załuski w Poznaniu
Zapraszamy na spotkanie z DARIUSZEM ZAŁUSKIM, taternikiem, himalaistą, filmowcem, autorem wielu filmów głównie o tematyce górskiej, nagradzanych w Polsce i na świecie, zdobywcą pięciu szczytów ośmiotysięcznych, m.in. K2 i dwukrotnie Mt. Everestu, uczestnikiem wielu polskich wypraw zimowych, podczas których pełnił również rolę operatora filmowego.
TYTUŁ SPOTKANIA
„Doświadczenia himalaisty i filmowca – wspomnienie Anny Czerwińskiej”
Darek z pomocą filmów i zdjęć opowie o Górach Wysokich, filmowaniu i Ludziach Gór w
trzyczęściowej prelekcji:
1. Góry i Ludzie Gór Darka Załuskiego;
2. Doświadczenia filmowca w Górach Wysokich;
3. Wspomnienie Anny Czerwińskiej – premierowe pokazy materiałów filmowych zapowiadające powstanie nowego filmu*, z aktywnym udziałem publiczności.
*Reżyser i filmowiec Darek Załuski wraz z Romanem Gołędowskim (dziennikarzem, redaktorem i wydawcą, właścicielem Wydawnictwa Annapurna) pracują aktualnie nad filmem o Ani Czerwińskiej. Dysponują dużą ilością archiwalnych nagrań oraz sukcesywnie rejestrują wywiady z osobami blisko związanymi z Anią. Nasz gość jest na etapie budowania scenariusza i chciałby zebrać uwagi, opinie oraz sugestie, które pomogą mu wykreować ostateczny kształt filmu. Na koniec wystąpienia Darek poda adres e-mail osobom, które chciałyby się odnieść do filmu, czyli wziąć udział w jego współtworzeniu.
BIOGRAM
Dariusz Załuski, urodzony 4 sierpnia 1959 roku w Warszawie, zamieszkały w Beskidzie Wyspowym w okolicach Limanowej jest taternikiem, alpinistą, himalaistą, przewodnikiem SKPB Warszawa, absolwentem Politechniki Warszawskiej, autorem zdjęć, scenarzystą i reżyserem wielu filmów o tematyce górskiej. Zdobył pięć ośmiotysięczników. Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego w Warszawie, właścicielem Agencji Podróżniczej Go Everest.
OSIĄGNIĘCIA GÓRSKIE
W 1989 wspólnie z Pawłem Józefowiczem dokonał pierwszego wejścia na Hagshu (6515 m n.p.m.) w Himalajach. W 1993 wspólnie z Jerzym Natkańskim dokonał pierwszego wejścia na Borondo Sar (6800 m n.p.m.) w Karakorum. Również z Jerzym Natkańskim wszedł w 1990 na Aconcagua (6960 m n.p.m.) w Andach, w 1995 na Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Afryce oraz w 1997 na Denali (McKinley) (6194 m n.p.m.) w Ameryce Północnej.
Uczestniczył w kilkunastu polskich wyprawach w Himalaje i Karakorum, w tym w siedmiu zimowych. W 1997 wspólnie z Jerzym Natkańskim zdobył szczyt Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.). W 2000 roku wspólnie z Ryszardem Pawłowskim i Eugeniuszem Chomczykiem wszedł na Czo Oju (8201 m n.p.m.), a rok później wspólnie z Anną Czerwińską zdobył Lhotse (8516 m).
W 2006 brał udział w kilkunastoosobowej wyprawie Falvit Everest Expedition 2006. Jej celem było odtworzenie drogi, którą po raz pierwszy zdobyto Mount Everest w 1953. Wyprawa zakończyła się zdobyciem szczytu przez Dariusza Załuskiego, Martynę Wojciechowską oraz kilku innych członków ekipy, w tym trzech Polaków i trzech Nepalczyków.
W 2011 w ramach międzynarodowej wyprawy, w skład której wchodziła m.in. Gerlinde Kaltenbrunner, zdobył (jako dziewiąty Polak) szczyt K2 (8611 m n.p.m.). Rok później wspólnie z Robertem Szymczakiem i Wojciechem Kukuczką po raz drugi zdobył Mount Everest (8848 m n.p.m.).
FILMOGRAFIA
„Zimowa Loteria” (2001)
„Przypadki Pani Ani” (2001)
„Obrazki z Wyprawy” (2002)
„Snow Story” (2003)
„Krótka relacja z wyprawy” (2004)
„Ciao Martina” (2004)
„Zimą na Shishę” (2005)
„Wszystko prawie o wyprawie” (2006)
„Everest. Przesunąć horyzont” (2007)
„Annapurna na lekko” (2008)
„Bieg Kukuczki” (2010)
„Two on K2 / Dwoje na K2” (2013)
„No ski no fun” (2015)
„Zimowa wyprawa na K2 1987/1988” (2017)
„Ostatnia Góra” (2019)
„Klątwa Góry – śladami pierwszych zdobywców” (2021)
TWÓRCZOŚĆ FILMOWA I NAGRODY
Przygodę z filmem górskim rozpoczął od kręcenia zdjęć na ostatniej wyprawie himalajskiej
kierowanej przez Andrzeja Zawadę w 1997. Obecnie ma na swoim koncie kilkanaście filmów dokumentujących wyprawy górskie, których bohaterami jest wiele czołowych polskich i zagranicznych himalaistów. Jego film dokumentujący wyprawę Anny Czerwińskiej na Lhotse „Przypadki pani Ani” (2001) zdobył wyróżnienia na wielu festiwalach filmów górskich w i został zakwalifikowany do finału Banff World Tour, podobnie jak jego kolejny film „Ciao Martina” (2004), którego motywem przewodnim są relacje między wspinaczem Simone Moro i jego kilkuletnią córką.
Za film „Annapurna na lekko” (2008), dokumentujący polską wyprawę na Annapurnę, w której brał udział m.in. Piotr Pustelnik i Piotr Morawski, otrzymał nagrodę na VI Festiwalu Filmów Górskich w Krakowie oraz nagrodę za najlepszy film górski na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Górskich w Vancouver 2009.
Jego materiały filmowe były i są wielokrotnie wykorzystywane w telewizyjnych filmach dokumentalnych, m.in. w „Polskich Himalajach” (wyd. Agora) oraz „Himalaiści” (wyd. Discovery Historia).
Zdobył kilkanaście nagród na festiwalach filmów górskich m in. w Korei, Kanadzie, Hiszpanii, Peru, Francji, Polsce, Wielkiej Brytanii, a jego selekcje „Docs Against Gravity” i „Dwa Brzegi” były prezentowane na Saint Barbara Film Festival (USA).
Największe osiągnięcie Dariusza Załuskiego w środowisku filmu górskiego to Grand Prize IAMF 2021 (nagroda główna International Alliance for Mountain Film 2021).
TYTUŁ SPOTKANIA
„Doświadczenia himalaisty i filmowca – wspomnienie Anny Czerwińskiej”
Darek z pomocą filmów i zdjęć opowie o Górach Wysokich, filmowaniu i Ludziach Gór w
trzyczęściowej prelekcji:
1. Góry i Ludzie Gór Darka Załuskiego;
2. Doświadczenia filmowca w Górach Wysokich;
3. Wspomnienie Anny Czerwińskiej – premierowe pokazy materiałów filmowych zapowiadające powstanie nowego filmu*, z aktywnym udziałem publiczności.
*Reżyser i filmowiec Darek Załuski wraz z Romanem Gołędowskim (dziennikarzem, redaktorem i wydawcą, właścicielem Wydawnictwa Annapurna) pracują aktualnie nad filmem o Ani Czerwińskiej. Dysponują dużą ilością archiwalnych nagrań oraz sukcesywnie rejestrują wywiady z osobami blisko związanymi z Anią. Nasz gość jest na etapie budowania scenariusza i chciałby zebrać uwagi, opinie oraz sugestie, które pomogą mu wykreować ostateczny kształt filmu. Na koniec wystąpienia Darek poda adres e-mail osobom, które chciałyby się odnieść do filmu, czyli wziąć udział w jego współtworzeniu.
BIOGRAM
Dariusz Załuski, urodzony 4 sierpnia 1959 roku w Warszawie, zamieszkały w Beskidzie Wyspowym w okolicach Limanowej jest taternikiem, alpinistą, himalaistą, przewodnikiem SKPB Warszawa, absolwentem Politechniki Warszawskiej, autorem zdjęć, scenarzystą i reżyserem wielu filmów o tematyce górskiej. Zdobył pięć ośmiotysięczników. Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego w Warszawie, właścicielem Agencji Podróżniczej Go Everest.
OSIĄGNIĘCIA GÓRSKIE
W 1989 wspólnie z Pawłem Józefowiczem dokonał pierwszego wejścia na Hagshu (6515 m n.p.m.) w Himalajach. W 1993 wspólnie z Jerzym Natkańskim dokonał pierwszego wejścia na Borondo Sar (6800 m n.p.m.) w Karakorum. Również z Jerzym Natkańskim wszedł w 1990 na Aconcagua (6960 m n.p.m.) w Andach, w 1995 na Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Afryce oraz w 1997 na Denali (McKinley) (6194 m n.p.m.) w Ameryce Północnej.
Uczestniczył w kilkunastu polskich wyprawach w Himalaje i Karakorum, w tym w siedmiu zimowych. W 1997 wspólnie z Jerzym Natkańskim zdobył szczyt Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.). W 2000 roku wspólnie z Ryszardem Pawłowskim i Eugeniuszem Chomczykiem wszedł na Czo Oju (8201 m n.p.m.), a rok później wspólnie z Anną Czerwińską zdobył Lhotse (8516 m).
W 2006 brał udział w kilkunastoosobowej wyprawie Falvit Everest Expedition 2006. Jej celem było odtworzenie drogi, którą po raz pierwszy zdobyto Mount Everest w 1953. Wyprawa zakończyła się zdobyciem szczytu przez Dariusza Załuskiego, Martynę Wojciechowską oraz kilku innych członków ekipy, w tym trzech Polaków i trzech Nepalczyków.
W 2011 w ramach międzynarodowej wyprawy, w skład której wchodziła m.in. Gerlinde Kaltenbrunner, zdobył (jako dziewiąty Polak) szczyt K2 (8611 m n.p.m.). Rok później wspólnie z Robertem Szymczakiem i Wojciechem Kukuczką po raz drugi zdobył Mount Everest (8848 m n.p.m.).
FILMOGRAFIA
„Zimowa Loteria” (2001)
„Przypadki Pani Ani” (2001)
„Obrazki z Wyprawy” (2002)
„Snow Story” (2003)
„Krótka relacja z wyprawy” (2004)
„Ciao Martina” (2004)
„Zimą na Shishę” (2005)
„Wszystko prawie o wyprawie” (2006)
„Everest. Przesunąć horyzont” (2007)
„Annapurna na lekko” (2008)
„Bieg Kukuczki” (2010)
„Two on K2 / Dwoje na K2” (2013)
„No ski no fun” (2015)
„Zimowa wyprawa na K2 1987/1988” (2017)
„Ostatnia Góra” (2019)
„Klątwa Góry – śladami pierwszych zdobywców” (2021)
TWÓRCZOŚĆ FILMOWA I NAGRODY
Przygodę z filmem górskim rozpoczął od kręcenia zdjęć na ostatniej wyprawie himalajskiej
kierowanej przez Andrzeja Zawadę w 1997. Obecnie ma na swoim koncie kilkanaście filmów dokumentujących wyprawy górskie, których bohaterami jest wiele czołowych polskich i zagranicznych himalaistów. Jego film dokumentujący wyprawę Anny Czerwińskiej na Lhotse „Przypadki pani Ani” (2001) zdobył wyróżnienia na wielu festiwalach filmów górskich w i został zakwalifikowany do finału Banff World Tour, podobnie jak jego kolejny film „Ciao Martina” (2004), którego motywem przewodnim są relacje między wspinaczem Simone Moro i jego kilkuletnią córką.
Za film „Annapurna na lekko” (2008), dokumentujący polską wyprawę na Annapurnę, w której brał udział m.in. Piotr Pustelnik i Piotr Morawski, otrzymał nagrodę na VI Festiwalu Filmów Górskich w Krakowie oraz nagrodę za najlepszy film górski na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Górskich w Vancouver 2009.
Jego materiały filmowe były i są wielokrotnie wykorzystywane w telewizyjnych filmach dokumentalnych, m.in. w „Polskich Himalajach” (wyd. Agora) oraz „Himalaiści” (wyd. Discovery Historia).
Zdobył kilkanaście nagród na festiwalach filmów górskich m in. w Korei, Kanadzie, Hiszpanii, Peru, Francji, Polsce, Wielkiej Brytanii, a jego selekcje „Docs Against Gravity” i „Dwa Brzegi” były prezentowane na Saint Barbara Film Festival (USA).
Największe osiągnięcie Dariusza Załuskiego w środowisku filmu górskiego to Grand Prize IAMF 2021 (nagroda główna International Alliance for Mountain Film 2021).
Ludzie Gór | Dorota Rasińska-Samoćko | Speed Lady
Zapraszamy na drugie spotkanie z Dorotą Rasińską-Samoćko, pierwszą oraz jedyną Polką i piątą kobietą na świecie, która zdobyła Koronę Himalajów i Karakorum.
— ֍ —
„Speed Lady. Moja Korona Himalajów i Karakorum”
— ֍ —
Dorota Rasińska-Samoćko, wchodząc 9 października 2024 roku na Shishapangmę, dokonała historycznego osiągnięcia i stała się pierwszą oraz jedyną Polką z Koroną Himalajów i Karakorum, pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej, a także piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą, który dokonał tego bez teamu sponsorskiego i komercyjnego.
— ֍ —
Dorota opowie o swojej pasji, motywacji, marzeniach, filozofii życia oraz o tym, jak można połączyć romantyzm z wysokogórskimi realiami. Jej droga ku osiągnięciu Korony Himalajów i Karakorum w rekordowe 3 lata (2021-2024) nie była ani łatwa i ani prosta, ale pełna wyzwań fizycznych, psychicznych, jak również tych, które wiązały się z przełamywaniem stereotypów. Najpierw osiągała szczyty dyplomacji jako zawodowy dyplomata, a potem udowodniła, że można przebijać skalne sufity, ustanawiając rekordy i wchodząc w 2022 roku na 7 ośmiotysięczników w 3 miesiące (w tym te najtrudniejsze, jak K2, Nanga Parbat, Annapurna, Kangchengzonga).
— ֍ —
Jej ostatnie wyprawy w lipcu 2024 r. na Gasherbrum I i II (dwa szczyty zdobyte w ciągu 7 dni) pełne były wyzwań: zmagania się z huraganowym wiatrem, „białą ciemnością”, oblodzeniem, 22-godzinnym atakiem szczytowym i wypadkiem partnera wspinaczkowego. Mimo wszystkich tych trudności, to Dorota otwierała drogi i dokonywała pierwszych wejść w sezonie.
— ֍ —
B I O G R A M
Dorota Rasińska-Samoćko – himalaistka, podróżniczka, prawnik, dyplomata
— ֍ —
Pierwsza i jedyna Polka, która zdobyła Koronę Himalajów i Karakorum, a dokonała tego w rekordowym czasie 3 lat (2021-2024). Jednocześnie jest pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej z takim tytułem, piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego oraz wielkiego komercyjnego zaplecza, który wszedł na wszystkie szczyty Korony Himalajów i Karakorum w 3 lata.
— ֍ —
W 2022 roku ustanowiła światowy rekord – w zaledwie 3 miesiące weszła na 7 ośmiotysięczników bez wsparcia zespołowego i bez sponsorów. Były to tak wymagające ośmiotysięczniki jak: Annapurna, Kangchengzonga, Lhotse, Makalu (w Nepalu od 28 kwietnia do 28 maja), a następnie w Pakistanie: Nanga Parbat, Broad Peak, K2 (od 1 lipca do 28 sierpnia). Nazywana jest przez Szerpów i w środowisku Speed Lady albo Iron Lady. Ma w swoim dorobku 9 ośmiotysięczników osiągniętych w 1 rok, a w sumie stanęła 16 razy na ośmiotysięcznych szczytach (2 razy na Manaslu, drugie wejście w 5 dni bez aklimatyzacji oraz 2 razy na Makalu). Od 2021 roku realizuje projekt Podwójna Korona, mający na celu osiągnięcie Korony Himalajów i Karakorum oraz Korony Ziemi.
— ֍ —
Z zawodu jest prawnikiem i dyplomatą, a z zamiłowania pasjonatką natury, podróży i sportów ekstremalnych. Poza himalaizmem uprawia m.in. nurkowanie, jazdę na nartach i aktywnie podróżuje, odbywając liczne trekkingi oraz wspinaczki na wszystkich kontynentach Planety.
Zwiedziła z plecakiem 140 krajów (głównie samotnie). Otrzymała liczne nagrody: dwa razy Kolosy, Orła oraz Primus Inter Pares. Napisała trzy książki.
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY OŚMIOTYSIĘCZNIKÓW (16)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m.)
2021.09.25 – Manaslu (8163 m n.p.m.)
2022 04.28 – Annapurna I (8091 m n.p.m.)
2022.05.12 – Kangchengzonga (8586 m n.p.m.)
2022.05.22 – Lhotse (8516 m n.p.m.)
2022.05.28 – Makalu (8484 m n.p.m.)
2022.07.01 – Nanga Parbat (8126 m n.p.m.)
2022.07.20 – Broad Peak (8051 m n.p.m.)
2022.07.28 – K2 (8611 m n.p.m.)
2023.05.18 – Dhaulagiri (8167 m n.p.m.)
2023.09.20 – Manaslu (8163 m n.p.m.), po raz drugi, w 5 dni bez aklimatyzacji
2023.10.06 – Cho Oyu (8201 m n.p.m.), w 4 dni
2024.05.12 – Makalu (8484 m n.p.m.), po raz drugi
2024.07.21 – Gasherbrum II (8035 m n.p.m.)
2024.07.28 – Gasherbrum I (8080 m n.p.m.), dwa szczyty w 7 dni
2024.10.09 – Shishapangma (8027 m)
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY KORONY ZIEMI (8)
2017.12.26 – Mt. Kościuszko (2228 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii)
2019.03.13 – Kilimanjaro (5895 m n.p.m., najwyższy szczyt Afryki)
2019.12.26 – Mt. Vinson (4892 m n.p.m., najwyższy szczyt Antarktydy)
2020.01.20 – Aconcagua (6961 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Południowej)
2020.09.01 – Mt. Blanc (4810 m n.p.m., najwyższy szczyt Europy)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m., najwyższy szczyt Azji i Planety)
2023.06.04 – Denali (6190 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Północnej)
2025.03.10 – Puncak Jaya czyli Piramida Carstensz (4884 m n.p.m., najwyższy szczyt
Australii i Oceanii)
Do skompletowania pozostaje (1):
Elbrus (5642 m n.p.m., wliczany do Korony Ziemi jako najwyższy szczyt graniczny Europy i
Azji)
— ֍ —
INNE OSIĄGNIĘCIA I DOKONANIA
— ֍ —
Nagrody
1. Kolos za Wyczyn Roku 2022 – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
2. Orzeł za 2022 rok, nagroda Klubu Wysokogórskiego Warszawa – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
3. Primus Inter Pares w 2023 roku – za osiągnięcia wysokogórskie;
4. Kolos za Wyczyn Roku 2023 – wyróżnienie za dokonania w 2023 roku;
5. Kolos za Wyczyn Roku 2025 – za zdobycie korony Himalajów i Karakorum.
— ֍ —
Wspinaczki, eksploracje, podróże i inne wyczyny
1. Weszła na Mauna Kea i Mauna Loa w 2015, Mount Fuji w 2017, Wulkan Bromo w 2017, dokonała 60 godzinnego przejścia Northern Circut na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii w 2018, przeszła trekking po 5 wulkanach na Reunionie Francuskim w 2019, weszła na Pico del Teide na Teneryfie, Grossglockner w 2020, Pik Lenina w 2021, Khala Pattar i Lobuche East w 2021.
2. Przeszła samotnie i jednocześnie Tour du Mont Blanc oraz Haute Route (od Chamonix do Zermatt) w 2020 (ponad 360 km w dwa tygodnie), pokonała Alta Via II we Włoszech w 15 dni (185 km, wspinając się po drodze na bocznych ferratach).
3. Eksplorowała Amerykę Południową i w niecałe 3 miesiące zwiedziła Ekwador (w tym Wyspy Galapagos), Peru, Boliwię, Chile w 2002.
4. Zwiedziła Stany Zjednoczone Ameryki Północnej w niecałe 3 miesiące w 2006, pokonując autem ponad 30.000 km, a potem USA i Kanadę w 2015, odwiedzając też każdy stan USA i pokonując autem 45.700 km, a na przełomie 2017 i 2018 przez 2 miesiące eksplorowała Australię, pokonując 13.500 km oraz Nową Zelandię w 2018 roku (5.000 km w miesiąc).
5. Samotnie podróżowała Koleją Transsyberyjską z Moskwy do Irkucka, eksplorując potem okolice Jeziora Bajkał oraz wchodząc w 2017 na Pik Czekanowskiego i Czerskiego (w ramach rocznej podróży dookoła świata 2017-2018).
6. Zwiedziła 140 krajów na wszystkich kontynentach, głównie samotnie, indywidualnie, tylko z plecakiem. Odwiedzała również regiony bardzo egzotyczne i odległe, np. położone w Oceanii, czy też Australię, Nową Zelandię, Falklandy/Malwiny, Ziemię Ognistą.
7. Aktywnie nurkuje (m.in. w Malezji, Indonezji, Filipinach), jeździ na nartach i rowerze.
8. Napisała trzy książki:
1. „Moja Azja. Dora na szlaku” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2019) – opowieść o podróży po Azji;
2. „Australia i coś więcej” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2024) – o samotnej wyprawie backpackerskiej dookoła świata;
3. „Speed Lady. Moja Korona Himalajów i Karakorum” (Wydawnictwo Muza S.A., Warszawa, 2025) – reportaż o zdobyciu 14 najwyższych szczytów świata, pokazujący wyprawowe życie, ale przede wszystkim traktujący o drodze, którą trzeba pokonać by realizować swoje pasje, opowiadający o tym, że prawdziwy cel wyprawy osiągamy wtedy, kiedy wracamy bezpiecznie ze szczytu do bazy.
— ֍ —
Podczas spotkania będzie można zakupić tę trzecią, najnowszą książkę Doroty „Speed Lady.
Moja Korona Himalajów i Karakorum” (premierowo wydaną 12 marca 2025 r.) i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
— ֍ —
„Speed Lady. Moja Korona Himalajów i Karakorum”
— ֍ —
Dorota Rasińska-Samoćko, wchodząc 9 października 2024 roku na Shishapangmę, dokonała historycznego osiągnięcia i stała się pierwszą oraz jedyną Polką z Koroną Himalajów i Karakorum, pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej, a także piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą, który dokonał tego bez teamu sponsorskiego i komercyjnego.
— ֍ —
Dorota opowie o swojej pasji, motywacji, marzeniach, filozofii życia oraz o tym, jak można połączyć romantyzm z wysokogórskimi realiami. Jej droga ku osiągnięciu Korony Himalajów i Karakorum w rekordowe 3 lata (2021-2024) nie była ani łatwa i ani prosta, ale pełna wyzwań fizycznych, psychicznych, jak również tych, które wiązały się z przełamywaniem stereotypów. Najpierw osiągała szczyty dyplomacji jako zawodowy dyplomata, a potem udowodniła, że można przebijać skalne sufity, ustanawiając rekordy i wchodząc w 2022 roku na 7 ośmiotysięczników w 3 miesiące (w tym te najtrudniejsze, jak K2, Nanga Parbat, Annapurna, Kangchengzonga).
— ֍ —
Jej ostatnie wyprawy w lipcu 2024 r. na Gasherbrum I i II (dwa szczyty zdobyte w ciągu 7 dni) pełne były wyzwań: zmagania się z huraganowym wiatrem, „białą ciemnością”, oblodzeniem, 22-godzinnym atakiem szczytowym i wypadkiem partnera wspinaczkowego. Mimo wszystkich tych trudności, to Dorota otwierała drogi i dokonywała pierwszych wejść w sezonie.
— ֍ —
B I O G R A M
Dorota Rasińska-Samoćko – himalaistka, podróżniczka, prawnik, dyplomata
— ֍ —
Pierwsza i jedyna Polka, która zdobyła Koronę Himalajów i Karakorum, a dokonała tego w rekordowym czasie 3 lat (2021-2024). Jednocześnie jest pierwszą himalaistką z Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej z takim tytułem, piątą kobietą na świecie i najszybszym himalaistą bez teamu sponsorskiego oraz wielkiego komercyjnego zaplecza, który wszedł na wszystkie szczyty Korony Himalajów i Karakorum w 3 lata.
— ֍ —
W 2022 roku ustanowiła światowy rekord – w zaledwie 3 miesiące weszła na 7 ośmiotysięczników bez wsparcia zespołowego i bez sponsorów. Były to tak wymagające ośmiotysięczniki jak: Annapurna, Kangchengzonga, Lhotse, Makalu (w Nepalu od 28 kwietnia do 28 maja), a następnie w Pakistanie: Nanga Parbat, Broad Peak, K2 (od 1 lipca do 28 sierpnia). Nazywana jest przez Szerpów i w środowisku Speed Lady albo Iron Lady. Ma w swoim dorobku 9 ośmiotysięczników osiągniętych w 1 rok, a w sumie stanęła 16 razy na ośmiotysięcznych szczytach (2 razy na Manaslu, drugie wejście w 5 dni bez aklimatyzacji oraz 2 razy na Makalu). Od 2021 roku realizuje projekt Podwójna Korona, mający na celu osiągnięcie Korony Himalajów i Karakorum oraz Korony Ziemi.
— ֍ —
Z zawodu jest prawnikiem i dyplomatą, a z zamiłowania pasjonatką natury, podróży i sportów ekstremalnych. Poza himalaizmem uprawia m.in. nurkowanie, jazdę na nartach i aktywnie podróżuje, odbywając liczne trekkingi oraz wspinaczki na wszystkich kontynentach Planety.
Zwiedziła z plecakiem 140 krajów (głównie samotnie). Otrzymała liczne nagrody: dwa razy Kolosy, Orła oraz Primus Inter Pares. Napisała trzy książki.
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY OŚMIOTYSIĘCZNIKÓW (16)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m.)
2021.09.25 – Manaslu (8163 m n.p.m.)
2022 04.28 – Annapurna I (8091 m n.p.m.)
2022.05.12 – Kangchengzonga (8586 m n.p.m.)
2022.05.22 – Lhotse (8516 m n.p.m.)
2022.05.28 – Makalu (8484 m n.p.m.)
2022.07.01 – Nanga Parbat (8126 m n.p.m.)
2022.07.20 – Broad Peak (8051 m n.p.m.)
2022.07.28 – K2 (8611 m n.p.m.)
2023.05.18 – Dhaulagiri (8167 m n.p.m.)
2023.09.20 – Manaslu (8163 m n.p.m.), po raz drugi, w 5 dni bez aklimatyzacji
2023.10.06 – Cho Oyu (8201 m n.p.m.), w 4 dni
2024.05.12 – Makalu (8484 m n.p.m.), po raz drugi
2024.07.21 – Gasherbrum II (8035 m n.p.m.)
2024.07.28 – Gasherbrum I (8080 m n.p.m.), dwa szczyty w 7 dni
2024.10.09 – Shishapangma (8027 m)
— ֍ —
WEJŚCIA NA SZCZYTY KORONY ZIEMI (8)
2017.12.26 – Mt. Kościuszko (2228 m n.p.m., najwyższy szczyt Australii)
2019.03.13 – Kilimanjaro (5895 m n.p.m., najwyższy szczyt Afryki)
2019.12.26 – Mt. Vinson (4892 m n.p.m., najwyższy szczyt Antarktydy)
2020.01.20 – Aconcagua (6961 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Południowej)
2020.09.01 – Mt. Blanc (4810 m n.p.m., najwyższy szczyt Europy)
2021.05.12 – Mt. Everest (8848 m n.p.m., najwyższy szczyt Azji i Planety)
2023.06.04 – Denali (6190 m n.p.m., najwyższy szczyt Ameryki Północnej)
2025.03.10 – Puncak Jaya czyli Piramida Carstensz (4884 m n.p.m., najwyższy szczyt
Australii i Oceanii)
Do skompletowania pozostaje (1):
Elbrus (5642 m n.p.m., wliczany do Korony Ziemi jako najwyższy szczyt graniczny Europy i
Azji)
— ֍ —
INNE OSIĄGNIĘCIA I DOKONANIA
— ֍ —
Nagrody
1. Kolos za Wyczyn Roku 2022 – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
2. Orzeł za 2022 rok, nagroda Klubu Wysokogórskiego Warszawa – za osiągnięcia wspinaczkowe dokonane w Himalajach i Karakorum, czyli wejście na siedem ośmiotysięczników w 3 miesiące;
3. Primus Inter Pares w 2023 roku – za osiągnięcia wysokogórskie;
4. Kolos za Wyczyn Roku 2023 – wyróżnienie za dokonania w 2023 roku;
5. Kolos za Wyczyn Roku 2025 – za zdobycie korony Himalajów i Karakorum.
— ֍ —
Wspinaczki, eksploracje, podróże i inne wyczyny
1. Weszła na Mauna Kea i Mauna Loa w 2015, Mount Fuji w 2017, Wulkan Bromo w 2017, dokonała 60 godzinnego przejścia Northern Circut na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii w 2018, przeszła trekking po 5 wulkanach na Reunionie Francuskim w 2019, weszła na Pico del Teide na Teneryfie, Grossglockner w 2020, Pik Lenina w 2021, Khala Pattar i Lobuche East w 2021.
2. Przeszła samotnie i jednocześnie Tour du Mont Blanc oraz Haute Route (od Chamonix do Zermatt) w 2020 (ponad 360 km w dwa tygodnie), pokonała Alta Via II we Włoszech w 15 dni (185 km, wspinając się po drodze na bocznych ferratach).
3. Eksplorowała Amerykę Południową i w niecałe 3 miesiące zwiedziła Ekwador (w tym Wyspy Galapagos), Peru, Boliwię, Chile w 2002.
4. Zwiedziła Stany Zjednoczone Ameryki Północnej w niecałe 3 miesiące w 2006, pokonując autem ponad 30.000 km, a potem USA i Kanadę w 2015, odwiedzając też każdy stan USA i pokonując autem 45.700 km, a na przełomie 2017 i 2018 przez 2 miesiące eksplorowała Australię, pokonując 13.500 km oraz Nową Zelandię w 2018 roku (5.000 km w miesiąc).
5. Samotnie podróżowała Koleją Transsyberyjską z Moskwy do Irkucka, eksplorując potem okolice Jeziora Bajkał oraz wchodząc w 2017 na Pik Czekanowskiego i Czerskiego (w ramach rocznej podróży dookoła świata 2017-2018).
6. Zwiedziła 140 krajów na wszystkich kontynentach, głównie samotnie, indywidualnie, tylko z plecakiem. Odwiedzała również regiony bardzo egzotyczne i odległe, np. położone w Oceanii, czy też Australię, Nową Zelandię, Falklandy/Malwiny, Ziemię Ognistą.
7. Aktywnie nurkuje (m.in. w Malezji, Indonezji, Filipinach), jeździ na nartach i rowerze.
8. Napisała trzy książki:
1. „Moja Azja. Dora na szlaku” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2019) – opowieść o podróży po Azji;
2. „Australia i coś więcej” (Wydawnictwo Nowoczesne, Poznań, 2024) – o samotnej wyprawie backpackerskiej dookoła świata;
3. „Speed Lady. Moja Korona Himalajów i Karakorum” (Wydawnictwo Muza S.A., Warszawa, 2025) – reportaż o zdobyciu 14 najwyższych szczytów świata, pokazujący wyprawowe życie, ale przede wszystkim traktujący o drodze, którą trzeba pokonać by realizować swoje pasje, opowiadający o tym, że prawdziwy cel wyprawy osiągamy wtedy, kiedy wracamy bezpiecznie ze szczytu do bazy.
— ֍ —
Podczas spotkania będzie można zakupić tę trzecią, najnowszą książkę Doroty „Speed Lady.
Moja Korona Himalajów i Karakorum” (premierowo wydaną 12 marca 2025 r.) i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
Ludzie Gór | Ewa Panejko-Pankiewicz i Anna Kamińska w Poznaniu
Ludzie Gór | Ewa Panejko-Pankiewicz i Anna Kamińska w Poznaniu
TYTUŁ SPOTKANIA
„Kobiety w górach, matki w górach”
Spotkanie z EWĄ PANEJKO-PANKIEWICZ, himalaistką, partnerką Wandy Rutkiewicz i ANNA KAMIŃSKĄ, pisarką, biografką Wandy Rutkiewicz
W tym roku mija 70 rocznica urodzin ikony światowego himalaizmu Wandy Rutkiewicz, patronki 2022 roku. Himalaistka, zdobywczyni szczytów ośmio- i siedmiotysięcznych Ewa Panejko-Pankiewicz wspinała się w górach wspólnie z Wandą Rutkiewicz. Chodziła w góry zarówno z kobietami, które nie miały dzieci, tak jak Wanda Rutkiewicz jak i z matkami. Na przykład z himalaistkami Haliną Krüger-Syrokomską, czy ze zmarłą niedawno Anną Czerwińską.
Dlaczego kobiety, które mają dzieci i chodzą w góry, budzą ogromne emocje? Jaką partnerką górską była Wanda Rutkiewicz? Jaką przygodą są kobiece wyprawy w góry? Spotkanie nasze poświęcimy na znalezienie odpowiedzi na te i inne pytania, związane z himalaizmem, uprawianym przez kobiety.
Na zdjęciach i filmach towarzyszyć nam będą najważniejsze postaci kobiece w historii polskiego himalaizmu: Wanda Rutkiewicz, jej partnerka i mentorka w górach Halina Krüger-Syrokomska oraz Anna Czerwińska.
BIOGRAMY
Ewa Panejko-Pankiewicz – himalaistka. W 1990 r. weszła wraz z Wandą Rutkiewicz na Gasherbrum I (8035 m n.p.m.), ustanawiając pierwsze samodzielne wejście na ten szczyt w zespole kobiecym. Zdobywczyni z 1994 r. Shisha Pangmy (8013 m n.p.m.) w austriackiej wyprawie kobiecej. W samodzielnym zespole kobiecym wchodziła też wraz z Wandą Rutkiewicz na Kanczendzongę w Himalajach, czy na Makalu, uczestnicząc w wyprawie japońskiej. W zespołach kobiecych pokonała tak trudne drogi w Tatrach, jak np. Heinricha-Chrobaka na Kazalnicy Mięguszowieckiej wraz z Danutą Wach, czy jedną z najtrudniejszych dróg zimowych w rejonie Morskiego Oka, a mianowicie Filara Węgrzynowicza m.in. w towarzystwie Wandy Rutkiewicz. Jej mężem był himalaista Krzysztof Pankiewicz, z którym ma syna Ryszarda. Ewa z wykształcenia jest mgr chemii, z zawodu przedsiębiorczyni. Pracowała też jako instruktorka alpinizmu w Polskim Związku Alpinizmu. Mieszka w Łodzi.
Anna Kamińska – pisarka, autorka książek o himalaistkach Wandzie Rutkiewicz „Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci” oraz jej partnerce górskiej Halinie Krüger-Syrokomskiej pt. „Halina. Dziś już nie ma takich kobiet. Opowieść o himalaistce Halinie Krüger-Syrokomskiej” za którą otrzymała Grand Prix w konkursie na Książkę Górską roku 2019 na XXIV Festiwalu Górskim im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju oraz Nagrodę Literacką Zakopanego 2020 r. Książka „Wanda” była w 2017 r. jedną z najchętniej czytanych biografii w Polsce i zdobyła nominację do Bestsellerów Empiku 2017, ukazała się w tłumaczeniu hiszpańskim, obecnie przygotowanie w języku litewskim. Wydała też inne książki w Wydawnictwie Literackim m.in. o Puszczy Białowieskiej. Zapalona czytelniczka i pasjonatka swojej pracy reporterskiej, której efektem są kolejne książki. Mieszka pod Warszawą.
TYTUŁ SPOTKANIA
„Kobiety w górach, matki w górach”
Spotkanie z EWĄ PANEJKO-PANKIEWICZ, himalaistką, partnerką Wandy Rutkiewicz i ANNA KAMIŃSKĄ, pisarką, biografką Wandy Rutkiewicz
W tym roku mija 70 rocznica urodzin ikony światowego himalaizmu Wandy Rutkiewicz, patronki 2022 roku. Himalaistka, zdobywczyni szczytów ośmio- i siedmiotysięcznych Ewa Panejko-Pankiewicz wspinała się w górach wspólnie z Wandą Rutkiewicz. Chodziła w góry zarówno z kobietami, które nie miały dzieci, tak jak Wanda Rutkiewicz jak i z matkami. Na przykład z himalaistkami Haliną Krüger-Syrokomską, czy ze zmarłą niedawno Anną Czerwińską.
Dlaczego kobiety, które mają dzieci i chodzą w góry, budzą ogromne emocje? Jaką partnerką górską była Wanda Rutkiewicz? Jaką przygodą są kobiece wyprawy w góry? Spotkanie nasze poświęcimy na znalezienie odpowiedzi na te i inne pytania, związane z himalaizmem, uprawianym przez kobiety.
Na zdjęciach i filmach towarzyszyć nam będą najważniejsze postaci kobiece w historii polskiego himalaizmu: Wanda Rutkiewicz, jej partnerka i mentorka w górach Halina Krüger-Syrokomska oraz Anna Czerwińska.
BIOGRAMY
Ewa Panejko-Pankiewicz – himalaistka. W 1990 r. weszła wraz z Wandą Rutkiewicz na Gasherbrum I (8035 m n.p.m.), ustanawiając pierwsze samodzielne wejście na ten szczyt w zespole kobiecym. Zdobywczyni z 1994 r. Shisha Pangmy (8013 m n.p.m.) w austriackiej wyprawie kobiecej. W samodzielnym zespole kobiecym wchodziła też wraz z Wandą Rutkiewicz na Kanczendzongę w Himalajach, czy na Makalu, uczestnicząc w wyprawie japońskiej. W zespołach kobiecych pokonała tak trudne drogi w Tatrach, jak np. Heinricha-Chrobaka na Kazalnicy Mięguszowieckiej wraz z Danutą Wach, czy jedną z najtrudniejszych dróg zimowych w rejonie Morskiego Oka, a mianowicie Filara Węgrzynowicza m.in. w towarzystwie Wandy Rutkiewicz. Jej mężem był himalaista Krzysztof Pankiewicz, z którym ma syna Ryszarda. Ewa z wykształcenia jest mgr chemii, z zawodu przedsiębiorczyni. Pracowała też jako instruktorka alpinizmu w Polskim Związku Alpinizmu. Mieszka w Łodzi.
Anna Kamińska – pisarka, autorka książek o himalaistkach Wandzie Rutkiewicz „Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci” oraz jej partnerce górskiej Halinie Krüger-Syrokomskiej pt. „Halina. Dziś już nie ma takich kobiet. Opowieść o himalaistce Halinie Krüger-Syrokomskiej” za którą otrzymała Grand Prix w konkursie na Książkę Górską roku 2019 na XXIV Festiwalu Górskim im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju oraz Nagrodę Literacką Zakopanego 2020 r. Książka „Wanda” była w 2017 r. jedną z najchętniej czytanych biografii w Polsce i zdobyła nominację do Bestsellerów Empiku 2017, ukazała się w tłumaczeniu hiszpańskim, obecnie przygotowanie w języku litewskim. Wydała też inne książki w Wydawnictwie Literackim m.in. o Puszczy Białowieskiej. Zapalona czytelniczka i pasjonatka swojej pracy reporterskiej, której efektem są kolejne książki. Mieszka pod Warszawą.
Ludzie Gór | Krzysztof Wielicki w Poznaniu 6 | Góry i Przyjaciele
Zapraszamy serdecznie na szóste na spotkanie z Krzysztofem Wielickim w cyklu LUDZIE GÓR – tym razem w nowym, innym programie prelekcji i z nową kolekcją fotografii oraz filmów.
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
Ludzie Gór | Krzysztof Wielicki w Poznaniu 8 | Góry i Przyjaciele
Zapraszamy serdecznie na ósme spotkanie z Krzysztofem Wielickim w cyklu LUDZIE GÓR – tym razem w nowym, innym programie prelekcji i z nową kolekcją fotografii oraz filmów.
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
Ludzie Gór | Krzysztof Wielicki w Poznaniu 8 | Góry i Przyjaciele
Zapraszamy serdecznie na szóste na spotkanie z Krzysztofem Wielickim w cyklu LUDZIE GÓR – tym razem w nowym, innym programie prelekcji i z nową kolekcją fotografii oraz filmów.
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
— ֍ —
Tytuł spotkania: „Góry i Przyjaciele”.
— ֍ —
Nasz gość wspomina partnerów i przyjaciół, których spotkał w górach, z którymi się wspinał, tych którzy odeszli i jeszcze żyją. Będzie o Jerzym Kukuczce, Wandzie Rutkiewicz, Andrzeju Zawadzie, Macieju Berbece, Reinholdzie Messnerze, Carlosie Carsolio i o wielu innych, polskich i zagranicznych ludziach gór i nie tylko, o różnych osobistościach i osobliwościach.
— ֍ —
BIOGRAM
— ֍ —
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas w ejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996) Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006) Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015) Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja
Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i
rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
Ludzie Gór | Leszek Cichy w Poznaniu
„Nie tylko Mount Everest, Góry Świata Leszka Cichego”
Spotkanie z LESZKIEM CICHYM, himalaistą i polarnikiem, partnerem Krzysztofa Wielickiego, nie tylko z pierwszego, historycznego, zimowego wejścia na Mt. Eeverest, pierwszym Polakiem, który skompletował Koronę Ziemi tj. zdobył najwyższe szczyty wszystkich kontynentów wraz z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc, autorem i współautorem kilku książek oraz licznych artykułów w prasie górskiej Leszek z pomocą filmów i zdjęć opowie o swoich górach, a także o ukochanych rejonach polarnych, zwłaszcza o Islandii, przywiezie też ze sobą książki.
BIOGRAM
Leszek Roman Cichy, urodzony 14 listopada 1951 w Pruszkowie, polski himalaista, geodeta, od 1977 pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej, po 1989 finansista, obecnie przedsiębiorca.
Absolwent XXXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie. Wspina się od 1969, dużo w sezonach zimowych w Tatrach (np. na Małym Kieżmarskim Szczycie) i Alpach (np. Filarem Frêney na Mont Blanc czy północną ścianą Matterhornu).
KARIERA W HIMALAJACH I KARAKORUM, ZDOBYCIE KORONA ZIEMI
1974 – pierwsze wejście na Shispare (7611 m n.p.m.);
1975 – trzecie wejście na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), ówczesny polski rekord wysokości
i pierwszy ośmiotysięcznik z listy czternastu najwyższych, zdobyty przez Polaków, z Januszem Onyszkiewiczem i Krzysztofem Zdzitowieckim nową drogą północno-zachodnią ścianą;
1976 – podczas pierwszej polskiej wyprawy na K2 (8611 m n.p.m.), pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi do wysokości 8230 m n.p.m., najwyższej osiągniętej na nowej drodze filarem północno-wschodnim;
1978 – uczestniczy w wyprawie na Makalu (8470 m n.p.m.), dochodzi do wysokości 7400 m n.p.m., najwyższej osiągniętej;
17 lutego 1980 – pierwsze wejście zimowe na Mount Everest (8848 m n.p.m.) wspólnie z Krzysztofem Wielickim – światowy rekord wysokości w alpinizmie zimowym, wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady;
1982 – K2 (8611 m n.p.m.), wyprawa pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi najwyżej, do wysokości 8250 m n.p.m.;
1984 – nowa droga na Yalung Kang (Kanczendzonga Zachodnia, 8505 m n.p.m.);
1984 – wejście na Elbrus (5642 m n.p.m.);
1987 – Aconcagua (6960 m n.p.m.), nową drogą, południową ścianą wraz z Ryszardem
Kołakowskim;
1987 – K2 (8611 m n.p.m.), pierwsza w historii, zimowa wyprawa na K2, pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wraz z Krzysztofem Wielickim dochodzi najwyżej, do wysokości 7300 m n.p.m.;
1988 – Lhotse (8501 m n.p.m.), zimowa, polsko-belgijska wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady, w samotnym ataku szczyt zdobywa Krzysztof Wielicki;
1989 – Denali (McKinley, 6190 m n.p.m.), pierwsze polskie wejście środkiem południowej ściany Filarem Cassina;
1998 – Mount Vinson (4892 m n.p.m.), Antarktyda, drugie polskie wejście, z Markiem Kamińskim;
1998 – Kilimandżaro (5895 m n.p.m.), Tanzania, z Markiem Kamińskim;
1998 – Góra Kościuszki (2228 m n.p.m), Australia, z Markiem Kamińskim;
1999 – Piramida Carstensz (4884 m n.p.m), Nowa Gwinea;
2005 – K2 (8611 m n.p.m.), wraz z Anną Czerwińską i Dariuszem Załuskim dotarł do wysokości 7850 m n.p.m.;
2008 – Gunnbjorns Fjeld (Góra Gunnbjørna, 3694 m n.p.m.), najwyższy szczyt Grenlandii, a zarazem Arktyki.
Jako pierwszy Polak skompletował do 1999 roku Koronę Ziemi z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc.
Jest współautorem licznych artykułów w prasie górskiej. Od 1970 należał do wielu organizacji sportowych, a w latach 1995-1999 był prezesem Polskiego Związku Alpinizmu. W 1999 roku został uhonorowany Kolosem w kategorii alpinizm, nagrodą przyznawaną podczas Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów w Gdyni. Ponadto od 2000 roku jest członkiem Kapituły Kolosów.
Leszek Cichy jest również uhonorowany w Alei Podróżników w Krakowie (2017).Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego.
KSIĄŻKI
Leszek Cichy jest autorem i współautorem kilku książek:
„Gdyby to nie był Everest...”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020 (wraz z Piotrem Trybalskim);
„Trzy bieguny. Dotknąć niemożliwego”, Znak, Kraków 2019 (wraz z Julią Hamerą i Markiem Kamińskim);
„Przesunąć granice. Człowiek wobec wyzwania”, Wydawnictwo RTCK, 2019 (wraz z Markiem Kamińskim);
„Rozmowy o Evereście”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982 (wraz z Krzysztofem Wielickim i Jackiem Żakowskim), 2020 wydawnictwo Agora, nowe wydanie, wzbogacone o rozdział opisujący powrót całej trójki na Mount Everest po 40 latach od zdobycia.
Spotkanie z LESZKIEM CICHYM, himalaistą i polarnikiem, partnerem Krzysztofa Wielickiego, nie tylko z pierwszego, historycznego, zimowego wejścia na Mt. Eeverest, pierwszym Polakiem, który skompletował Koronę Ziemi tj. zdobył najwyższe szczyty wszystkich kontynentów wraz z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc, autorem i współautorem kilku książek oraz licznych artykułów w prasie górskiej Leszek z pomocą filmów i zdjęć opowie o swoich górach, a także o ukochanych rejonach polarnych, zwłaszcza o Islandii, przywiezie też ze sobą książki.
BIOGRAM
Leszek Roman Cichy, urodzony 14 listopada 1951 w Pruszkowie, polski himalaista, geodeta, od 1977 pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej, po 1989 finansista, obecnie przedsiębiorca.
Absolwent XXXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie. Wspina się od 1969, dużo w sezonach zimowych w Tatrach (np. na Małym Kieżmarskim Szczycie) i Alpach (np. Filarem Frêney na Mont Blanc czy północną ścianą Matterhornu).
KARIERA W HIMALAJACH I KARAKORUM, ZDOBYCIE KORONA ZIEMI
1974 – pierwsze wejście na Shispare (7611 m n.p.m.);
1975 – trzecie wejście na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), ówczesny polski rekord wysokości
i pierwszy ośmiotysięcznik z listy czternastu najwyższych, zdobyty przez Polaków, z Januszem Onyszkiewiczem i Krzysztofem Zdzitowieckim nową drogą północno-zachodnią ścianą;
1976 – podczas pierwszej polskiej wyprawy na K2 (8611 m n.p.m.), pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi do wysokości 8230 m n.p.m., najwyższej osiągniętej na nowej drodze filarem północno-wschodnim;
1978 – uczestniczy w wyprawie na Makalu (8470 m n.p.m.), dochodzi do wysokości 7400 m n.p.m., najwyższej osiągniętej;
17 lutego 1980 – pierwsze wejście zimowe na Mount Everest (8848 m n.p.m.) wspólnie z Krzysztofem Wielickim – światowy rekord wysokości w alpinizmie zimowym, wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady;
1982 – K2 (8611 m n.p.m.), wyprawa pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi najwyżej, do wysokości 8250 m n.p.m.;
1984 – nowa droga na Yalung Kang (Kanczendzonga Zachodnia, 8505 m n.p.m.);
1984 – wejście na Elbrus (5642 m n.p.m.);
1987 – Aconcagua (6960 m n.p.m.), nową drogą, południową ścianą wraz z Ryszardem
Kołakowskim;
1987 – K2 (8611 m n.p.m.), pierwsza w historii, zimowa wyprawa na K2, pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wraz z Krzysztofem Wielickim dochodzi najwyżej, do wysokości 7300 m n.p.m.;
1988 – Lhotse (8501 m n.p.m.), zimowa, polsko-belgijska wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady, w samotnym ataku szczyt zdobywa Krzysztof Wielicki;
1989 – Denali (McKinley, 6190 m n.p.m.), pierwsze polskie wejście środkiem południowej ściany Filarem Cassina;
1998 – Mount Vinson (4892 m n.p.m.), Antarktyda, drugie polskie wejście, z Markiem Kamińskim;
1998 – Kilimandżaro (5895 m n.p.m.), Tanzania, z Markiem Kamińskim;
1998 – Góra Kościuszki (2228 m n.p.m), Australia, z Markiem Kamińskim;
1999 – Piramida Carstensz (4884 m n.p.m), Nowa Gwinea;
2005 – K2 (8611 m n.p.m.), wraz z Anną Czerwińską i Dariuszem Załuskim dotarł do wysokości 7850 m n.p.m.;
2008 – Gunnbjorns Fjeld (Góra Gunnbjørna, 3694 m n.p.m.), najwyższy szczyt Grenlandii, a zarazem Arktyki.
Jako pierwszy Polak skompletował do 1999 roku Koronę Ziemi z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc.
Jest współautorem licznych artykułów w prasie górskiej. Od 1970 należał do wielu organizacji sportowych, a w latach 1995-1999 był prezesem Polskiego Związku Alpinizmu. W 1999 roku został uhonorowany Kolosem w kategorii alpinizm, nagrodą przyznawaną podczas Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów w Gdyni. Ponadto od 2000 roku jest członkiem Kapituły Kolosów.
Leszek Cichy jest również uhonorowany w Alei Podróżników w Krakowie (2017).Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego.
KSIĄŻKI
Leszek Cichy jest autorem i współautorem kilku książek:
„Gdyby to nie był Everest...”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020 (wraz z Piotrem Trybalskim);
„Trzy bieguny. Dotknąć niemożliwego”, Znak, Kraków 2019 (wraz z Julią Hamerą i Markiem Kamińskim);
„Przesunąć granice. Człowiek wobec wyzwania”, Wydawnictwo RTCK, 2019 (wraz z Markiem Kamińskim);
„Rozmowy o Evereście”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982 (wraz z Krzysztofem Wielickim i Jackiem Żakowskim), 2020 wydawnictwo Agora, nowe wydanie, wzbogacone o rozdział opisujący powrót całej trójki na Mount Everest po 40 latach od zdobycia.
Ludzie Gór | Leszek Cichy | Gdyby to nie był Zawada
Zapraszamy na kolejne spotkanie z LESZKIEM CICHYM, himalaistą i polarnikiem, partnerem górskim Krzysztofa Wielickiego, nie tylko z pierwszego, historycznego, zimowego wejścia na Mt. Everest, pierwszym Polakiem, który skompletował Koronę Ziemi tj. zdobył najwyższe szczyty wszystkich kontynentów wraz z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc, autorem i współautorem kilku książek oraz licznych artykułów w prasie górskiej, świetnym i dowcipnym mówcą, o czym przekonali się uczestnicy poprzedniego spotkania w cyklu LUDZIE GÓR w Kinie Riatlo w Poznaniu, które odbyło się 11 maja 2023 roku.
*
Tytuł spotkania:
GDYBY TO NIE BYŁ ZAWADA
wspomnienia, opowieści i anegdoty o Andrzeju Zawadzie, Liderze, twórcy himalaizmu zimowego
*
Tytuł spotkania jest parafrazą tytułu książki Leszka Cichego,, Gdyby to nie był Everest…”, tytułu zainspirowanego kultowym zdaniem, które Leszek wypowiedział na szczycie Mt. Everestu chwilę po pierwszym zimowym zdobyciu tej góry, podczas łączności z kierownikiem wyprawy, Andrzejem Zawadą, zdania brzmiącego:,, Gdyby to nie był Everest, to chyba byśmy nie weszli”. Zdanie to zostało również zanotowane czterdzieści cztery lata temu w słynnym wywiadzie-rzece, który Jacek Żakowski przeprowadził z Leszkiem Cichym i Krzysztofem Wielickim po ich powrocie z wyprawy do Polski, a który został wydany w formie książki w 1982 roku. Później, w 2020 roku, pierwsza część tego zdania stała się tytułem jednej z najważniejszych książek literatury górskiej. W domyśle tytuł spotkania rozwinąć można:,, Gdyby to nie był Zawada, to chyba nie byłoby himalaizmu zimowego”.
*
Leszek Roman Cichy, urodzony 14 listopada 1951 w Pruszkowie, to polski himalaista, geodeta, od 1977 pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej, po 1989 finansista, obecnie przedsiębiorca. Absolwent XXXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie. Wspina się od 1969, dużo w sezonach zimowych w Tatrach (np. na Małym Kieżmarskim Szczycie) i Alpach (np. Filarem Frêney na Mont Blanc czy północną ścianą Matterhornu).
*
KARIERA W HIMALAJACH I KARAKORUM, ZDOBYCIE KORONY ZIEMI
1974 – pierwsze wejście na Shispare (7611 m n.p.m.);
1975 – trzecie wejście na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), ówczesny polski rekord wysokości i pierwszy ośmiotysięcznik z listy czternastu najwyższych, zdobyty przez Polaków, z Januszem Onyszkiewiczem i Krzysztofem Zdzitowieckim nową drogą północno-zachodnią ścianą;
1976 – podczas pierwszej polskiej wyprawy na K2 (8611 m n.p.m.), pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi do wysokości 8230 m n.p.m., najwyższej osiągniętej na nowej drodze filarem północno-wschodnim;
1978 – uczestniczy w wyprawie na Makalu (8470 m n.p.m.), dochodzi do wysokości 7400 m n.p.m., najwyższej osiągniętej;
17 lutego 1980 – pierwsze wejście zimowe na Mount Everest (8848 m n.p.m.) wspólnie z Krzysztofem Wielickim – światowy rekord wysokości w alpinizmie zimowym, wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady;
1982 – K2 (8611 m n.p.m.), wyprawa pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi najwyżej, do wysokości 8250 m n.p.m.;
1984 – nowa droga na Yalung Kang (Kanczendzonga Zachodnia, 8505 m n.p.m.);
1984 – wejście na Elbrus (5642 m n.p.m.);
1987 – Aconcagua (6960 m n.p.m.), nową drogą, południową ścianą wraz z Ryszardem Kołakowskim;
1987 – K2 (8611 m n.p.m.), pierwsza w historii, zimowa wyprawa na K2, pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wraz z Krzysztofem Wielickim dochodzi najwyżej, do wysokości 7300 m n.p.m.;
1988 – Lhotse (8501 m n.p.m.), zimowa, polsko-belgijska wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady, w samotnym ataku szczyt zdobywa Krzysztof Wielicki;
1989 – Denali (McKinley, 6190 m n.p.m.), pierwsze polskie wejście środkiem południowej ściany Filarem Cassina;
1998 – Mount Vinson (4892 m n.p.m.), Antarktyda, drugie polskie wejście, z Markiem Kamińskim;
1998 – Kilimandżaro (5895 m n.p.m.), Tanzania, z Markiem Kamińskim;
1998 – Góra Kościuszki (2228 m n.p.m), Australia, z Markiem Kamińskim;
1999 – Piramida Carstensz (4884 m n.p.m), Nowa Gwinea;
2005 – K2 (8611 m n.p.m.), wraz z Anną Czerwińską i Dariuszem Załuskim dotarł do wysokości 7850 m n.p.m.;
2008 – Gunnbjørns Fjeld (Góra Gunnbjørna, 3694 m n.p.m.), najwyższy szczyt Grenlandii, a zarazem Arktyki.
*
Jako pierwszy Polak skompletował do 1999 roku Koronę Ziemi z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc.
*
Jest współautorem licznych artykułów w prasie górskiej. Od 1970 należał do wielu organizacji sportowych, a w latach 1995-1999 był prezesem Polskiego Związku Alpinizmu.
*
W 1999 roku został uhonorowany Kolosem w kategorii alpinizm, nagrodą przyznawaną podczas Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów w Gdyni. Ponadto od 2000 roku jest członkiem Kapituły Kolosów.
*
Leszek Cichy jest również uhonorowany w Alei Podróżników w Krakowie (2017).
*
Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego.
*
KSIĄŻKI
Leszek Cichy jest autorem i współautorem kilku książek:
„Gdyby to nie był Everest...”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020 (wraz z Piotrem Trybalskim);
„Trzy bieguny. Dotknąć niemożliwego”, Znak, Kraków 2019 (wraz z Julią Hamerą i Markiem Kamińskim);
„Przesunąć granice. Człowiek wobec wyzwania”, Wydawnictwo RTCK, 2019 (wraz z Markiem Kamińskim);
„Rozmowy o Evereście”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982 (wraz z Krzysztofem Wielickim i Jackiem Żakowskim), 2020 wydawnictwo Agora, nowe wydanie, wzbogacone o rozdział opisujący powrót całej trójki na Mount Everest po 40 latach od zdobycia.
*
Tytuł spotkania:
GDYBY TO NIE BYŁ ZAWADA
wspomnienia, opowieści i anegdoty o Andrzeju Zawadzie, Liderze, twórcy himalaizmu zimowego
*
Tytuł spotkania jest parafrazą tytułu książki Leszka Cichego,, Gdyby to nie był Everest…”, tytułu zainspirowanego kultowym zdaniem, które Leszek wypowiedział na szczycie Mt. Everestu chwilę po pierwszym zimowym zdobyciu tej góry, podczas łączności z kierownikiem wyprawy, Andrzejem Zawadą, zdania brzmiącego:,, Gdyby to nie był Everest, to chyba byśmy nie weszli”. Zdanie to zostało również zanotowane czterdzieści cztery lata temu w słynnym wywiadzie-rzece, który Jacek Żakowski przeprowadził z Leszkiem Cichym i Krzysztofem Wielickim po ich powrocie z wyprawy do Polski, a który został wydany w formie książki w 1982 roku. Później, w 2020 roku, pierwsza część tego zdania stała się tytułem jednej z najważniejszych książek literatury górskiej. W domyśle tytuł spotkania rozwinąć można:,, Gdyby to nie był Zawada, to chyba nie byłoby himalaizmu zimowego”.
*
Leszek Roman Cichy, urodzony 14 listopada 1951 w Pruszkowie, to polski himalaista, geodeta, od 1977 pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej, po 1989 finansista, obecnie przedsiębiorca. Absolwent XXXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie. Wspina się od 1969, dużo w sezonach zimowych w Tatrach (np. na Małym Kieżmarskim Szczycie) i Alpach (np. Filarem Frêney na Mont Blanc czy północną ścianą Matterhornu).
*
KARIERA W HIMALAJACH I KARAKORUM, ZDOBYCIE KORONY ZIEMI
1974 – pierwsze wejście na Shispare (7611 m n.p.m.);
1975 – trzecie wejście na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), ówczesny polski rekord wysokości i pierwszy ośmiotysięcznik z listy czternastu najwyższych, zdobyty przez Polaków, z Januszem Onyszkiewiczem i Krzysztofem Zdzitowieckim nową drogą północno-zachodnią ścianą;
1976 – podczas pierwszej polskiej wyprawy na K2 (8611 m n.p.m.), pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi do wysokości 8230 m n.p.m., najwyższej osiągniętej na nowej drodze filarem północno-wschodnim;
1978 – uczestniczy w wyprawie na Makalu (8470 m n.p.m.), dochodzi do wysokości 7400 m n.p.m., najwyższej osiągniętej;
17 lutego 1980 – pierwsze wejście zimowe na Mount Everest (8848 m n.p.m.) wspólnie z Krzysztofem Wielickim – światowy rekord wysokości w alpinizmie zimowym, wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady;
1982 – K2 (8611 m n.p.m.), wyprawa pod kierownictwem Janusza Kurczaba, dochodzi najwyżej, do wysokości 8250 m n.p.m.;
1984 – nowa droga na Yalung Kang (Kanczendzonga Zachodnia, 8505 m n.p.m.);
1984 – wejście na Elbrus (5642 m n.p.m.);
1987 – Aconcagua (6960 m n.p.m.), nową drogą, południową ścianą wraz z Ryszardem Kołakowskim;
1987 – K2 (8611 m n.p.m.), pierwsza w historii, zimowa wyprawa na K2, pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wraz z Krzysztofem Wielickim dochodzi najwyżej, do wysokości 7300 m n.p.m.;
1988 – Lhotse (8501 m n.p.m.), zimowa, polsko-belgijska wyprawa pod kierownictwem Andrzeja Zawady, w samotnym ataku szczyt zdobywa Krzysztof Wielicki;
1989 – Denali (McKinley, 6190 m n.p.m.), pierwsze polskie wejście środkiem południowej ściany Filarem Cassina;
1998 – Mount Vinson (4892 m n.p.m.), Antarktyda, drugie polskie wejście, z Markiem Kamińskim;
1998 – Kilimandżaro (5895 m n.p.m.), Tanzania, z Markiem Kamińskim;
1998 – Góra Kościuszki (2228 m n.p.m), Australia, z Markiem Kamińskim;
1999 – Piramida Carstensz (4884 m n.p.m), Nowa Gwinea;
2005 – K2 (8611 m n.p.m.), wraz z Anną Czerwińską i Dariuszem Załuskim dotarł do wysokości 7850 m n.p.m.;
2008 – Gunnbjørns Fjeld (Góra Gunnbjørna, 3694 m n.p.m.), najwyższy szczyt Grenlandii, a zarazem Arktyki.
*
Jako pierwszy Polak skompletował do 1999 roku Koronę Ziemi z Górą Kościuszki, Piramidą Carstensza, Elbrusem i Mont Blanc.
*
Jest współautorem licznych artykułów w prasie górskiej. Od 1970 należał do wielu organizacji sportowych, a w latach 1995-1999 był prezesem Polskiego Związku Alpinizmu.
*
W 1999 roku został uhonorowany Kolosem w kategorii alpinizm, nagrodą przyznawaną podczas Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów w Gdyni. Ponadto od 2000 roku jest członkiem Kapituły Kolosów.
*
Leszek Cichy jest również uhonorowany w Alei Podróżników w Krakowie (2017).
*
Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego.
*
KSIĄŻKI
Leszek Cichy jest autorem i współautorem kilku książek:
„Gdyby to nie był Everest...”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020 (wraz z Piotrem Trybalskim);
„Trzy bieguny. Dotknąć niemożliwego”, Znak, Kraków 2019 (wraz z Julią Hamerą i Markiem Kamińskim);
„Przesunąć granice. Człowiek wobec wyzwania”, Wydawnictwo RTCK, 2019 (wraz z Markiem Kamińskim);
„Rozmowy o Evereście”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982 (wraz z Krzysztofem Wielickim i Jackiem Żakowskim), 2020 wydawnictwo Agora, nowe wydanie, wzbogacone o rozdział opisujący powrót całej trójki na Mount Everest po 40 latach od zdobycia.
Ludzie Gór | Marcin Miotk i Ryszard Pawłowski – Everest jakiego nie znacie
„Everest jakiego nie znacie”
– spotkanie z himalajskim duetem: Marcinem Miotkiem i Ryszardem Pawłowskim
Najwyższa góra świata znana jest powszechnie pod nazwą Mount Everest - na cześć walijskiego geodety sir George'a Everesta, który zainicjował prace nad stworzeniem dokładnej mapy Indii. Pierwsze pomiary i odkrycie, że Peak XV jest najwyższym szczytem Ziemi miały miejsce w 1849 roku i były dokonywane z odległości 150 kilometrów. Popularna jest także nazwa tybetańska – Czomolungma (Bogini Matka Śniegu). Natomiast Nepalczycy lansują swoją nazwę – Sagarmatha.
Po wielu nieudanych i często tragicznych wyprawach 29 maja 1953 roku na Mount Everest wspięli się jako pierwsi w historii Nowozelandczyk Edmund Hillary i Szerpa Tenzing Norgay; pierwszą osobą z Polski była Wanda Rutkiewicz (16 października 1978 roku jako pierwsza Europejka i trzecia kobieta w świecie); a pierwszymi zimowymi zdobywcami byli Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki (17 lutego 1980).
Pierwszym i jedynym jak dotychczas Polakiem, który zdobył najwyższy szczyt Ziemi bez dodatkowego tlenu jest Marcin Miotk (5 czerwca 2005 samotnie, bez wsparcia Szerpów), a Ryszard Pawłowski to polski rekordzista z liczbą pięciu wejść na ten wierzchołek (1994, 1995, 1999, 2012, 2014).
Na temat Everestu napisano wiele książek, wyprodukowano wiele filmów, a mimo to nadal Góra Gór budzi wiele emocji. Przyczynia się do tego m.in. fascynacja historią domniemanego pierwszego wejścia z 1924 roku przez Brytyjczyków George'a Mallroy’ego i Andrew Ivringa. Ostatni raz widziano ich na wysokości ok. 8600 m n.p.m. Do dziś prowadzona jest dyskusja czy udało im się stanąć na szczycie prawie trzydzieści lat przed pierwszymi oficjalnymi zdobywcami. Magia tej opowieści nabrała jeszcze większej siły po tym, jak w 1999 roku na wysokości ok. 8200 m n.p.m. odnaleziono zwłoki Mallroy’ego, który zginął na skutek upadku z dużej wysokości. O tym wszystkim opowiedzą Marcin i Ryszard – eksperci Everestu.
Wyczyn Marcina Miotka jest tym bardziej godny uwagi, że zdobył Everest nie tylko bez użycia dodatkowego tlenu, ale dokonał tego samotnie, mimo że część jego sprzętu zaginęła przed atakiem szczytowym. Zorganizował i brał udział w kilkudziesięciu wyprawach górskich na pięciu kontynentach, wspinał się na najtrudniejsze góry świata: K2, południowa ściana Annapurny, Pik Pobiedy. Laureat nagrody Kolosa w kategorii Alpinizm, mówca motywacyjny dla firm, autor projektu Everest Motywacji.
Ryszarda Pawłowskiego przedstawiać nie trzeba, był już bowiem gościem cyklu Ludzie Gór w maju 2023 roku. Nadmieńmy tylko, ze wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Zdobył jedenaście szczytów ośmiotysięcznych, m.in. K2 (8611 m n.p.m.) północnym filarem od strony chińskiej. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów. Organizował i prowadził wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei. Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego.
Premiera tej prelekcji odbyła się 29 maja 2023 roku w warszawskim Kinie Luna, dokładnie w 70 rocznicę zdobycia najwyższej góry naszej Planety. W czwartek 19 października 2023 zapraszamy do Kina Rialto w Poznaniu!
Więcej o prelegentach:
Marcin Miotk
Polski alpinista i himalaista, mówca motywacyjny, autor projektu Everest Motywacji. Pierwszy i jedyny Polak, który zdobył najwyższy szczyt świata – Mount Everest bez dodatkowego tlenu. Były członek kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska). Zorganizował i brał udział w kilkudziesięciu wyprawach górskich na pięciu kontynentach, wspinał się na najtrudniejsze góry świata: K2, południowa ściana Annapurny, Pik Pobiedy. Laureat nagrody Kolosa w kategorii Alpinizm w 2005 roku. W latach 2008-2013 prezes Klubu Wysokogórskiego Warszawa. Zapalony miłośnik wszelkich sportów outdoorowych i wytrzymałościowych: biegania, biegów ultra, kolarstwa, skiturów, triathlonu. Więcej na www.miotk.pl.
Zdobyte ośmiotysięczniki (bez używania dodatkowego tlenu)
1999 – Shisha Pangma Środkowa (8103 m n.p.m.)
2003 – Czo Oju (8201 m n.p.m.) – szybki atak szczytowy z obozu II na wysokości około 7000 m
2005 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – pierwsze polskie wejście bez użycia tlenu, samotnie, bez pomocy Szerpów
Śnieżna Pantera – zdobycie tytułu Śnieżnej Pantery jako drugi Polak
2002 – Chan Tengri (7010 m n.p.m.)
2004 – Szczyt Zwycięstwa (Pik Pobiedy – 7439 m) – styl alpejski – trzecie polskie wejście
2006 – Szczyt Korżeniewskiej (7105 m n.p.m.)
2006 – Szczyt Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) – styl alpejski
2007 – Szczyt Lenina (7134 m n.p.m.)
Inne wyprawy
1997 – Mont Blanc (4807 m n.p.m.) – droga papieska od strony włoskiej
1997 – Marmolada (3342 m n.p.m.)
1998 – Elbrus (5642 m)
1999 – Aconcagua (6959 m n.p.m.) – samotny trawers od strony Plaza Argentina do Plaza de Mulas
2001 – Huana Potosi (6088 m n.p.m.)
2002 – Mount Kenia (5199 m n.p.m.)
2003 – Matterhorn (4478 m n.p.m.)
2005 – Annapurna (8091 m n.p.m.) – wspinaczka południową ścianą, Droga Boningtona
2008 – Denali Mc Kinley (6134 m n.p.m.)
2009 – Nanda Devi East (7434 m n.p.m.)
2010 – K2 (8611 m) – wspinaczka drogą Basków
2013 – Dhaulagiri (8167 m)
Nagrody
2004 – Nagroda Orzeł Klubu Wysokogórskiego Warszawa „za szybkie wejście na Pik Pobiedy (7439 m) w stylu alpejskim”.
2005 – Nagroda Kolosa w kategorii Alpinizm „za pierwsze polskie wejście bez tlenu na Mount Everest, dokonane samotnie, w dobrym, profesjonalnym stylu”.
2005 – Specjalne wyróżnienie w Międzynarodowym Plebiscycie ExplorersWEB za „coolest Everest climb of 2005”.
2005 – Finalista Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”, za Mount Everest 8850m, wejście samotne, pierwsze polskie bez tlenu.
Kontakt
https://www.facebook.com/MarcinMiotkEverestMotywacji
https://www.facebook.com/marcin.miotk.338
https://www.instagram.com/marcin.miotk.everest
Ryszard Jan Pawłowski
Urodzony w Bogatyni w 1950 roku, zodiakalny Rak, ale Tygrys według horoskopu chińskiego, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski, wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.
Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a w sumie 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.
Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszenia
zrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego. Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji. Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
Osiemnaście wejść na ośmiotysięczniki:
14 lipca 1984 – Broad Peak (8051 m n.p.m.) – drogą klasyczną
22 października 1991 – Annapurna I (8051 m n.p.m.) – drogą Boningtona
24 sierpnia 1993 – Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – drogą Kinshofera
13 maja 1994 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
11 października 1994 – Lhotse (8516 m n.p.m.) – drogą klasyczną
12 maja 1995 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (2 raz)
14 sierpnia 1996 – K2 (8611 m n.p.m.) – północnym filarem
15 lipca 1997 – Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) – drogą klasyczną
20 lipca 1997 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
18 maja 1999 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (3 raz)
4 października 2000 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
1 października 2001 – Sziszapangma Centralna (8008 m n.p.m.) – drogą klasyczną
26 lipca 2003 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
3 maja 2005 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
23 lipca 2006 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (3 raz)
20 maja 2012 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (4 raz)
25 maja 2014 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (5 raz)
27 września 2017 – Manaslu (8611 m n.p.m.) – drogą klasyczną
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie, m.in. takie jak:
Island Peak (6169 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 40 razy
Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie – 38 razy
Aconcagua (6962 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Południowej – 34 razy
Ama Dablam (6856 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 28 razy (1992, pierwsze polskie wejście)
Mt McKinley, Denali (6194 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej – 10 razy
Pumori (7145 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 2 razy
Cotopaxi (5970 m n.p.m.) w Ekwadorze – 2 razy
Kazbek (5636 m n.p.m.) w Gruzji – 2 razy
Mustagh Ata (7546 m n.p.m.) w Chinach
Pik Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) w Tadżykistanie
Langtang Lirung (7234 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu (1982, pierwsze polskie wejście)
Kohe Tez, Kohe Shan (7015 m n.p.m.) w Hindukuszu Afgańskim
Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii
Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku
Uszba (4710 m n.p.m.) w Gruzji
Fitz Roy (3375 m n.p.m.) w Patagonii, na granicy Argentyny i Chile
Torres del Paine (2500 m n.p.m.) w Patagonii, Chile (1997, pierwsze polskie wejście)
kontakt
www.patagonia.com.pl
wyprawy@patagonia,com.pl
Facebook: Ryszard Jan Pawłowski
– spotkanie z himalajskim duetem: Marcinem Miotkiem i Ryszardem Pawłowskim
Najwyższa góra świata znana jest powszechnie pod nazwą Mount Everest - na cześć walijskiego geodety sir George'a Everesta, który zainicjował prace nad stworzeniem dokładnej mapy Indii. Pierwsze pomiary i odkrycie, że Peak XV jest najwyższym szczytem Ziemi miały miejsce w 1849 roku i były dokonywane z odległości 150 kilometrów. Popularna jest także nazwa tybetańska – Czomolungma (Bogini Matka Śniegu). Natomiast Nepalczycy lansują swoją nazwę – Sagarmatha.
Po wielu nieudanych i często tragicznych wyprawach 29 maja 1953 roku na Mount Everest wspięli się jako pierwsi w historii Nowozelandczyk Edmund Hillary i Szerpa Tenzing Norgay; pierwszą osobą z Polski była Wanda Rutkiewicz (16 października 1978 roku jako pierwsza Europejka i trzecia kobieta w świecie); a pierwszymi zimowymi zdobywcami byli Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki (17 lutego 1980).
Pierwszym i jedynym jak dotychczas Polakiem, który zdobył najwyższy szczyt Ziemi bez dodatkowego tlenu jest Marcin Miotk (5 czerwca 2005 samotnie, bez wsparcia Szerpów), a Ryszard Pawłowski to polski rekordzista z liczbą pięciu wejść na ten wierzchołek (1994, 1995, 1999, 2012, 2014).
Na temat Everestu napisano wiele książek, wyprodukowano wiele filmów, a mimo to nadal Góra Gór budzi wiele emocji. Przyczynia się do tego m.in. fascynacja historią domniemanego pierwszego wejścia z 1924 roku przez Brytyjczyków George'a Mallroy’ego i Andrew Ivringa. Ostatni raz widziano ich na wysokości ok. 8600 m n.p.m. Do dziś prowadzona jest dyskusja czy udało im się stanąć na szczycie prawie trzydzieści lat przed pierwszymi oficjalnymi zdobywcami. Magia tej opowieści nabrała jeszcze większej siły po tym, jak w 1999 roku na wysokości ok. 8200 m n.p.m. odnaleziono zwłoki Mallroy’ego, który zginął na skutek upadku z dużej wysokości. O tym wszystkim opowiedzą Marcin i Ryszard – eksperci Everestu.
Wyczyn Marcina Miotka jest tym bardziej godny uwagi, że zdobył Everest nie tylko bez użycia dodatkowego tlenu, ale dokonał tego samotnie, mimo że część jego sprzętu zaginęła przed atakiem szczytowym. Zorganizował i brał udział w kilkudziesięciu wyprawach górskich na pięciu kontynentach, wspinał się na najtrudniejsze góry świata: K2, południowa ściana Annapurny, Pik Pobiedy. Laureat nagrody Kolosa w kategorii Alpinizm, mówca motywacyjny dla firm, autor projektu Everest Motywacji.
Ryszarda Pawłowskiego przedstawiać nie trzeba, był już bowiem gościem cyklu Ludzie Gór w maju 2023 roku. Nadmieńmy tylko, ze wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Zdobył jedenaście szczytów ośmiotysięcznych, m.in. K2 (8611 m n.p.m.) północnym filarem od strony chińskiej. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów. Organizował i prowadził wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei. Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego.
Premiera tej prelekcji odbyła się 29 maja 2023 roku w warszawskim Kinie Luna, dokładnie w 70 rocznicę zdobycia najwyższej góry naszej Planety. W czwartek 19 października 2023 zapraszamy do Kina Rialto w Poznaniu!
Więcej o prelegentach:
Marcin Miotk
Polski alpinista i himalaista, mówca motywacyjny, autor projektu Everest Motywacji. Pierwszy i jedyny Polak, który zdobył najwyższy szczyt świata – Mount Everest bez dodatkowego tlenu. Były członek kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska). Zorganizował i brał udział w kilkudziesięciu wyprawach górskich na pięciu kontynentach, wspinał się na najtrudniejsze góry świata: K2, południowa ściana Annapurny, Pik Pobiedy. Laureat nagrody Kolosa w kategorii Alpinizm w 2005 roku. W latach 2008-2013 prezes Klubu Wysokogórskiego Warszawa. Zapalony miłośnik wszelkich sportów outdoorowych i wytrzymałościowych: biegania, biegów ultra, kolarstwa, skiturów, triathlonu. Więcej na www.miotk.pl.
Zdobyte ośmiotysięczniki (bez używania dodatkowego tlenu)
1999 – Shisha Pangma Środkowa (8103 m n.p.m.)
2003 – Czo Oju (8201 m n.p.m.) – szybki atak szczytowy z obozu II na wysokości około 7000 m
2005 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – pierwsze polskie wejście bez użycia tlenu, samotnie, bez pomocy Szerpów
Śnieżna Pantera – zdobycie tytułu Śnieżnej Pantery jako drugi Polak
2002 – Chan Tengri (7010 m n.p.m.)
2004 – Szczyt Zwycięstwa (Pik Pobiedy – 7439 m) – styl alpejski – trzecie polskie wejście
2006 – Szczyt Korżeniewskiej (7105 m n.p.m.)
2006 – Szczyt Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) – styl alpejski
2007 – Szczyt Lenina (7134 m n.p.m.)
Inne wyprawy
1997 – Mont Blanc (4807 m n.p.m.) – droga papieska od strony włoskiej
1997 – Marmolada (3342 m n.p.m.)
1998 – Elbrus (5642 m)
1999 – Aconcagua (6959 m n.p.m.) – samotny trawers od strony Plaza Argentina do Plaza de Mulas
2001 – Huana Potosi (6088 m n.p.m.)
2002 – Mount Kenia (5199 m n.p.m.)
2003 – Matterhorn (4478 m n.p.m.)
2005 – Annapurna (8091 m n.p.m.) – wspinaczka południową ścianą, Droga Boningtona
2008 – Denali Mc Kinley (6134 m n.p.m.)
2009 – Nanda Devi East (7434 m n.p.m.)
2010 – K2 (8611 m) – wspinaczka drogą Basków
2013 – Dhaulagiri (8167 m)
Nagrody
2004 – Nagroda Orzeł Klubu Wysokogórskiego Warszawa „za szybkie wejście na Pik Pobiedy (7439 m) w stylu alpejskim”.
2005 – Nagroda Kolosa w kategorii Alpinizm „za pierwsze polskie wejście bez tlenu na Mount Everest, dokonane samotnie, w dobrym, profesjonalnym stylu”.
2005 – Specjalne wyróżnienie w Międzynarodowym Plebiscycie ExplorersWEB za „coolest Everest climb of 2005”.
2005 – Finalista Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”, za Mount Everest 8850m, wejście samotne, pierwsze polskie bez tlenu.
Kontakt
https://www.facebook.com/MarcinMiotkEverestMotywacji
https://www.facebook.com/marcin.miotk.338
https://www.instagram.com/marcin.miotk.everest
Ryszard Jan Pawłowski
Urodzony w Bogatyni w 1950 roku, zodiakalny Rak, ale Tygrys według horoskopu chińskiego, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski, wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.
Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a w sumie 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.
Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszenia
zrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego. Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji. Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
Osiemnaście wejść na ośmiotysięczniki:
14 lipca 1984 – Broad Peak (8051 m n.p.m.) – drogą klasyczną
22 października 1991 – Annapurna I (8051 m n.p.m.) – drogą Boningtona
24 sierpnia 1993 – Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – drogą Kinshofera
13 maja 1994 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
11 października 1994 – Lhotse (8516 m n.p.m.) – drogą klasyczną
12 maja 1995 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (2 raz)
14 sierpnia 1996 – K2 (8611 m n.p.m.) – północnym filarem
15 lipca 1997 – Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) – drogą klasyczną
20 lipca 1997 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
18 maja 1999 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (3 raz)
4 października 2000 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
1 października 2001 – Sziszapangma Centralna (8008 m n.p.m.) – drogą klasyczną
26 lipca 2003 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
3 maja 2005 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
23 lipca 2006 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (3 raz)
20 maja 2012 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (4 raz)
25 maja 2014 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (5 raz)
27 września 2017 – Manaslu (8611 m n.p.m.) – drogą klasyczną
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie, m.in. takie jak:
Island Peak (6169 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 40 razy
Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie – 38 razy
Aconcagua (6962 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Południowej – 34 razy
Ama Dablam (6856 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 28 razy (1992, pierwsze polskie wejście)
Mt McKinley, Denali (6194 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej – 10 razy
Pumori (7145 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 2 razy
Cotopaxi (5970 m n.p.m.) w Ekwadorze – 2 razy
Kazbek (5636 m n.p.m.) w Gruzji – 2 razy
Mustagh Ata (7546 m n.p.m.) w Chinach
Pik Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) w Tadżykistanie
Langtang Lirung (7234 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu (1982, pierwsze polskie wejście)
Kohe Tez, Kohe Shan (7015 m n.p.m.) w Hindukuszu Afgańskim
Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii
Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku
Uszba (4710 m n.p.m.) w Gruzji
Fitz Roy (3375 m n.p.m.) w Patagonii, na granicy Argentyny i Chile
Torres del Paine (2500 m n.p.m.) w Patagonii, Chile (1997, pierwsze polskie wejście)
kontakt
www.patagonia.com.pl
wyprawy@patagonia,com.pl
Facebook: Ryszard Jan Pawłowski
Ludzie Gór | Marek REGAN Raganowicz – solista| Samotność na Ziemi Baffina
Marek Raganowicz to postać, której życie spina w całość dwa światy – wspinaczki i literatury. Jego nazwisko na trwałe zapisało się w historii alpinizmu dzięki solowym wspinaczkom na najtrudniejszych skalnych ścianach świata oraz zdolności opisywania tych doświadczeń językiem pełnym głębi i magii. Łączy ścisłą technikę wspinania z umiejętnością przelewania emocji na papier.
֍
Jednym z jego największych osiągnięć wspinaczkowych jest wytyczenie w 2022 roku drogi „MikroKozmik” na Polar Sun Arm w Ziemi Baffina. Przez 35 dni nieprzerwanego wspinania Marek zmagał się z surowością natury, dowodząc nie tylko swojej wytrzymałości, ale i spektakularnej determinacji. To minimalistyczne w stylu i ekstremalnie trudne technicznie przejście stało się jednym z jego najbardziej znaczących dzieł – zarówno pod względem fizycznym, jak i symbolicznym.
֍
Swoją przygodę ze wspinaniem wielkościanowym rozpoczął na El Capitanie w Yosemitach w 2006 roku. Do dzisiaj przeszedł 15 osobnych dróg solo i dwie w zespole. Na swojej liście ma przejście wysoko cenionych – „Surgeon General” (A5) oraz „Plastic Surgery Disaster” (5.8/A5). Na podkreślenie zasługuje też wspinaczka z 2011 roku, kiedy zrobił dwie drogi solo bez przerwy (42 wyciągi wspinania A3-A4) nie korzystając z niczyjej pomocy przy wnoszeniu i znoszeniu sprzętu.
֍
Choć Marek jest znanym solistą, równie ceni wspinaczkę zespołową. Wspólnie z Marcinem ‘Yeti’ Tomaszewskim wytyczyli spektakularne drogi na najtrudniejszych skalnych ścianach globu. Ich Wielką Trylogię zapoczątkowało przejście „Superbalance” na północnej ścianie Polar Sun Spire na Ziemi Baffina. Następnie, zespół zrealizował projekt drogi „Bushido” na Great Trango Tower oraz „Katharsis” na norweskiej Ścianie Trolli, wytyczoną w zimie i bez poręczowania.
֍
Szczególnym rokiem w karierze Marka był 2017, kiedy wpisał się na karty historii pierwszym samotnym, zimowym przejściem drogi „Suser gjennom Harryland” na Ścianie Trolli. Ten rok przyniósł także 12-tygodniową samotną wyprawę na Ziemię Baffina, podczas której poprowadził dwie nowe drogi – „MantraMandala” oraz „Secret of Silence”, wyróżniające się zarówno stylem, jak i technicznymi trudnościami. Powyższe dokonania oraz wspomniana wcześniej „MikroKozmik” na Polar Sun Arm pokazują, że potrafi odnaleźć piękno i wyzwanie zarówno podczas wspinania w ekstremalnie trudnych warunkach, odludnych miejscach i dzikiej przyrodzie, jak i w minimalistycznym stylu przejść.
֍
Marek był wielokrotnie nominowany do prestiżowej nagrody Złotego Czekana (Piolet d’Or), a ostatecznie w 2018 roku ją zdobył w edycji polskiej doceniony za solowe przejście Ściany Trolli oraz samotną działalność na Ziemi Baffina. Poza tym wyróżniany był przez kapituły Kolosów, Nagrody Taternika oraz Karl Unterkircher Award. Szczególne miejsce w jego sercu zajmuje jednak kameralna, ale znacząca nagroda nadana przez lokalnych wspinaczy z Yosemitów – Golden (King) Cobra Award, którą otrzymał w 2015 roku, podkreślającą jego innowacyjnego i niekonwencjonalnego ducha we wspinaczce.
֍
Wspinaczka to jednak dla Marka więcej niż fizyczne wyzwania. To filtr, przez który postrzega życie i sposób, w jaki odnajduje sens w pozornie chaotycznym świecie. Te głębokie emocje przenosi na swoją twórczość literacką, która stała się równie ważnym aspektem jego drogi życiowej. Debiutancka książka „Zapisany w kręgach” (Wydawnictwo Góry,2017) ukazała nie tylko jego umiejętność narracyjną, ale także zdolność do snucia opowieści, w której surowość wspinaczki spotyka się z refleksją nad samotnością, codziennością i relacją z naturą.
֍
W swojej drugiej książce, „Znikając. Opowieść drogi” (Znak, 2022), Marek w pełni zanurza się w świecie realizmu magicznego, tworząc literacki pejzaż, w którym rzeczywistość płynnie łączy się z symboliką i mistyką gór. W omówieniach i recenzjach podkreślano znaczenie Znikając jako utworu, który przekracza granice gatunkowe, stając się nie tylko zapisem doświadczeń samotnego wspinacza, ale także alegorycznym spojrzeniem na ulotność istnienia.
֍
Styl literacki Marka cechuje głęboka introspekcja. W jego narracjach codzienność przeplata się z transcendencją, a historie z gór są opowieściami o samotności, miłości i poszukiwaniu wolności.
֍
Jego twórczość literacka zdobyła szerokie uznanie za to, że są nie tylko kroniką wspinaczkowych przeżyć, ale również refleksją nad ludzkim miejscem w świecie natury – z jej nieprzewidywalnością i ogromem. Przez te opowieści Marek Raganowicz stał się jednym ze współczesnych głosów łączących świat sportu ekstremalnego z literacką wrażliwością.
֍
Jednym z jego największych osiągnięć wspinaczkowych jest wytyczenie w 2022 roku drogi „MikroKozmik” na Polar Sun Arm w Ziemi Baffina. Przez 35 dni nieprzerwanego wspinania Marek zmagał się z surowością natury, dowodząc nie tylko swojej wytrzymałości, ale i spektakularnej determinacji. To minimalistyczne w stylu i ekstremalnie trudne technicznie przejście stało się jednym z jego najbardziej znaczących dzieł – zarówno pod względem fizycznym, jak i symbolicznym.
֍
Swoją przygodę ze wspinaniem wielkościanowym rozpoczął na El Capitanie w Yosemitach w 2006 roku. Do dzisiaj przeszedł 15 osobnych dróg solo i dwie w zespole. Na swojej liście ma przejście wysoko cenionych – „Surgeon General” (A5) oraz „Plastic Surgery Disaster” (5.8/A5). Na podkreślenie zasługuje też wspinaczka z 2011 roku, kiedy zrobił dwie drogi solo bez przerwy (42 wyciągi wspinania A3-A4) nie korzystając z niczyjej pomocy przy wnoszeniu i znoszeniu sprzętu.
֍
Choć Marek jest znanym solistą, równie ceni wspinaczkę zespołową. Wspólnie z Marcinem ‘Yeti’ Tomaszewskim wytyczyli spektakularne drogi na najtrudniejszych skalnych ścianach globu. Ich Wielką Trylogię zapoczątkowało przejście „Superbalance” na północnej ścianie Polar Sun Spire na Ziemi Baffina. Następnie, zespół zrealizował projekt drogi „Bushido” na Great Trango Tower oraz „Katharsis” na norweskiej Ścianie Trolli, wytyczoną w zimie i bez poręczowania.
֍
Szczególnym rokiem w karierze Marka był 2017, kiedy wpisał się na karty historii pierwszym samotnym, zimowym przejściem drogi „Suser gjennom Harryland” na Ścianie Trolli. Ten rok przyniósł także 12-tygodniową samotną wyprawę na Ziemię Baffina, podczas której poprowadził dwie nowe drogi – „MantraMandala” oraz „Secret of Silence”, wyróżniające się zarówno stylem, jak i technicznymi trudnościami. Powyższe dokonania oraz wspomniana wcześniej „MikroKozmik” na Polar Sun Arm pokazują, że potrafi odnaleźć piękno i wyzwanie zarówno podczas wspinania w ekstremalnie trudnych warunkach, odludnych miejscach i dzikiej przyrodzie, jak i w minimalistycznym stylu przejść.
֍
Marek był wielokrotnie nominowany do prestiżowej nagrody Złotego Czekana (Piolet d’Or), a ostatecznie w 2018 roku ją zdobył w edycji polskiej doceniony za solowe przejście Ściany Trolli oraz samotną działalność na Ziemi Baffina. Poza tym wyróżniany był przez kapituły Kolosów, Nagrody Taternika oraz Karl Unterkircher Award. Szczególne miejsce w jego sercu zajmuje jednak kameralna, ale znacząca nagroda nadana przez lokalnych wspinaczy z Yosemitów – Golden (King) Cobra Award, którą otrzymał w 2015 roku, podkreślającą jego innowacyjnego i niekonwencjonalnego ducha we wspinaczce.
֍
Wspinaczka to jednak dla Marka więcej niż fizyczne wyzwania. To filtr, przez który postrzega życie i sposób, w jaki odnajduje sens w pozornie chaotycznym świecie. Te głębokie emocje przenosi na swoją twórczość literacką, która stała się równie ważnym aspektem jego drogi życiowej. Debiutancka książka „Zapisany w kręgach” (Wydawnictwo Góry,2017) ukazała nie tylko jego umiejętność narracyjną, ale także zdolność do snucia opowieści, w której surowość wspinaczki spotyka się z refleksją nad samotnością, codziennością i relacją z naturą.
֍
W swojej drugiej książce, „Znikając. Opowieść drogi” (Znak, 2022), Marek w pełni zanurza się w świecie realizmu magicznego, tworząc literacki pejzaż, w którym rzeczywistość płynnie łączy się z symboliką i mistyką gór. W omówieniach i recenzjach podkreślano znaczenie Znikając jako utworu, który przekracza granice gatunkowe, stając się nie tylko zapisem doświadczeń samotnego wspinacza, ale także alegorycznym spojrzeniem na ulotność istnienia.
֍
Styl literacki Marka cechuje głęboka introspekcja. W jego narracjach codzienność przeplata się z transcendencją, a historie z gór są opowieściami o samotności, miłości i poszukiwaniu wolności.
֍
Jego twórczość literacka zdobyła szerokie uznanie za to, że są nie tylko kroniką wspinaczkowych przeżyć, ale również refleksją nad ludzkim miejscem w świecie natury – z jej nieprzewidywalnością i ogromem. Przez te opowieści Marek Raganowicz stał się jednym ze współczesnych głosów łączących świat sportu ekstremalnego z literacką wrażliwością.
Ludzie Gór | Piotr Krzyżowski | Lhotse i Everest na raz
Ludzie Gór | Piotr Krzyżowski | Lhotse i Everest na raz
TYTUŁ SPOTKANIA
„Lhotse i Mount Everest – solo, bez tlenu, na raz trawersem, bez wsparcia Sherpów”
Piotr Krzyżowski jest zwyczajnym człowiekiem, mężem i ojcem, siadającym codziennie za biurkiem, by wykonywać swoją pracę. Ma jednak wyjątkową pasję, która motywuje go do tego, by wstawać bardzo wcześnie rano i robić dwugodzinny trening. Ta pasja to wspinaczka w Górach Wysokich.
Jako młody człowiek dużo czytał o wyczynach polskich himalaistów i marzył, by kiedyś stanąć tam gdzie Oni. I udało się, bo – jak sam mówi – marzenia są po to by je spełniać, a nie tylko o nich marzyć.
Piotr z pomocą zdjęć i filmów opowie o siedmiu ośmiotysięcznikach zdobytych w niespełna trzy lata, a zwłaszcza o ostatniej, spektakularnej wyprawie na Lhotse i Mount Everest, które w pionierskim stylu zdobył na raz w maju 2024 roku.
BIOGRAM
21 i 23 maja 2024 roku Piotr Krzyżowski, jako pierwszy i jedyny dotychczas człowiek na świecie, zdobył Lhotse (8516 m n.p.m.) i Mt. Everest (8848 m n.p.m.), wspinając się samotnie i bez użycia dodatkowego tlenu z butli, stając na obu szczytach w odstępie niespełna 48 godzin, i trawersując te dwa ośmiotysięczniki bez schodzenia poniżej obozu 4. Do tej pory nikt w historii himalaizmu nie dokonał tego w takim stylu. Wraz z dojściem do najwyższego obozu Lhotse i zejściem z Everestu, spędził łącznie 4 noce w strefie śmierci i w jej pobliżu, co jest również niezwykłym osiągnięciem pod względem aklimatyzacyjnym i wytrzymałościowym.
Piotr Krzyżowski to himalaista, ratownik GOPR i prawnik urodzony w 1979 roku w beskidzkiej wsi Jeleśnia. Swoje umiejętności wspinaczkowe rozwijał zdobywając szczyty w Tatrach, Alpach, Kaukazie, Pamirze i Tienszanie. W 2019 roku, wraz Mariuszem Hatalą dokonali historycznego wyczynu – jako pierwsi Polacy stanęli zimą na szczycie Chan Tengri (7010 m n.p.m.), najwyższym szczycie Kazachstanu i drugim co do wysokości w Tienszanie. Za to osiągnięcie otrzymali nagrodę Taternika im. Jerzego Kukuczki za najlepsze przejście wysokogórskie w 2019 roku, a za wejście na Broad Peak i K2 w odstępie zaledwie 9 dni otrzymali wyróżnienie od kapituły nagrody Kolosy.
Piotr Krzyżowski zdobył 7 ośmiotysięczników, dokonując tego w niecałe 3 lata, we własnym, szybkim stylu, bez wspomagania tlenem z butli i bez udziału tragarzy wysokościowych:
Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) – 18 lipca 2021
Broad Peak (8051 m n.p.m.) – 19 lipca 2022
K2 (8611 m n.p.m.) – 28 lipca 2022
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – 2 lipca 2023
Gasherbrum I (8080 m n.p.m.) – 22 lipca 2023
Lhotse (8516 m n.p.m) – 21 maja 2024
Mt. Everest (8848 m n.p.m) – 23 maja 2024
Więcej o Naszym Gościu: https://piotrkrzyzowski.com
TYTUŁ SPOTKANIA
„Lhotse i Mount Everest – solo, bez tlenu, na raz trawersem, bez wsparcia Sherpów”
Piotr Krzyżowski jest zwyczajnym człowiekiem, mężem i ojcem, siadającym codziennie za biurkiem, by wykonywać swoją pracę. Ma jednak wyjątkową pasję, która motywuje go do tego, by wstawać bardzo wcześnie rano i robić dwugodzinny trening. Ta pasja to wspinaczka w Górach Wysokich.
Jako młody człowiek dużo czytał o wyczynach polskich himalaistów i marzył, by kiedyś stanąć tam gdzie Oni. I udało się, bo – jak sam mówi – marzenia są po to by je spełniać, a nie tylko o nich marzyć.
Piotr z pomocą zdjęć i filmów opowie o siedmiu ośmiotysięcznikach zdobytych w niespełna trzy lata, a zwłaszcza o ostatniej, spektakularnej wyprawie na Lhotse i Mount Everest, które w pionierskim stylu zdobył na raz w maju 2024 roku.
BIOGRAM
21 i 23 maja 2024 roku Piotr Krzyżowski, jako pierwszy i jedyny dotychczas człowiek na świecie, zdobył Lhotse (8516 m n.p.m.) i Mt. Everest (8848 m n.p.m.), wspinając się samotnie i bez użycia dodatkowego tlenu z butli, stając na obu szczytach w odstępie niespełna 48 godzin, i trawersując te dwa ośmiotysięczniki bez schodzenia poniżej obozu 4. Do tej pory nikt w historii himalaizmu nie dokonał tego w takim stylu. Wraz z dojściem do najwyższego obozu Lhotse i zejściem z Everestu, spędził łącznie 4 noce w strefie śmierci i w jej pobliżu, co jest również niezwykłym osiągnięciem pod względem aklimatyzacyjnym i wytrzymałościowym.
Piotr Krzyżowski to himalaista, ratownik GOPR i prawnik urodzony w 1979 roku w beskidzkiej wsi Jeleśnia. Swoje umiejętności wspinaczkowe rozwijał zdobywając szczyty w Tatrach, Alpach, Kaukazie, Pamirze i Tienszanie. W 2019 roku, wraz Mariuszem Hatalą dokonali historycznego wyczynu – jako pierwsi Polacy stanęli zimą na szczycie Chan Tengri (7010 m n.p.m.), najwyższym szczycie Kazachstanu i drugim co do wysokości w Tienszanie. Za to osiągnięcie otrzymali nagrodę Taternika im. Jerzego Kukuczki za najlepsze przejście wysokogórskie w 2019 roku, a za wejście na Broad Peak i K2 w odstępie zaledwie 9 dni otrzymali wyróżnienie od kapituły nagrody Kolosy.
Piotr Krzyżowski zdobył 7 ośmiotysięczników, dokonując tego w niecałe 3 lata, we własnym, szybkim stylu, bez wspomagania tlenem z butli i bez udziału tragarzy wysokościowych:
Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) – 18 lipca 2021
Broad Peak (8051 m n.p.m.) – 19 lipca 2022
K2 (8611 m n.p.m.) – 28 lipca 2022
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – 2 lipca 2023
Gasherbrum I (8080 m n.p.m.) – 22 lipca 2023
Lhotse (8516 m n.p.m) – 21 maja 2024
Mt. Everest (8848 m n.p.m) – 23 maja 2024
Więcej o Naszym Gościu: https://piotrkrzyzowski.com
Ludzie Gór | Rafał Fronia | Góry rozdają Życie
Zapraszamy na drugie – po szesnastomiesięcznej przerwie – spotkanie z Rafałem Fronią, najlepszym pisarzem wśród himalaistów i najlepszym himalaistą wśród pisarzy.
TYTUŁ SPOTKANIA
„Góry rozdają Życie”
ZAPROSZENIE AUTORA
– Rafał Fronia zapowiada mityng z poznańską publicznością i Poznaniem, który tak bardzo lubi: „Góry rozdają Życie. Zdałem sobie z tego sprawę już jakiś czas temu. Że są niczym remedium, cudowna mikstura i natchnienie zarazem. Są lekiem na całe zło. Nieważne czy idziesz zdobywać, gapić się tylko, czy chcesz by cię ktoś na ten szczyt wprowadził. Góry, to Wolność Wyboru.
Opowiem o Himalajach, o drodze na Wielką Górę i o tym, kiedy przychodzi radość ze zdobycia szczytu i jak się z tym żyje. A sama Góra jest w tym – co najważniejsze – tylko pretekstem.”
BIOGRAM
Rafał Fronia – Jeleniogórzanin, sportowiec i miłośnik ultra-maratonów, kartograf, właściciel Wydawnictwa PLAN i marki Galileos.pl, mówi o sobie, iż jest Romantykiem Gór Wysokich, którego wrażliwość i postrzeganie świata ukształtowały właśnie Góry, które to słowo zawsze pisze dużą literą. W dorobku literatury górskiej oraz literatury w ogóle ukazało się jego pięć książek: 1. bestsellerowa „Anatomia Góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami”; 2. pełna poszukiwania sensu w górskich ścianach „Rozmowa z Górą”; 3. refleksyjna powieść „Pasażer Bezpamięci”; 4. relacjonująca trzecią i w końcu udaną próbę wejścia Broad Peak, a także wyprawę na Nanda Devi East – ekspedycję zorganizowaną w 80. rocznicę zdobycia tego szczytu przez Polaków, a zatytułowana „Skalny Pielgrzym”; i 5. najnowsza, opowiadająca o paradoksie odwrócenia czasu „Inversio Temporis”.
Uczestnik wielu wypraw w Góry Najwyższe, m.in. na oba Gaszerbrumy, Broad Peak, Nanga Parbat, Manaslu, Makalu, Lhotse, Dhaulagiri, Nanda Devi czy Baruntse, w tym kilku zimowych. Zasłynął także publikowanymi w Internecie dziennikami z Narodowej Wyprawy na K2 w 2018 roku.
Wspinał się w Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Zdobył trzy ośmiotysięczniki: Gasherbrum II (8035 m n.p.m.), Lhotse (8516 m n.p.m.) i Broad Peak (8051 m n.p.m.). W 2023 roku zainicjował i zrealizował wyprawę bez precedensu, której celem był ostateczny pochówek Tomasza Kowalskiego, jednego z czterech pierwszych zdobywców Broad Peak zimą, który – podobnie jak nieodnaleziony Maciej Berbeka – na zawsze pozostał na tej Górze.
SŁOWO OD ORGANIZATORA
– Mariusz Sprutta poleca:
„Opowieść Rafała to kompilacja narracji kreowanej na żywo oraz zdjęć i filmów. Kto był na pierwszym spotkaniu z naszym gościem, które odbyło się 9 lutego 2023 roku, ten wie o czym mowa. Rafał to literat i erudyta, świetny fotograf i filmowiec z najwyższej pośród wysokogórskich półek. Rafał opowiada z pasją o Górach i Ludziach Gór, a czyni to świetnie, z wielką wyobraźnią, nie kryjąc emocji. Podczas prelekcji gęsto sieje refleksjami, niebanalnymi przemyśleniami, czasem stawia trafne diagnozy i wypowiada recepty. Jak mawiają znawcy tematu: Rafała nie można przestać słuchać. Przekonajcie się sami, zwłaszcza ci, którzy jeszcze go nie poznali.
Nasz gość z chęcią odpowie też na pytania z sali kinowej, zadedykuje książki, które będzie można kupić przed i po mityngu, zapozuje do wspólnej fotografii.
TYTUŁ SPOTKANIA
„Góry rozdają Życie”
ZAPROSZENIE AUTORA
– Rafał Fronia zapowiada mityng z poznańską publicznością i Poznaniem, który tak bardzo lubi: „Góry rozdają Życie. Zdałem sobie z tego sprawę już jakiś czas temu. Że są niczym remedium, cudowna mikstura i natchnienie zarazem. Są lekiem na całe zło. Nieważne czy idziesz zdobywać, gapić się tylko, czy chcesz by cię ktoś na ten szczyt wprowadził. Góry, to Wolność Wyboru.
Opowiem o Himalajach, o drodze na Wielką Górę i o tym, kiedy przychodzi radość ze zdobycia szczytu i jak się z tym żyje. A sama Góra jest w tym – co najważniejsze – tylko pretekstem.”
BIOGRAM
Rafał Fronia – Jeleniogórzanin, sportowiec i miłośnik ultra-maratonów, kartograf, właściciel Wydawnictwa PLAN i marki Galileos.pl, mówi o sobie, iż jest Romantykiem Gór Wysokich, którego wrażliwość i postrzeganie świata ukształtowały właśnie Góry, które to słowo zawsze pisze dużą literą. W dorobku literatury górskiej oraz literatury w ogóle ukazało się jego pięć książek: 1. bestsellerowa „Anatomia Góry. Osiem tysięcy metrów ponad marzeniami”; 2. pełna poszukiwania sensu w górskich ścianach „Rozmowa z Górą”; 3. refleksyjna powieść „Pasażer Bezpamięci”; 4. relacjonująca trzecią i w końcu udaną próbę wejścia Broad Peak, a także wyprawę na Nanda Devi East – ekspedycję zorganizowaną w 80. rocznicę zdobycia tego szczytu przez Polaków, a zatytułowana „Skalny Pielgrzym”; i 5. najnowsza, opowiadająca o paradoksie odwrócenia czasu „Inversio Temporis”.
Uczestnik wielu wypraw w Góry Najwyższe, m.in. na oba Gaszerbrumy, Broad Peak, Nanga Parbat, Manaslu, Makalu, Lhotse, Dhaulagiri, Nanda Devi czy Baruntse, w tym kilku zimowych. Zasłynął także publikowanymi w Internecie dziennikami z Narodowej Wyprawy na K2 w 2018 roku.
Wspinał się w Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Zdobył trzy ośmiotysięczniki: Gasherbrum II (8035 m n.p.m.), Lhotse (8516 m n.p.m.) i Broad Peak (8051 m n.p.m.). W 2023 roku zainicjował i zrealizował wyprawę bez precedensu, której celem był ostateczny pochówek Tomasza Kowalskiego, jednego z czterech pierwszych zdobywców Broad Peak zimą, który – podobnie jak nieodnaleziony Maciej Berbeka – na zawsze pozostał na tej Górze.
SŁOWO OD ORGANIZATORA
– Mariusz Sprutta poleca:
„Opowieść Rafała to kompilacja narracji kreowanej na żywo oraz zdjęć i filmów. Kto był na pierwszym spotkaniu z naszym gościem, które odbyło się 9 lutego 2023 roku, ten wie o czym mowa. Rafał to literat i erudyta, świetny fotograf i filmowiec z najwyższej pośród wysokogórskich półek. Rafał opowiada z pasją o Górach i Ludziach Gór, a czyni to świetnie, z wielką wyobraźnią, nie kryjąc emocji. Podczas prelekcji gęsto sieje refleksjami, niebanalnymi przemyśleniami, czasem stawia trafne diagnozy i wypowiada recepty. Jak mawiają znawcy tematu: Rafała nie można przestać słuchać. Przekonajcie się sami, zwłaszcza ci, którzy jeszcze go nie poznali.
Nasz gość z chęcią odpowie też na pytania z sali kinowej, zadedykuje książki, które będzie można kupić przed i po mityngu, zapozuje do wspólnej fotografii.
Ludzie Gór | Ryszard Pawłowski i Tomasz Bryl | Wulkaniczna Korona Ziemi | Górskie Walentynki
Ludzie Gór | Ryszard Pawłowski i Tomasz Bryl | Wulkaniczna Korona Ziemi | Górskie Walentynki
W przeddzień Walentynek 2025 zapraszamy na spotkanie z nową i premierową tematyką oraz niepokazywaną nigdzie wcześniej prezentacją dokonań dwójki niesamowitych Ludzi Gór!
— ֍ —
Ryszard i Tomasz 29 listopada 2024 zostali pierwszymi Polakami, którzy zdobyli wszystkie najwyższe wulkany siedmiu kontynentów. Dokonali tego jako 46 i 47 człowiek na świecie. Dodatkowo Ryszard Pawłowski został najstarszą osobą, która zrealizowała Wulkaniczną Koronę Ziemi, jak i najstarszym, który zdobył najwyższy szczyt Antarktydy, Mount Sidley (4285 m n.p.m.). Niespełna dwa miesiące byli jedynymi Polakami z Koroną Wulkaniczną Ziemi, bowiem, bowiem 14 stycznia 2025 roku na Mount Sidley stanęły dwie Polki, Ewa Wachowicz i Klaudia Ciernik-Kożuch, tym samym kompletując siedem najwyższych wulkanów Planety jako pierwszy zespół kobiecy, a w ogóle drugi zespół z Polski.
— ֍ —
Ryszard i Tomasz na dwa pierwsze szczyty Elbrus (5642 m n.p.m.) i Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) wchodzili niezależnie, nie znając się. Od ich pierwszego spotkania w marcu 2020 realizowali wyjazdy trekkingowe i wspinaczkowe w różne rejony świata i na różne szczyty, traktując to jako fajną przygodę. O ich pierwszym spotkaniu można przeczytać w książce „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim” (od str. 283 „Irbis śnieżny na stokach wulkanu”, Tomasz Bryl). Odwiedzili wspólnie Ekwador, Maroko, Kolumbię, Turcję, Swanecję, Pireneje, Tatry i skałkowe rejony w Polsce.
— ֍ —
Podczas tych wyjazdów zrodził się pomysł na wulkany kontynentów. Pozostałe pięć szczytów wulkanicznych skompletowali za pierwszym strzałem, zwiedzając i poznając przy okazji lokalne kultury, przyrodę i klimat. O tym wszystkim dowiemy się podczas spotkania, które prowadzone będzie za pomocą prezentacji złożonej z filmów i zdjęć, a które scalą barwne opowieści Ryśka i Tomka.
— ֍ —
Ryszard i Tomasz odpowiedzą też na pytania związane z górami, a zwłaszcza wulkanami. Dodatkowo Ryszard przywiezie do sprzedaży książki: 1. „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim”, „Smak gór, po 10 latach” oraz „Dwa Razy Everest”, które chętnie zadedykuje i podpisze wszystkim zainteresowanym.
— ֍ —
Zdobyte szczyty Wulkanicznej Korony Ziemi
— ֍ —
1. Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie, najwyższy wulkan i szczyt Europy; 2. Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii, najwyższy wulkan i szczyt Afryki; 3. Pico de Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku, najwyższy wulkan Ameryki Północnej, 10.01.2022; 4. Demawend (5610 m n.p.m.) w Iranie, najwyższy wulkan Azji, 11.06.2022; 5. Giluwe (4368 m n.p.m.) w Papui Nowej Gwinei, najwyższy wulkan Australii i Oceanii 19.05.2023; 6. Mount Sidley (4285 m n.p.m.), najwyższy wulkan na Antarktydzie, 17.01.2024; 7. Ojos del Salado (6893 m n.p.m.) w Chile, najwyższy wulkan Ameryki Południowej, 29.11.2024.
— ֍ —
O NASZYCH GOŚCIACH
— ֍ —
RYSZARD
— ֍ —
Ryszard Jan Pawłowski, rocznik 1950, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski. Sam o sobie powiada, że od ponad 50 lat ma z górami bardzo dobry i aktywny kontakt. Odbył ponad 300 wypraw w różne masywy świata, prowadził nowe drogi, odkrywał również inne (niż wspinaczkowe) aktywności i niezmąconą oraz autentyczną fascynację górami.
— ֍ —
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.
— ֍ —
Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.
— ֍ —
Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszenia zrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego.
Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji.
— ֍ —
Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
— ֍ —
TOMASZ
— ֍ —
Tomasz Bryl, rocznik 1983, urodzony we Wrocławiu, gdzie ukończył Nauki Polityczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest także absolwentem studiów podyplomowych Collegium Civitas na kierunku Historia i Kultura Islamu.
— ֍ —
Zawodowo jest dyrektorem oraz czynnym instruktorem European Security Academy, a prywatnie podróżnikiem, który odwiedził 85 krajów. Jest także członkiem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Co oczywiste, jest Człowiekiem Gór, również tych najwyższych.
— ֍ —
W górach odnajduje spokój, pielęgnując jednocześnie cierpliwość, pokorę, a zwalczając własne słabości poprzez wgląd wewnątrz siebie.
— ֍ —
O sobie pisze mało, bo – jak powiedział podczas rozmowy telefonicznej – przy Ryszardzie Pawłowskim zawsze wypada się świetnie.; -) Ryszard z kolei o Tomaszu mówi: „Kapitalnie opowiada o ludziach, zwyczajach, przyrodzie i górskich akcjach”.
W przeddzień Walentynek 2025 zapraszamy na spotkanie z nową i premierową tematyką oraz niepokazywaną nigdzie wcześniej prezentacją dokonań dwójki niesamowitych Ludzi Gór!
— ֍ —
Ryszard i Tomasz 29 listopada 2024 zostali pierwszymi Polakami, którzy zdobyli wszystkie najwyższe wulkany siedmiu kontynentów. Dokonali tego jako 46 i 47 człowiek na świecie. Dodatkowo Ryszard Pawłowski został najstarszą osobą, która zrealizowała Wulkaniczną Koronę Ziemi, jak i najstarszym, który zdobył najwyższy szczyt Antarktydy, Mount Sidley (4285 m n.p.m.). Niespełna dwa miesiące byli jedynymi Polakami z Koroną Wulkaniczną Ziemi, bowiem, bowiem 14 stycznia 2025 roku na Mount Sidley stanęły dwie Polki, Ewa Wachowicz i Klaudia Ciernik-Kożuch, tym samym kompletując siedem najwyższych wulkanów Planety jako pierwszy zespół kobiecy, a w ogóle drugi zespół z Polski.
— ֍ —
Ryszard i Tomasz na dwa pierwsze szczyty Elbrus (5642 m n.p.m.) i Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) wchodzili niezależnie, nie znając się. Od ich pierwszego spotkania w marcu 2020 realizowali wyjazdy trekkingowe i wspinaczkowe w różne rejony świata i na różne szczyty, traktując to jako fajną przygodę. O ich pierwszym spotkaniu można przeczytać w książce „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim” (od str. 283 „Irbis śnieżny na stokach wulkanu”, Tomasz Bryl). Odwiedzili wspólnie Ekwador, Maroko, Kolumbię, Turcję, Swanecję, Pireneje, Tatry i skałkowe rejony w Polsce.
— ֍ —
Podczas tych wyjazdów zrodził się pomysł na wulkany kontynentów. Pozostałe pięć szczytów wulkanicznych skompletowali za pierwszym strzałem, zwiedzając i poznając przy okazji lokalne kultury, przyrodę i klimat. O tym wszystkim dowiemy się podczas spotkania, które prowadzone będzie za pomocą prezentacji złożonej z filmów i zdjęć, a które scalą barwne opowieści Ryśka i Tomka.
— ֍ —
Ryszard i Tomasz odpowiedzą też na pytania związane z górami, a zwłaszcza wulkanami. Dodatkowo Ryszard przywiezie do sprzedaży książki: 1. „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim”, „Smak gór, po 10 latach” oraz „Dwa Razy Everest”, które chętnie zadedykuje i podpisze wszystkim zainteresowanym.
— ֍ —
Zdobyte szczyty Wulkanicznej Korony Ziemi
— ֍ —
1. Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie, najwyższy wulkan i szczyt Europy; 2. Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii, najwyższy wulkan i szczyt Afryki; 3. Pico de Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku, najwyższy wulkan Ameryki Północnej, 10.01.2022; 4. Demawend (5610 m n.p.m.) w Iranie, najwyższy wulkan Azji, 11.06.2022; 5. Giluwe (4368 m n.p.m.) w Papui Nowej Gwinei, najwyższy wulkan Australii i Oceanii 19.05.2023; 6. Mount Sidley (4285 m n.p.m.), najwyższy wulkan na Antarktydzie, 17.01.2024; 7. Ojos del Salado (6893 m n.p.m.) w Chile, najwyższy wulkan Ameryki Południowej, 29.11.2024.
— ֍ —
O NASZYCH GOŚCIACH
— ֍ —
RYSZARD
— ֍ —
Ryszard Jan Pawłowski, rocznik 1950, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski. Sam o sobie powiada, że od ponad 50 lat ma z górami bardzo dobry i aktywny kontakt. Odbył ponad 300 wypraw w różne masywy świata, prowadził nowe drogi, odkrywał również inne (niż wspinaczkowe) aktywności i niezmąconą oraz autentyczną fascynację górami.
— ֍ —
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.
— ֍ —
Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.
— ֍ —
Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszenia zrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego.
Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji.
— ֍ —
Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
— ֍ —
TOMASZ
— ֍ —
Tomasz Bryl, rocznik 1983, urodzony we Wrocławiu, gdzie ukończył Nauki Polityczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest także absolwentem studiów podyplomowych Collegium Civitas na kierunku Historia i Kultura Islamu.
— ֍ —
Zawodowo jest dyrektorem oraz czynnym instruktorem European Security Academy, a prywatnie podróżnikiem, który odwiedził 85 krajów. Jest także członkiem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Co oczywiste, jest Człowiekiem Gór, również tych najwyższych.
— ֍ —
W górach odnajduje spokój, pielęgnując jednocześnie cierpliwość, pokorę, a zwalczając własne słabości poprzez wgląd wewnątrz siebie.
— ֍ —
O sobie pisze mało, bo – jak powiedział podczas rozmowy telefonicznej – przy Ryszardzie Pawłowskim zawsze wypada się świetnie.; -) Ryszard z kolei o Tomaszu mówi: „Kapitalnie opowiada o ludziach, zwyczajach, przyrodzie i górskich akcjach”.
Ludzie Gór | Ryszard Pawłowski w Poznaniu
Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu Ludzie Gór. Tym razem gościem będzie Ryszard Pawłowski.
Ryszard Jan Pawłowski
CZŁOWIEK GÓR W POZNANIU
Góry w jego życiu były i są najważniejsze. Sam o sobie powiada, że od ponad 50 lat ma z górami bardzo dobry i aktywny kontakt. Odbył ponad 300 wypraw w różne masywy świata, prowadził nowe drogi, odkrywał również inne (niż wspinaczkowe) aktywności i niezmąconą oraz autentyczną fascynację górami.W 45 minutowym filmie, zatytułowanym „Człowiek Gór”, a będącym multimedialną fuzją video, zdjęć i żywego słowa, Ryszard zaprezentuje w swoją górską karierę, od początków w taternictwie jaskiniowym w 1967 roku, poprzez wspomnienia wielu partnerów wypraw, oraz historie górskich wspinaczek na ściany i szczyty świata, aż do zdobycia ostatniego ośmiotysięcznika Manaslu (8163 m n.p.m.) w 2017 roku.Chętnie odpowie też na pytania związane z górami, pokaże najnowsze zdjęcia, sprzeda i podpisze swoją niedawno wydaną książkę „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim” oraz inną, zatytułowaną „Smak gór, po 10 latach”.
BIOGRAM
Urodzony w Bogatyni w 1950 roku, zodiakalny Rak, ale Tygrys według horoskopu chińskiego, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski, wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a w sumie 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszeniazrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego. Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji. Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
Osiemnaście wejść na ośmiotysięczniki:
14 lipca 1984 – Broad Peak (8051 m n.p.m.) – drogą klasyczną
22 października 1991 – Annapurna I (8051 m n.p.m.) – drogą Boningtona
24 sierpnia 1993 – Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – drogą Kinshofera
13 maja 1994 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
11 października 1994 – Lhotse (8516 m n.p.m.) – drogą klasyczną
12 maja 1995 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (2 raz)
14 sierpnia 1996 – K2 (8611 m n.p.m.) – północnym filarem
15 lipca 1997 – Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) – drogą klasyczną
20 lipca 1997 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
18 maja 1999 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (3 raz)
4 października 2000 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
1 października 2001 – Sziszapangma Centralna (8008 m n.p.m.) – drogą klasyczną
26 lipca 2003 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
3 maja 2005 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
23 lipca 2006 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (3 raz)
20 maja 2012 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (4 raz)
25 maja 2014 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (5 raz)
27 września 2017 – Manaslu (8611 m n.p.m.) – drogą klasyczną
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie, m.in. takie jak:
Island Peak (6169 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 40 razy
Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie – 38 razy
Aconcagua (6962 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Południowej – 34 razy
Ama Dablam (6856 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 28 razy (1992, pierwsze polskie wejście)
Mt McKinley, Denali (6194 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej – 10 razy
Pumori (7145 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 2 razy
Cotopaxi (5970 m n.p.m.) w Ekwadorze – 2 razy
Kazbek (5636 m n.p.m.) w Gruzji – 2 razy
Mustagh Ata (7546 m n.p.m.) w Chinach
Pik Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) w Tadżykistanie
Langtang Lirung (7234 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu (1982, pierwsze polskie wejście)
Kohe Tez, Kohe Shan (7015 m n.p.m.) w Hindukuszu Afgańskim
Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii
Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku
Uszba (4710 m n.p.m.) w Gruzji
Fitz Roy (3375 m n.p.m.) w Patagonii, na granicy Argentyny i Chile
Torres del Paine (2500 m n.p.m.) w Patagonii, Chile (1997, pierwsze polskie wejście)
kontakt
strona internetowa: www.patagonia.com.pl
e-mail: wyprawy@patagonia,com.pl
telefon: +48 602 812 840
Facebook: Ryszard Jan Pawłowski
Ryszard Jan Pawłowski
CZŁOWIEK GÓR W POZNANIU
Góry w jego życiu były i są najważniejsze. Sam o sobie powiada, że od ponad 50 lat ma z górami bardzo dobry i aktywny kontakt. Odbył ponad 300 wypraw w różne masywy świata, prowadził nowe drogi, odkrywał również inne (niż wspinaczkowe) aktywności i niezmąconą oraz autentyczną fascynację górami.W 45 minutowym filmie, zatytułowanym „Człowiek Gór”, a będącym multimedialną fuzją video, zdjęć i żywego słowa, Ryszard zaprezentuje w swoją górską karierę, od początków w taternictwie jaskiniowym w 1967 roku, poprzez wspomnienia wielu partnerów wypraw, oraz historie górskich wspinaczek na ściany i szczyty świata, aż do zdobycia ostatniego ośmiotysięcznika Manaslu (8163 m n.p.m.) w 2017 roku.Chętnie odpowie też na pytania związane z górami, pokaże najnowsze zdjęcia, sprzeda i podpisze swoją niedawno wydaną książkę „Ama, Anka i inne szczyty, 14 relacji z wypraw z Ryszardem Pawłowskim” oraz inną, zatytułowaną „Smak gór, po 10 latach”.
BIOGRAM
Urodzony w Bogatyni w 1950 roku, zodiakalny Rak, ale Tygrys według horoskopu chińskiego, inżynier elektryk, instruktor alpinizmu, przewodnik górski, wziął udział w ponad 300 wyprawach w różne góry świata jako uczestnik lub organizator. Organizował i prowadził także wyprawy dla niepełnosprawnych sportowców na Alaskę, do Afryki i Patagonii w ramach programu Korona Nadziei.Zdobył 11 szczytów ośmiotysięcznych, a w sumie 18 razy stanął na wierzchołku ośmiotysięcznika. Jest jedynym Polakiem, który pięciokrotnie wszedł na szczyt Mt. Everestu (8848 m n.p.m.). Gasherbrum II (8035 m n.p.m.) zdobył 3 razy, a Cho-Oyu (8201 m n.p.m.) 2 razy. Dokonał wielu wejść trudnymi drogami wspinaczkowymi w różnych rejonach Ziemi. Był partnerem wspinaczkowym Jerzego Kukuczki, Adama Zyzaka, Piotra Pustelnika, Janusza Majera, Krzysztofa Wielickiego i wielu innych sławnych himalaistów.Jest członkiem prestiżowego The Explorers Club w Nowym Jorku, stowarzyszeniazrzeszającego około 3000 odkrywców i badaczy z kilkudziesięciu państw wszystkich kontynentów. W roku 2017 na Kolosach w Gdyni jako pierwszy historii został laureatem nagrody Wiecznie Młodzi, a w 2020 odebrał Super Kolosa za całokształt dokonań w górach. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinach fotografii oraz filmu dokumentalnego. Filmy Pawłowskiego były pokazywane na festiwalach górskich i w telewizji. Otrzymał trzykrotnie nagrody i wyróżnienia od Ministra Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Jest także czynnym instruktorem wspinaczki. Szkoli młodych adeptów alpinizmu, organizuje wyprawy i występuje z prelekcjami o tematyce górskiej. Jest wciąż aktywny, pomimo ponad półwiecznego stażu w górach.
Osiemnaście wejść na ośmiotysięczniki:
14 lipca 1984 – Broad Peak (8051 m n.p.m.) – drogą klasyczną
22 października 1991 – Annapurna I (8051 m n.p.m.) – drogą Boningtona
24 sierpnia 1993 – Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) – drogą Kinshofera
13 maja 1994 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
11 października 1994 – Lhotse (8516 m n.p.m.) – drogą klasyczną
12 maja 1995 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (2 raz)
14 sierpnia 1996 – K2 (8611 m n.p.m.) – północnym filarem
15 lipca 1997 – Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) – drogą klasyczną
20 lipca 1997 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
18 maja 1999 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (3 raz)
4 października 2000 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (1 raz)
1 października 2001 – Sziszapangma Centralna (8008 m n.p.m.) – drogą klasyczną
26 lipca 2003 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
3 maja 2005 – Czo Oju (8203 m n.p.m.) – drogą klasyczną (2 raz)
23 lipca 2006 – Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) – drogą klasyczną (3 raz)
20 maja 2012 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (4 raz)
25 maja 2014 – Mount Everest (8848 m n.p.m.) – ścianą północną (5 raz)
27 września 2017 – Manaslu (8611 m n.p.m.) – drogą klasyczną
Organizując wyjazdy na wszystkie kontynenty, jako wspinacz i przewodnik, wchodził na inne wybitne szczyty, wysokie i niższe, nie zawsze trudne, ale w większości przypadków bardzo wymagające sportowo i technicznie, m.in. takie jak:
Island Peak (6169 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 40 razy
Elbrus (5642 m n.p.m.) w Kaukazie – 38 razy
Aconcagua (6962 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Południowej – 34 razy
Ama Dablam (6856 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 28 razy (1992, pierwsze polskie wejście)
Mt McKinley, Denali (6194 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej – 10 razy
Pumori (7145 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu – 2 razy
Cotopaxi (5970 m n.p.m.) w Ekwadorze – 2 razy
Kazbek (5636 m n.p.m.) w Gruzji – 2 razy
Mustagh Ata (7546 m n.p.m.) w Chinach
Pik Ismaila Samaniego (7495 m n.p.m.) w Tadżykistanie
Langtang Lirung (7234 m n.p.m.) w Himalajach Nepalu (1982, pierwsze polskie wejście)
Kohe Tez, Kohe Shan (7015 m n.p.m.) w Hindukuszu Afgańskim
Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii
Orizaba (5636 m n.p.m.) w Meksyku
Uszba (4710 m n.p.m.) w Gruzji
Fitz Roy (3375 m n.p.m.) w Patagonii, na granicy Argentyny i Chile
Torres del Paine (2500 m n.p.m.) w Patagonii, Chile (1997, pierwsze polskie wejście)
kontakt
strona internetowa: www.patagonia.com.pl
e-mail: wyprawy@patagonia,com.pl
telefon: +48 602 812 840
Facebook: Ryszard Jan Pawłowski
Ludzie Gór | Sebastian Kawa | Szybowcem nad K2
Ludzie Gór | Sebastian Kawa | Szybowcem nad K2
20 lipca o godzinie 15:50 czasu pakistańskiego tj. o 18:50 czasu letniego w Polsce, Sebastian Kawa i Sebastian Lampart – przy wsparciu z dołu Sławomira Makaruka, Marcina Polara, Krzysztofa Stramy, Przemysława Janusza oraz agencji Mountain Challenger – dokonali pierwszego, historycznego lotu szybowcem nad K2 (8611 m n.p.m.), najwyższą górą Karakorum, a drugim co do wysokości szczytem Planety.
O tym wyczynie, ale także o szybownictwie w Górach Wysokich Świata opowie Człowiek Gór – Sebastian Kawa.
BIOGRAM
Sebastian Piotr Kawa urodzony 15 listopada 1972 w Zabrzu, jest lekarzem położnikiem i ginekologiem, ale przede wszystkim sportowcem: żeglarzem i pilotem szybowcowym, 18-krotnym mistrzem świata w szybownictwie.
Zdobył łącznie 37 medali na europejskich i światowych zawodach szybowcowych. Przez wiele lat i obecnie jest liderem rankingu IGC (International Gliding Commission – Międzynarodowego Komitetu Szybowcowego) w kategorii pilotów szybowcowych. Jest wybitnym eksploratorem i liderem wypraw szybowcowych w Góry Wysokie: Tatry, Alpy, Kaukaz, Andy, Himalaje i Karakorum.
Bycia sportowcem uczył się od dzieciństwa, najpierw żeglując, a później szybując. Jako żeglarz odkrył smak wygranej i porażki, i żeby wygrywać wdrożył w życie swoje 4 sportowe zasady: sprawność, koncentrację, walkę i zabawę. Żeglowanie w młodym wieku nie było łatwe, jak sam opisuje: Bardzo często było po prostu zimno, ponieważ klubowi brakowało w wyposażeniu odpowiedniego sprzętu osobistego. To doświadczenie dało mu lekcję, by się nie poddawać i walczyć. Jego kariera szybowcowa rozwijała się powoli, ponieważ początkowo dzielił czas między dwa sporty: żeglarstwo i szybownictwo.
Na Mistrzostwach Polski Juniorów w szybownictwie w 1992 roku, które wygrał, wyróżnił się precyzją i odważnymi decyzjami. Dało to impuls do poważnego traktowania szybownictwa. Dzięki ogromnemu wysiłkowi rodziny, zwłaszcza ojca, był jednym z polskich pilotów, którzy od początku jako juniorzy startowali za granicą. Mieszkając z dala od Centrum Szybowcowego w Lesznie, był zmuszony rywalizować w niższych klasach, ale w ten sposób doświadczał oblatywania głównie polskich szybowców, w tym dominującej przez lata Dianie 2. Co najciekawsze, latał przede wszystkim w górach.
Nie unikał trudnych wyzwań i latał w rejonach, w których nie było ochotników wśród członków polskiej kadry narodowej, którzy mogliby lub chcieliby wziąć udział w zawodach. Rywalizacje górskie rozgrywano wtenczas na mniejszych szybowcach, do których zaliczały się także polskie konstrukcje. Największym sukcesem Sebastiana jest 6-krotne z rzędu zwycięstwo w klasie 15 m (szybowiec Diana 2) i 3-krotne z rzędu zdobycie Grand Prix Szybowcowego w Alpach, Alpach Południowych i Andach.
W 2018 roku Sebastian wygrał 3-krotnie mistrzostwa świata w szybownictwie w 3 różnych klasach w ciągu jednego roku, wykorzystując zbieg okoliczności, że SGP (Sailplane Grand Prix i regularne Szybowcowe Mistrzostwa Świata tj. WGC (World Gliding Championships), odbywały się w tym samym roku. Większość sukcesów odniósł na szybowcach polskiej konstrukcji (PW-5, Brawo i Diana 2).
Po wyprawie w Himalaje w 2013/2014 roku i spektakularnym przelocie nad masywem Annapurna I (8091 m n.p.m.) Sebastian wiedział już, że obszary odizolowane od oceanu nadają się do szybowania i wskazał Karakorum jako następny górski cel. Przygotowania do wyprawy w Karakorum zajęły 10 lat.
To właśnie w tym roku Sebastian ruszył z Europy przez Iran do Pakistanu, ciągnąc za samochodem przyczepę z szybowcem. Wraz ze kolegami z aeroklubu dołożył skutecznie starań, by wystartować z lotniska w Skardu. Mimo późnej pory sezonu, spowodowanej przeszkodami proceduralnymi i politycznymi, dobrze wykorzystał ostatnie dni z silnymi wiatrami strumieniowymi (jet stream) i znalazł sposób, aby po raz pierwszy w historii poszybować nad drugą górą świata K2 (8611 m n.p.m.).
Życie Sebastiana Kawy jest przykładem ciągłej, wytrwałej i długiej kariery, która rozwija się bez przypadków. Na pytanie, które zawody są najważniejsze, Sebastian zawsze odpowiada, że te w przyszłości. Jako kolejną wyprawę i wyzwanie wskazuje Antarktydę – ostateczny cel do efektywnego latania szybowcowego.
Sebastian znany jest również z wielu publikacji internetowych i filmów popularyzujących szybownictwo. Jest współautorem książki „Polskie Szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju”. W 2012 roku opublikował autobiografię i zaawansowany podręcznik szybownictwa sportowego „Niebo pełne Żaru” (równolegle wydanej wersji angielskiej: „Sky Full of Heat”).
Najważniejsze sukcesy:
1992 – pierwsze w historii Szybowcowe Mistrzostwa Polski Juniorów i pierwsze zwycięstwo;
1993 – Tatry, Słowacja, Dubnica nad Wagiem, pierwsze zawody za granicą i loty w Tatrach;
1994 – Francja, La Roche Sur Yon, pierwsze zawody międzynarodowe za zachodnią granicą;
1995 – Mistrzostwa Europy Juniorów, skradziona kamera, dokumentująca lot, odebrała mu szansę na podium;
1996 – Alpy, Francja, pierwsza wyprawa treningowa przed Mistrzostwami Świata w Szybownictwie, przelot nad Mt Blanc (4809 m n.p.m.);
1997 – Alpy, Francja, występ juniora na Mistrzostwach Świata w Szybownictwie w grupie seniorów, piloci drużyny narodowej zrezygnowali ze startu z powodu braku doświadczenia w górach, Sebastian rywalizuje w dwumiejscowym szybowcu zamiast pełnowymiarowego jednomiejscowego szybowca, a mimo to wygrywa pierwsze 3 dni zawodów i otrzymuje Nagrodę Kronfelda za najdłuższe latanie, niestety traci podium przez pechowy incydent;
1999 – Szybowcowe Mistrzostwa Świata, pierwsze zwycięstwo w Lesznie na szybowcu klasy światowej PW5, który został zaprojektowany w Polsce;
2002 – Puchar Ameryki, Teksas, na szybowcu PW5, mimo nieszczęśliwego wypadku zajmuje drugie miejsce;
2005 – Tatry, zwycięstwo w WGC na polskim szybowcu;
2005 – Alpy, pierwsze zwycięstwo podczas Szybowcowego Grand Prix w nowej formule zawodów, na nowym polskim szybowcu Diana 2;
2006 – Alpy Południowe, Puchar Nowej Zelandii, 3 miejsce, choć były to szczególnie trudne zawody, dlatego że na antypody udał się samotnie.
2013 – przelot nad Annapurną I (8091 m n.p.m.)
2024 – przelot nad K2 I (8611 m n.p.m.)
WIĘCEJ O SEBASTANIE KAWIE
https://en.wikipedia.org/wiki/Sebastian_Kawa
https://www.sebastiankawa.pl/
#sebastiankawa.official
KILKA SŁÓW O SZYBOWCACH I SZYBOWANIU
Marzenie o oderwaniu się od ziemi towarzyszyło ludziom wieków, czego dowodem są sporty lotnicze, rozwijające się w różnych odmianach. Spojrzeć na Ziemię z lotu ptaka można na wiele sposobów, czy to z powoli poruszającego się balonu, trochę szybszej – ale dającej bezpośredni kontakt z przyrodą – paralotni lub szybowca, a jeszcze inaczej podczas ekstremalnych lotów zawodniczych i przelotów rekordowych.
Skoki na spadochronach i szybowanie bez spadochronu to sporty lotnicze, dające ogromny zastrzyk adrenaliny, a akrobacje samolotowe i szybowcowe oraz wyścigi samolotów to przykłady dyscyplin, w których liczy się precyzja pilotażu, mocy i odporność psychiczna pilotów.
Szybowcem wzniesiono się już wyżej niż samolotem szpiegowskim U2 i pokonano w jeden dzień 3008 km – dystans niebagatelny nawet dla małych odrzutowców. A to wszystko dzięki wykorzystywaniu energii dostępnej w powietrzu, energii wiatru i pionowych ruchów powietrza.
Szybownictwo wyczynowe to również eksploracje najbardziej dzikich i niedostępnych terenów, zwłaszcza w przestrzeni “między szczytem a niebem” w różnych górskich terenach, a bardzo często między szczytami, których w inny sposób nikt nigdy nie widział.
Dzięki temu, że szybowiec nie hałasuje, nie potrzebuje paliwa i nie emituje spalin, możliwe są loty w parkach narodowych. Tam piloci szybowcowi korzystają z tych samych zjawisk, które wykorzystują ptaki. Zaobserwowano i opisano zadziwiającą synergię: ptaki podpowiadają pilotom a piloci ptakom, co się dzieje w powietrzu.
Szybownictwo to ciągła nauka, odkrywanie nowych możliwości i zjawisk, które pozwalają zarówno na tzw. loty mikroskopijne, tuż nad wodą bądź nad klifami, jak również potężne i wysokie przeloty na górami, jak te w Himalajach i Karakorum, jak w tym roku nad K2.
20 lipca o godzinie 15:50 czasu pakistańskiego tj. o 18:50 czasu letniego w Polsce, Sebastian Kawa i Sebastian Lampart – przy wsparciu z dołu Sławomira Makaruka, Marcina Polara, Krzysztofa Stramy, Przemysława Janusza oraz agencji Mountain Challenger – dokonali pierwszego, historycznego lotu szybowcem nad K2 (8611 m n.p.m.), najwyższą górą Karakorum, a drugim co do wysokości szczytem Planety.
O tym wyczynie, ale także o szybownictwie w Górach Wysokich Świata opowie Człowiek Gór – Sebastian Kawa.
BIOGRAM
Sebastian Piotr Kawa urodzony 15 listopada 1972 w Zabrzu, jest lekarzem położnikiem i ginekologiem, ale przede wszystkim sportowcem: żeglarzem i pilotem szybowcowym, 18-krotnym mistrzem świata w szybownictwie.
Zdobył łącznie 37 medali na europejskich i światowych zawodach szybowcowych. Przez wiele lat i obecnie jest liderem rankingu IGC (International Gliding Commission – Międzynarodowego Komitetu Szybowcowego) w kategorii pilotów szybowcowych. Jest wybitnym eksploratorem i liderem wypraw szybowcowych w Góry Wysokie: Tatry, Alpy, Kaukaz, Andy, Himalaje i Karakorum.
Bycia sportowcem uczył się od dzieciństwa, najpierw żeglując, a później szybując. Jako żeglarz odkrył smak wygranej i porażki, i żeby wygrywać wdrożył w życie swoje 4 sportowe zasady: sprawność, koncentrację, walkę i zabawę. Żeglowanie w młodym wieku nie było łatwe, jak sam opisuje: Bardzo często było po prostu zimno, ponieważ klubowi brakowało w wyposażeniu odpowiedniego sprzętu osobistego. To doświadczenie dało mu lekcję, by się nie poddawać i walczyć. Jego kariera szybowcowa rozwijała się powoli, ponieważ początkowo dzielił czas między dwa sporty: żeglarstwo i szybownictwo.
Na Mistrzostwach Polski Juniorów w szybownictwie w 1992 roku, które wygrał, wyróżnił się precyzją i odważnymi decyzjami. Dało to impuls do poważnego traktowania szybownictwa. Dzięki ogromnemu wysiłkowi rodziny, zwłaszcza ojca, był jednym z polskich pilotów, którzy od początku jako juniorzy startowali za granicą. Mieszkając z dala od Centrum Szybowcowego w Lesznie, był zmuszony rywalizować w niższych klasach, ale w ten sposób doświadczał oblatywania głównie polskich szybowców, w tym dominującej przez lata Dianie 2. Co najciekawsze, latał przede wszystkim w górach.
Nie unikał trudnych wyzwań i latał w rejonach, w których nie było ochotników wśród członków polskiej kadry narodowej, którzy mogliby lub chcieliby wziąć udział w zawodach. Rywalizacje górskie rozgrywano wtenczas na mniejszych szybowcach, do których zaliczały się także polskie konstrukcje. Największym sukcesem Sebastiana jest 6-krotne z rzędu zwycięstwo w klasie 15 m (szybowiec Diana 2) i 3-krotne z rzędu zdobycie Grand Prix Szybowcowego w Alpach, Alpach Południowych i Andach.
W 2018 roku Sebastian wygrał 3-krotnie mistrzostwa świata w szybownictwie w 3 różnych klasach w ciągu jednego roku, wykorzystując zbieg okoliczności, że SGP (Sailplane Grand Prix i regularne Szybowcowe Mistrzostwa Świata tj. WGC (World Gliding Championships), odbywały się w tym samym roku. Większość sukcesów odniósł na szybowcach polskiej konstrukcji (PW-5, Brawo i Diana 2).
Po wyprawie w Himalaje w 2013/2014 roku i spektakularnym przelocie nad masywem Annapurna I (8091 m n.p.m.) Sebastian wiedział już, że obszary odizolowane od oceanu nadają się do szybowania i wskazał Karakorum jako następny górski cel. Przygotowania do wyprawy w Karakorum zajęły 10 lat.
To właśnie w tym roku Sebastian ruszył z Europy przez Iran do Pakistanu, ciągnąc za samochodem przyczepę z szybowcem. Wraz ze kolegami z aeroklubu dołożył skutecznie starań, by wystartować z lotniska w Skardu. Mimo późnej pory sezonu, spowodowanej przeszkodami proceduralnymi i politycznymi, dobrze wykorzystał ostatnie dni z silnymi wiatrami strumieniowymi (jet stream) i znalazł sposób, aby po raz pierwszy w historii poszybować nad drugą górą świata K2 (8611 m n.p.m.).
Życie Sebastiana Kawy jest przykładem ciągłej, wytrwałej i długiej kariery, która rozwija się bez przypadków. Na pytanie, które zawody są najważniejsze, Sebastian zawsze odpowiada, że te w przyszłości. Jako kolejną wyprawę i wyzwanie wskazuje Antarktydę – ostateczny cel do efektywnego latania szybowcowego.
Sebastian znany jest również z wielu publikacji internetowych i filmów popularyzujących szybownictwo. Jest współautorem książki „Polskie Szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju”. W 2012 roku opublikował autobiografię i zaawansowany podręcznik szybownictwa sportowego „Niebo pełne Żaru” (równolegle wydanej wersji angielskiej: „Sky Full of Heat”).
Najważniejsze sukcesy:
1992 – pierwsze w historii Szybowcowe Mistrzostwa Polski Juniorów i pierwsze zwycięstwo;
1993 – Tatry, Słowacja, Dubnica nad Wagiem, pierwsze zawody za granicą i loty w Tatrach;
1994 – Francja, La Roche Sur Yon, pierwsze zawody międzynarodowe za zachodnią granicą;
1995 – Mistrzostwa Europy Juniorów, skradziona kamera, dokumentująca lot, odebrała mu szansę na podium;
1996 – Alpy, Francja, pierwsza wyprawa treningowa przed Mistrzostwami Świata w Szybownictwie, przelot nad Mt Blanc (4809 m n.p.m.);
1997 – Alpy, Francja, występ juniora na Mistrzostwach Świata w Szybownictwie w grupie seniorów, piloci drużyny narodowej zrezygnowali ze startu z powodu braku doświadczenia w górach, Sebastian rywalizuje w dwumiejscowym szybowcu zamiast pełnowymiarowego jednomiejscowego szybowca, a mimo to wygrywa pierwsze 3 dni zawodów i otrzymuje Nagrodę Kronfelda za najdłuższe latanie, niestety traci podium przez pechowy incydent;
1999 – Szybowcowe Mistrzostwa Świata, pierwsze zwycięstwo w Lesznie na szybowcu klasy światowej PW5, który został zaprojektowany w Polsce;
2002 – Puchar Ameryki, Teksas, na szybowcu PW5, mimo nieszczęśliwego wypadku zajmuje drugie miejsce;
2005 – Tatry, zwycięstwo w WGC na polskim szybowcu;
2005 – Alpy, pierwsze zwycięstwo podczas Szybowcowego Grand Prix w nowej formule zawodów, na nowym polskim szybowcu Diana 2;
2006 – Alpy Południowe, Puchar Nowej Zelandii, 3 miejsce, choć były to szczególnie trudne zawody, dlatego że na antypody udał się samotnie.
2013 – przelot nad Annapurną I (8091 m n.p.m.)
2024 – przelot nad K2 I (8611 m n.p.m.)
WIĘCEJ O SEBASTANIE KAWIE
https://en.wikipedia.org/wiki/Sebastian_Kawa
https://www.sebastiankawa.pl/
#sebastiankawa.official
KILKA SŁÓW O SZYBOWCACH I SZYBOWANIU
Marzenie o oderwaniu się od ziemi towarzyszyło ludziom wieków, czego dowodem są sporty lotnicze, rozwijające się w różnych odmianach. Spojrzeć na Ziemię z lotu ptaka można na wiele sposobów, czy to z powoli poruszającego się balonu, trochę szybszej – ale dającej bezpośredni kontakt z przyrodą – paralotni lub szybowca, a jeszcze inaczej podczas ekstremalnych lotów zawodniczych i przelotów rekordowych.
Skoki na spadochronach i szybowanie bez spadochronu to sporty lotnicze, dające ogromny zastrzyk adrenaliny, a akrobacje samolotowe i szybowcowe oraz wyścigi samolotów to przykłady dyscyplin, w których liczy się precyzja pilotażu, mocy i odporność psychiczna pilotów.
Szybowcem wzniesiono się już wyżej niż samolotem szpiegowskim U2 i pokonano w jeden dzień 3008 km – dystans niebagatelny nawet dla małych odrzutowców. A to wszystko dzięki wykorzystywaniu energii dostępnej w powietrzu, energii wiatru i pionowych ruchów powietrza.
Szybownictwo wyczynowe to również eksploracje najbardziej dzikich i niedostępnych terenów, zwłaszcza w przestrzeni “między szczytem a niebem” w różnych górskich terenach, a bardzo często między szczytami, których w inny sposób nikt nigdy nie widział.
Dzięki temu, że szybowiec nie hałasuje, nie potrzebuje paliwa i nie emituje spalin, możliwe są loty w parkach narodowych. Tam piloci szybowcowi korzystają z tych samych zjawisk, które wykorzystują ptaki. Zaobserwowano i opisano zadziwiającą synergię: ptaki podpowiadają pilotom a piloci ptakom, co się dzieje w powietrzu.
Szybownictwo to ciągła nauka, odkrywanie nowych możliwości i zjawisk, które pozwalają zarówno na tzw. loty mikroskopijne, tuż nad wodą bądź nad klifami, jak również potężne i wysokie przeloty na górami, jak te w Himalajach i Karakorum, jak w tym roku nad K2.
Ludzie gór | Krystyna Palmowska | Polki na szczytach świata
Zapraszamy na spotkanie z Krystyną Palmowską, himalaistką i autorką książki „Zaklętym w górski kamień – Tragedie złotej ery polskiego himalaizmu”!
Krystyna opowie o dokonaniach Polek w Himalajach i Karakorum w okresie złotej ery polskiego himalaizmu, a jest to historia piękna, fascynująca, chociaż czasami tragiczna.
Podczas spotkania będzie można też kupić książki i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
BIOGRAM:
Krystyna Palmowska to urodzona 12 listopada 1948 roku w Warszawie taterniczka, alpinistka i himalaistka, dr inż. elektronik, członek Klubu Wysokogórskiego Warszawa.
Taternictwo uprawiała od 1969 roku, przechodząc w latach siedemdziesiątych w zespole z Anną Czerwińską ambitne drogi w Tatrach, np. diretissimę północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (2159 m n.p.m.) i diretissimę Małego Młynarza (1973 m n.p.m.), a także trudne drogi zimą, np. północno-wschodni filar Ganku (2462 m n.p.m.).
W Alpach przeszła m.in. dwukrotnie północną ścianę Matterhornu (4478 m n.p.m.): najpierw latem 1977 roku z Anną Czerwińską (drugie przejście czysto kobiece), a następnie zimą 1978 roku w zespole z Anną Czerwińską, Ireną Kęsą i Wandą Rutkiewicz (pierwsze czysto kobiece przejście zimowe).
Od 1975 uczestniczyła w wielu wyprawach polskich i międzynarodowych w Himalaje i Karakorum. W sierpniu 1975 brała udział w ataku szczytowym na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), który przerwała na wysokości 7600 m n.p.m., aby sprowadzić do bazy chorego oficera łącznikowego, kapitana Saeeda Ahmeda Malika. Współtowarzyszki Halina Krüger-Syrokomska i Anna Okopińska zdobyły ten ośmiotysięczny szczyt, jako pierwszy czysto kobiecy zespół. W 1986 z Anną Czerwińską i Januszem Majerem wspięła się do wys. 8200 m n.p.m. na południowym filarze K2 (polska droga: Magic Line).
Ogromnymi sukcesami były pierwsze czysto kobiece wejścia: w 1979 na Rakaposhi (7788 m n.p.m.) z Anną Czerwińską (drugi w ogóle, pierwsze w zespole kobiecym); następnie w 1983 podczas dwuosobowej wyprawy (również z Anną Czerwińską) i jako pierwsze na świecie zdobywały w zespole kobiecym Broad Peak (8051 m n.p.m.) i Krystyna stanęła na tym szczycie jako pierwsza kobieta w historii himalaizmu (Ania dotarła na przedwierzchołek Rocky Summit, 8028 m n.p.m.); a w 1985 z Anną Czerwińską i Wandą Rutkiewicz na Nanga Parbat (8125 m n.p.m.).
Krystyna Palmowska jest autorką lub/i współautorką książek, artykułów prasowych:
„Zdobycie Gasherbrumów” – współautorka pod redakcją Wandy Rutkiewicz, Sport i Turystyka,1979;
„Dwa razy Matterhorn” – współautorka z Anną Czerwińską, Sport i Turystyka, 1980 i 1984;
„K2'86 – Reportaż z wyprawy” – autorka obszernego rozdziału w książce „Expres Reporterów”, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987;
„Zaklętym w górski kamień – Tragedie złotej ery polskiego himalaizmu”, Stapis, 2020, nagroda Grand Prix na Festiwalu Książki Górskiej w Lądku-Zdroju w 2021 roku.
Zajmowała się też tłumaczeniami angielskojęzycznej literatury górskiej, m.in. „Strefa zmierzchu” Alison Osius oraz „Wszystko za Everest” Jona Krakauera.
Krystyna opowie o dokonaniach Polek w Himalajach i Karakorum w okresie złotej ery polskiego himalaizmu, a jest to historia piękna, fascynująca, chociaż czasami tragiczna.
Podczas spotkania będzie można też kupić książki i otrzymać dedykację z podpisem autorki.
BIOGRAM:
Krystyna Palmowska to urodzona 12 listopada 1948 roku w Warszawie taterniczka, alpinistka i himalaistka, dr inż. elektronik, członek Klubu Wysokogórskiego Warszawa.
Taternictwo uprawiała od 1969 roku, przechodząc w latach siedemdziesiątych w zespole z Anną Czerwińską ambitne drogi w Tatrach, np. diretissimę północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (2159 m n.p.m.) i diretissimę Małego Młynarza (1973 m n.p.m.), a także trudne drogi zimą, np. północno-wschodni filar Ganku (2462 m n.p.m.).
W Alpach przeszła m.in. dwukrotnie północną ścianę Matterhornu (4478 m n.p.m.): najpierw latem 1977 roku z Anną Czerwińską (drugie przejście czysto kobiece), a następnie zimą 1978 roku w zespole z Anną Czerwińską, Ireną Kęsą i Wandą Rutkiewicz (pierwsze czysto kobiece przejście zimowe).
Od 1975 uczestniczyła w wielu wyprawach polskich i międzynarodowych w Himalaje i Karakorum. W sierpniu 1975 brała udział w ataku szczytowym na Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.), który przerwała na wysokości 7600 m n.p.m., aby sprowadzić do bazy chorego oficera łącznikowego, kapitana Saeeda Ahmeda Malika. Współtowarzyszki Halina Krüger-Syrokomska i Anna Okopińska zdobyły ten ośmiotysięczny szczyt, jako pierwszy czysto kobiecy zespół. W 1986 z Anną Czerwińską i Januszem Majerem wspięła się do wys. 8200 m n.p.m. na południowym filarze K2 (polska droga: Magic Line).
Ogromnymi sukcesami były pierwsze czysto kobiece wejścia: w 1979 na Rakaposhi (7788 m n.p.m.) z Anną Czerwińską (drugi w ogóle, pierwsze w zespole kobiecym); następnie w 1983 podczas dwuosobowej wyprawy (również z Anną Czerwińską) i jako pierwsze na świecie zdobywały w zespole kobiecym Broad Peak (8051 m n.p.m.) i Krystyna stanęła na tym szczycie jako pierwsza kobieta w historii himalaizmu (Ania dotarła na przedwierzchołek Rocky Summit, 8028 m n.p.m.); a w 1985 z Anną Czerwińską i Wandą Rutkiewicz na Nanga Parbat (8125 m n.p.m.).
Krystyna Palmowska jest autorką lub/i współautorką książek, artykułów prasowych:
„Zdobycie Gasherbrumów” – współautorka pod redakcją Wandy Rutkiewicz, Sport i Turystyka,1979;
„Dwa razy Matterhorn” – współautorka z Anną Czerwińską, Sport i Turystyka, 1980 i 1984;
„K2'86 – Reportaż z wyprawy” – autorka obszernego rozdziału w książce „Expres Reporterów”, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987;
„Zaklętym w górski kamień – Tragedie złotej ery polskiego himalaizmu”, Stapis, 2020, nagroda Grand Prix na Festiwalu Książki Górskiej w Lądku-Zdroju w 2021 roku.
Zajmowała się też tłumaczeniami angielskojęzycznej literatury górskiej, m.in. „Strefa zmierzchu” Alison Osius oraz „Wszystko za Everest” Jona Krakauera.
Ludzie gór | Krzysztof Wielicki w Poznaniu
Zapraszamy serdecznie na spotkanie z Krzysztofem Wielickim!
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas wejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996)
Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006)
Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015)
Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik
Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo
Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim
Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym
Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo
Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona
Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
Urodzony 5 stycznia 1950 w Szklarce Przygodzickiej w Wielkopolsce – polski wspinacz, taternik, alpinista i himalaista – jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, a trzy szczyty ośmiotysięczne zdobył jako pierwszy człowiek zimą.
— ֍ —
Górskie wędrówki rozpoczął w harcerstwie, a pasję kontynuował podczas studiów. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł inżyniera elektronika. Podczas studiów pełnił funkcję szefa Komisji Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Pierwsze wspinaczki uskutecznił w Sokolikach w maju 1970 roku, a w lutym 1972 roku był już uczestnikiem letniego kursu wspinaczkowego i obozu zimowego, których kierownikiem była Wanda Rutkiewicz.
— ֍ —
Latem 1973 roku podczas obozu w Dolomitach odnotował pierwsze zagraniczne sukcesy. Wspólnie z Bogdanem Nowaczykiem jako pierwsi dokonali jednodniowego przejścia drogi Via Italiano-Francese na Punta Civetta. W późniejszych latach był uczestnikiem wypraw w góry Kaukazu, Hindukuszu i Pamiru.
— ֍ —
17 lutego 1980 roku jako członek narodowej wyprawy na Mount Everest pod kierownictwem Andrzeja Zawady, wspólnie z Leszkiem Cichym dokonali pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik.
— ֍ —
Krzysztof Wielicki oprócz Mount Everestu jest jeszcze pierwszym zimowym zdobywcą Kanczendzongi i Lhotse, a zatem trzech spośród czterech najwyższych szczytów świata, których wysokość przekracza 8500 m n.p.m. Na Lhotse stanął samotnie w noc sylwestrową w gorsecie, który nosił po uszkodzeniu kręgosłupa w górach. Jest to jedyne w historii pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik dokonane samotnie.
— ֍ —
Na Broad Peak wspiął się solo w ciągu jednego dnia (pierwsze na świecie wejście z bazy na szczyt ośmiotysięcznika w ciągu jednej doby). Na Dhaulagiri (w 16 godzin) i Sziszapangmę wspiął się sam, wytyczając nowe drogi. Nikt też nie towarzyszył mu podczas wejścia na szczyt Gaszerbrum II. Świadkami samotnego wejścia na Nanga Parbat, jedną z największych ścian Ziemi, byli jedynie pakistańscy pasterze, obserwujący jego wyczyn z oddalonych łąk. Brał udział w kilku wyprawach na K2. Dopiero podczas czwartej, latem 1996, wytrwałość została nagrodzona – wszedł na szczyt Filarem Północnym z dwoma włoskimi alpinistami. Po biwaku niedaleko szczytu zejście zamieniło się w dramatyczną i szczęśliwie zakończoną akcję sprowadzania skrajnie wycieńczonego Włocha. W akcji ratunkowej pomagali dwaj inni polscy himalaiści: Ryszard Pawłowski i Piotr Pustelnik, którzy także w tym czasie atakowali K2.
— ֍ —
W następnych latach zaczął kierować zimowymi wyprawami. Zorganizował wyprawę zimową (Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 2002/2003) na K2, która jednak nie zdobyła szczytu. Na przełomie lat 2006/2007 podjął kolejną zimową próbę zdobycia ośmiotysięcznika, tym razem Nanga Parbat, lecz z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych musiał wycofać się wraz ze swoim zespołem. W 2013 roku był kierownikiem ekspedycji, której celem było pierwsze zimowe wejście na Broad Peak. 5 marca 2013 szczyt zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka oraz Tomasz Kowalski (dwaj ostatni zginęli podczas zejścia ze szczytu). W 2018 r. kierował kolejną próbą pierwszego zimowego wejścia na K2. W czasie tej wyprawy dwaj jej członkowie, Denis Urubko i Adam Bielecki, przeprowadzili spektakularną akcję ratunkową na Nanga Parbat, ratując Francuzkę Elisabeth Revol po jej wyprawie na szczyt, w czasie której zaginął Tomasz Mackiewicz; Wielicki koordynował akcję ratunkową.
— ֍ —
W 2001 roku został członkiem The Explorers Club. W latach 2005-2007 był członkiem Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”.
— ֍ —
WYRÓŻNIENIA
— ֍ —
Tytuł „Giganta” przyznawany przez poznański oddział Gazety Wyborczej (1996)
Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Ostrzeszów (28 listopada 1996)
Nagroda Explorer (motto: „Explorare Ausis” – „Tym, którzy mają odwagę odkrywać”) podczas Explorers Festival w Łodzi (2000)
Lowell Thomas Award, przyznany przez The Explorers Club, wyróżniony również członkostwem jako jedyny Polak (2001)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla polskiego taternictwa i alpinizmu, za popularyzowanie sportu wspinaczkowego (9 grudnia 2003)
Super Kolos, za całokształt osiągnięć wspinaczkowych i eksploracyjnych w górach wysokich (2006)
Medal okolicznościowy Politechniki Wrocławskiej (2015)
Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nazwę dla jednej z planetoid pasa głównego odkrytej przez V.S. Cassulliego (173094): Wielicki (9 czerwca 2017)
Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie sportu (2018)
Złoty Czekan za całokształt osiągnięć górskich (2019)
Medal Miasta Grenoble: Médaille de la Ville de Grenoble (2019)
— ֍ —
KORONA HIMALAJÓW I KARAKORUM
— ֍ —
Mount Everest (8848 m n.p.m.) 1980 – pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik
Broad Peak (8048 m n.p.m.) 1984 – pierwsze wejście na ośmiotysięcznik i powrót do bazy w jedną dobę (21,5 h), wejście solo
Manaslu (8163 m n.p.m.) 1984 – nową drogą oraz 1992 – drogą klasyczną
Kanczendzonga (8586 m n.p.m.) 1986 – pierwsze zimowe wejście
Makalu (8463 m n.p.m.) 1986 – nowym wariantem, w stylu alpejskim
Lhotse (8511 m n.p.m.) 1988 – pierwsze zimowe wejście, solo, w gorsecie ortopedycznym
Dhaulagiri (8156 m n.p.m.) 1990 – nowym wariantem, wejście solo
Annapurna (8091 m n.p.m.) 1991 – drogą Boningtona
Czo Oju (8201 m n.p.m.) 1993 – polską drogą
Sziszapangma (8021 m n.p.m.) 1993 – nową drogą, wejście solo
Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.) 1995 – drogą klasyczną, wejście solo – oraz 2006 – drogą klasyczną
Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) 1995 – drogą japońską, w stylu alpejskim
K2 (8611 m n.p.m.) 1996 – drogą japońską
Nanga Parbat (8125 m n.p.m.) 1996 – drogą Kinshofera, wejście solo
— ֍ —
KSIĄŻKI
— ֍ —
Krzysztof Wielicki jest autorem i współautorem kilku książek:
— ֍ —
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza (1982)
„Korona Himalajów 14 × 8000”, Ati (1997)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 1”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2014)
„Krzysztof Wielicki – mój wybór. Wywiad rzeka. Tom 2”, wraz z Piotrem Drożdżem, Góry Books (2015)
„Jeden dzień z życia”, Góry Books (2018)
„Rozmowy o Evereście”, wraz z Leszkiem Cichym i Jackiem Żakowskim, Agora – wydanie nowe i rozszerzone (2020)
„Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało”, Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Agora (2019)
„Solo. Moje samotne wspinaczki”, Agora (2022)
LŚNIENIE
Lśnienie / The Shining
Reżyseria: Stanley Kubrick
USA / Wielka Brytania 1980
Zmagający się z alkoholizmem i kończący pisać sztukę pisarz Jack Torrance (Jack Nicholson) przyjmuje posadę posezonowego stróża w hotelu w górach Kolorado. Jedynymi mieszkańcami labiryntu korytarzy i pokoi są Torrance z żoną Wendy i synkiem Dannym. Pięcioletni chłopczyk, obdarzony darem dostrzegania zjawisk nadnaturalnych, odnajduje po „tamtej stronie” swego rówieśnika Tony’ego. Nie tylko on odczuwa działanie tajemniczej, złej siły.
Legendarna ekranizacja bestsellerowej powieści Stephena Kinga autorstwa Stanleya Kubricka. Jeden z najbardziej przerażających filmów w historii gatunku z niezapomnianą kreacją Jacka Nicholsona w roli pisarza stopniowo pogrążającego się w mrokach szaleństwa. Sam Stephen King nie docenił ekranizacji Kubricka, uważając że reżyser dokonał zbyt dalekich modyfikacji literackiego
Reżyseria: Stanley Kubrick
USA / Wielka Brytania 1980
Zmagający się z alkoholizmem i kończący pisać sztukę pisarz Jack Torrance (Jack Nicholson) przyjmuje posadę posezonowego stróża w hotelu w górach Kolorado. Jedynymi mieszkańcami labiryntu korytarzy i pokoi są Torrance z żoną Wendy i synkiem Dannym. Pięcioletni chłopczyk, obdarzony darem dostrzegania zjawisk nadnaturalnych, odnajduje po „tamtej stronie” swego rówieśnika Tony’ego. Nie tylko on odczuwa działanie tajemniczej, złej siły.
Legendarna ekranizacja bestsellerowej powieści Stephena Kinga autorstwa Stanleya Kubricka. Jeden z najbardziej przerażających filmów w historii gatunku z niezapomnianą kreacją Jacka Nicholsona w roli pisarza stopniowo pogrążającego się w mrokach szaleństwa. Sam Stephen King nie docenił ekranizacji Kubricka, uważając że reżyser dokonał zbyt dalekich modyfikacji literackiego
M JAK MORDERCA - 8 PRZEDPREMIER NA 80-LECIE KINA RIALTO
Emerytowany detektyw z wydziału zabójstw, Ray Archer wraz z kryminalnym profilerem Willemem Ruineymem i dziennikarką śledczą Christi Davies próbują schwytać seryjnego mordercę. Sprawa staje się jedną z najtrudniejszych w karierze doświadczonych policjantów, wciągając całą trójkę w wisielczą grę.
MA MA
Magda, nauczycielka i matka 10-letniego chłopca, musi stawić czoło dramatycznej diagnozie. Wykryto u niej raka piersi. Jednak kobieta nie zamierza się poddawać, a choroba paradoksalnie wyzwala w niej zupełnie nowe pokłady energii, humoru i odwagi, które gruntownie zmieniają życie jej samej i jej najbliższych.
MAD MAX NA DRODZE GNIEWU
Akcja filmu toczy się w post-apokaliptycznym świecie, gdzie ocalała garstka osób musi codziennie walczyć o życie. W tym świecie jest miejsce dla dwójki rebeliantów Maxa, który szuka ukojenia po stracie najbliższych, oraz Furiosy - kobiety, która che przedostać się przez pustkowie do miejsca gdzie dorastała.Prześladowany przez demony przeszłości Mad Max uważa, że najlepszym sposobem na przeżycie jest samotna wędrówka po świecie. Zostaje jednak wciągnięty do grupy uciekinierów przemierzających tereny spustoszone przez wojnę nuklearną w pojeździe zwanym War Rig, prowadzonym przez Imperatorkę Furiosę. Uciekają z Cytadeli sterroryzowanej przez Immortana Joe'ego, któremu odebrano coś wyjątkowego. Rozwścieczony watażka zwołuje wszystkie swoje bandy i wytrwale ściga buntowników, podczas gdy na drogach toczy się wysokooktanowa wojna.
MADAGASKAR PANA O. - spotkanie podróżnicze dla dzieci
UWAGA! ZMIANA! SPOTKANIE ZOSTAŁO PRZENIESIONE NA 18.09.2021
Drogie Dzieci, Drodzy Dorośli
Podróżnik Pan O. zaprasza na pełną przygód wyprawę do odległego zakątka Świata, na którym mieszkają na wolności mieniące się wszystkimi kolorami tęczy kameleony.
Zapraszamy na przepiękną wyspę Madagaskar.
Już 18 września 2021 o godzinie 11.00 w kinie „Rialto” w Poznaniu, będziecie mieli okazję poznać zwyczaje i zabawy swoich rówieśników z krainy Baobabów, obejrzeć zdjęcia i filmy z wyprawy Pana O. oraz zatańczyć etniczny taniec z najsłynniejszym Lemurem Katta, Królem Julianem do skomponowanego utworu „Madagaskar Pana O.”.
Nasze spotkanie łączy się z poznańską premierą książki Pana O. „Wyspa moich przyjaciół”. Opisuje pełne przygód historie Chłopca, który podobnie jak my wyrusza na Madagaskar.
Zapraszamy wszystkich globtroterów, na nietypowe spotkanie podróżnicze dla DZIECI poza horyzont.
do zobaczenia /Mahita anao/
Drogie Dzieci, Drodzy Dorośli
Podróżnik Pan O. zaprasza na pełną przygód wyprawę do odległego zakątka Świata, na którym mieszkają na wolności mieniące się wszystkimi kolorami tęczy kameleony.
Zapraszamy na przepiękną wyspę Madagaskar.
Już 18 września 2021 o godzinie 11.00 w kinie „Rialto” w Poznaniu, będziecie mieli okazję poznać zwyczaje i zabawy swoich rówieśników z krainy Baobabów, obejrzeć zdjęcia i filmy z wyprawy Pana O. oraz zatańczyć etniczny taniec z najsłynniejszym Lemurem Katta, Królem Julianem do skomponowanego utworu „Madagaskar Pana O.”.
Nasze spotkanie łączy się z poznańską premierą książki Pana O. „Wyspa moich przyjaciół”. Opisuje pełne przygód historie Chłopca, który podobnie jak my wyrusza na Madagaskar.
Zapraszamy wszystkich globtroterów, na nietypowe spotkanie podróżnicze dla DZIECI poza horyzont.
do zobaczenia /Mahita anao/
MADAME
By wnieść pikanterii do skostniałego związku – Anne (Toni Collette) i Bob (Harvey Keitel), bogata i świetnie sytuowana para z Ameryki, przenosi się do urokliwej posiadłości w Paryżu. Po przeprowadzce do miasta miłości, małżeństwo postanawia wyprawić luksusowe przyjęcie dla swoich dystyngowanych znajomych. W trakcie przygotowań okazuje się, że na imprezę przybędzie dokładnie trzynastu gości. Zaniepokojona pechową liczbą osób, wierząca w przesądy Anne wpada na niezwykły pomysł. Postanawia namówić swoją pokojówkę Marię (Rossy de Palma), by ta na przyjęciu udawała… hiszpańską arystokratkę. Sytuacja wydaje się opanowana. Przynajmniej do czasu! Wystarczy kilka lampek wina i rozluźniająca atmosfera, by rezolutna służąca wpadła w oko brytyjskiemu marszandowi. Lecz burzliwy romans Marii jest zupełnie nie w smak Anne, która zrobi wszystko, by rozdzielić parę nieoczekiwanych zakochanych.
MADAME BUTTERFLY À L'OPÉRA NATIONAL DE PARIS
"Madame Butterfly à L'opéra national de Paris"
Reż. Robert Wilson
Włochy, 2025, 165 minut
Biedna Madame Butterfly! Piętnastoletnia gejsza, która wyrzekła się rodziny i japońskich tradycji dla miłości do amerykańskiego oficera marynarki, zostaje porzucona na rzecz zachodnich żon. Giacomo Puccini wykorzystał ten klasyczny temat kobiety uwiedzionej i porzuconej, aby stworzyć operę z bujną orkiestracją i płonącym liryzmem. Jego partytura, pełna orientalnych kolorów, miała premierę w 1904 roku w mediolańskiej La Scali i żywo oddaje kontrast między brutalnością porucznika Pinkertona a wrażliwością Butterfly, która jest tak krucha jak skrzydła motyla. Dla Roberta Wilsona ta japońska tragedia stanowi idealne środowisko do zaprezentowania jego charakterystycznego formalizmu. Z dala od tradycyjnych wachlarzy i gałązek wiśniowych reżyser wykorzystuje stylizowane aktorstwo i oszczędną przestrzeń, aby pozwolić liniom melodycznym rozkwitnąć w całej ich czystości.
Reż. Robert Wilson
Włochy, 2025, 165 minut
Biedna Madame Butterfly! Piętnastoletnia gejsza, która wyrzekła się rodziny i japońskich tradycji dla miłości do amerykańskiego oficera marynarki, zostaje porzucona na rzecz zachodnich żon. Giacomo Puccini wykorzystał ten klasyczny temat kobiety uwiedzionej i porzuconej, aby stworzyć operę z bujną orkiestracją i płonącym liryzmem. Jego partytura, pełna orientalnych kolorów, miała premierę w 1904 roku w mediolańskiej La Scali i żywo oddaje kontrast między brutalnością porucznika Pinkertona a wrażliwością Butterfly, która jest tak krucha jak skrzydła motyla. Dla Roberta Wilsona ta japońska tragedia stanowi idealne środowisko do zaprezentowania jego charakterystycznego formalizmu. Z dala od tradycyjnych wachlarzy i gałązek wiśniowych reżyser wykorzystuje stylizowane aktorstwo i oszczędną przestrzeń, aby pozwolić liniom melodycznym rozkwitnąć w całej ich czystości.
MADISON
Madison to 13-letnia ambitna kolarka. Daje z siebie wszystko, aby dorównać swojemu ojcu, mistrzowi sportu. Życie dziewczyny kręci się wokół osi jej rowerowych kół - wyczerpujące treningi, brak przyjaciół i wolnego czasu. Ale na wakacje Madison jedzie do swojej matki mieszkającej we górach. Po raz pierwszy w życiu może cieszyć się jazdą na rowerze bez żadnej presji. Coraz chętniej zamiast wyścigu wybiera spokojną jazdę ze znajomymi po okolicznych górach. Czy Madison odnajdzie w sobie siłę aby poszukać własnej drogi, innej niż ta, która została dla niej z góry wyznaczona?
MAGIA W BLASKU KSIĘŻYCA
Najnowszy film Woody'ego Allena, jest romantyczną komedią, której akcja obejmuje dwie dekady – lata 20. i 30. XX wieku.
MAGICAL GIRL
„Magical Girl” to skonstruowana jak łamigłówka opowieść, wciągająca widza do gry i do samego końca trzymająca w napięciu. Kiedy trzynastoletnia Alice zapada na ciężką chorobę, jej ojciec Luis – bezrobotny nauczyciel literatury – postanawia zrobić wszystko, by ją uszczęśliwić. Przypadkowo odkrywa jej wpis w pamiętniku, gdzie dziewczyna wyjawia swoje największe marzenie. Spełnienie go okazuje się jednak kosztowne i przekracza możliwości finansowe Luisa. Wtedy przypadek stawia na jego drodze Barbarę, piękną młodą kobietę o burzliwej przeszłości, oraz Damiana, emerytowanego nauczyciela skrywającego mroczną tajemnicę. Luis, Barbara i Damian wplątują się w grę, w której każdy ruch pociągnie za sobą nieodwracalne konsekwencje, a skrajne emocje do końca walczyć będą z rozumem…
MAGICZNE ŚWIĘTA EWY
Ewa to 10-letnia dziewczynka, która bożonarodzeniowe ferie spędza na farmie Phantom Owl w południowej Estonii. Przyjeżdżając na miejsce, Ewa jeszcze nie wie, że to właśnie ona uratuje tamtejszy las przed zarządcą Raivo, chcącym wyciąć w nim wszystkie drzewa. Przybycie dziewczynki pomaga również dwójce młodych ludzi znaleźć miłość oraz sprawia, że Ewa odkrywa największy sekret jej rodziny.
MAGNEZJA
Pogranicze polsko-sowieckie, przełom lat 20. i 30. XX wieku. Po śmierci szefa gangu i głowy rodziny, władza nad przestępczym klanem Lewenfiszów przechodzi w ręce jego córki – Róży (Maja Ostaszewska). Razem ze swoimi siostrami kobieta kontynuuje szemrane interesy ojca i robi wszystko, by oprzeć się rosnącym w siłę sowieckim bandytom, którym przewodzi konserwatywny Lew (Andrzej Chyra). Tymczasem w cieniu rywalizacji dwóch potężnych rodzin, nierozłączni bracia – Albin (Mateusz Kościukiewicz) i Albert Hudini (Dawid Ogrodnik) – wcielają w życie swój przewrotny plan. Z pomocą uwodzicielskiej Heleny (Magdalena Boczarska) chcą okraść bank, w którym przechowywane są bogactwa Lewenfiszów. Wystarczy jednak kilka złych decyzji, zwykły pech i dwa trupy, by cała misterna intryga została zagrożona. A to zaledwie początek kłopotów, gdyż do miasteczka przybywa właśnie obdarzona genialnym zmysłem śledczym inspektor Stanisława Kochaj (Agata Kulesza). To co wydarzy się wkrótce będzie mieć krwawe i pełne czarnego humoru konsekwencje, które na zawsze wstrząsną pograniczem!
MAJĄC 17 LAT
Damien i Thomas uczęszczają na te same zajęcia, choć dzieli ich wszystko, od różnicy klasowej i rasowej począwszy. Pierwszy to szpaner ze świetnie sytuowanej rodziny lekarki i wojskowego. Drugi jest adoptowanym chłopakiem afrykańskiego pochodzenia. Po lekcjach musi pomagać rodzicom przy gospodarstwie. Młodzi bohaterowie ze szkolnej ławy nienawidzą się do tego stopnia, że w jednej chwili potrafią przejść od obelg do rękoczynów. Przewrotny los sprawia jednak, że przez jakiś czas muszą zamieszkać pod jednym dachem. Ich niechęć z czasem przemienia się w koleżeństwo i wzajemną fascynację. Do głosu dochodzą buzujące hormony
MAKBET
Wiedźmy przepowiadają wracającemu z wojennej wyprawy lordowi Makbetowi świetlaną przyszłość. Budzące się w nim ambicje i żądzę władzy podsyca Lady Makbet. Prorocze słowa czarownic spełnią się, ale jego droga na tron spłynie krwią, a korona na jego skroniach okupiona zostanie szaleństwem.
Mroczna, świetna aktorsko i inscenizacyjnie adaptacja jednego z najsłynniejszych dzieł Szekspira.
Film nakręcił australijski reżyser Justin Kurzel, główną rolę gra Michael Fassbender, znany szerszej publiczności z takich produkcji jak „Wstyd”, „Prometeusz” czy „Steve Jobs”, partneruje mu Marion Cotillard, laureatka Oscara za rolę w filmie „Niczego nie żałuję – Edith Piaf”.
Mroczna, świetna aktorsko i inscenizacyjnie adaptacja jednego z najsłynniejszych dzieł Szekspira.
Film nakręcił australijski reżyser Justin Kurzel, główną rolę gra Michael Fassbender, znany szerszej publiczności z takich produkcji jak „Wstyd”, „Prometeusz” czy „Steve Jobs”, partneruje mu Marion Cotillard, laureatka Oscara za rolę w filmie „Niczego nie żałuję – Edith Piaf”.